Sinjalizimi Schengen dhe refuzimi i lejes së qëndrimit: një ngurtësi normative që pengon integrimin

 

Sinjalizimi Schengen dhe refuzimi i lejes së qëndrimit: një ngurtësi normative që pengon integrimin

Vendimi i fundit i Gjykatës Administrative Rajonale të Emilia-Romanjës, nr. 638/2024, nxjerr në pah edhe një herë se si legjislacioni italian mbi imigracionin vazhdon të bazohet në automatizma që pengojnë një vlerësim individual të situatave dhe pengojnë procesin e integrimit. Rasti në fjalë ka të bëjë me refuzimin e një leje qëndrimi për legalizimin e punës informale për një shtetas maroken, ekskluzivisht për shkak të një sinjalizimi në Sistemin Informativ Schengen (SIS), të futur nga Franca pas një dëbimi të ndodhur në vitin 2021.

Vendimi i gjykatës konfirmon orientimin gjyqësor sipas të cilit prania e një sinjalizimi Schengen për qëllime të mospranimit në territor përbën një pengesë absolute për lëshimin e lejes së qëndrimit, duke i ndaluar administratës publike të vlerësojë meritat e aplikantit. Ky qasje përjashton çdo analizë mbi integrimin real të punëtorit të huaj në Itali, duke injoruar kontributin ekonomik dhe shoqëror që ai mund të japë për vendin.

Pikëpamja ime mbi imigracionin, të cilën e kam shprehur në librin "Integrimi apo ReImigrimi", bazohet në një paradigmë të qartë: integrimi duhet të bazohet në tre shtylla puna, gjuha dhe respektimi i rregullave. Kushdo që tregon se i plotëson këto kërkesa duhet të ketë të drejtën të qëndrojë, pavarësisht pengesave burokratike ose vendimeve administrative që nuk bëjnë një analizë individuale. Në këtë rast, sinjalizimi Schengen zbatohet në mënyrë indiskriminuese, pa verifikuar nëse subjekti ka ndërtuar një rrugë përfshirjeje shoqërore dhe punësimi në Itali.

E drejta e Bashkimit Evropian parashikon që sinjalizimet Schengen nuk janë automatikisht detyruese për shtetet anëtare, por mund të vlerësohen në dritën e situatës konkrete të aplikantit dhe objektivave të kërkesës për qëndrim. Megjithatë, sistemi italian vazhdon të ndjekë një qasje burokratike dhe kufizuese, e cila pengon çdo mundësi legalizimi edhe për ata që punojnë ndershmërisht dhe respektojnë ligjin.

Integrimi nuk mund të jetë një koncept teorik, por duhet të jetë një proces i matshëm, i bazuar në kritere të qarta dhe të zbatueshme. Zbatimi automatik i sinjalizimit Schengen mohohet në thelb e drejta për integrim, duke krijuar një rreth vicioz ku ata që janë tashmë të pranishëm në territor refuzohen pa alternativa, duke kontribuar në rritjen e parregullsisë. Një model më i drejtë duhet të parashikojë një verifikim individual, i cili vlerëson kontributin shoqëror dhe ekonomik të aplikantit dhe mungesën e motiveve reale për rrezikshmëri publike.

Ky vendim demonstron nevojën urgjente për të reformuar sistemin e aksesit në legalizim, duke miratuar kritere që balancojnë sigurinë dhe integrimin. Italia nuk mund të vazhdojë të menaxhojë imigracionin me norma të ngurta dhe ndëshkuese, por duhet të adoptojë një model racional dhe të qëndrueshëm, i cili shpërblen ata që integrohen dhe garanton rregulla të qarta për ata që nuk i përmbushin kushtet e qëndrimit. ReImigrimi nuk duhet të interpretohet si një përjashtim paragjykues, por si një parim rregullator për ata që nuk integrohen, pa penalizuar ata që kontribuojnë në mënyrë aktive në shoqëri.

Avv. Fabio Loscerbo
📧 avv.loscerbo@gmail.com
🌐 https://www.avvocatofabioloscerbo.it