Gjykata e Bolonjës njeh të drejtën për punë të kërkuesve të azilit: Një vendim që garanton të drejtat dhe dinjitetin
Me dekretin e datës 20 shkurt 2024 (RG. 601/2024), Gjykata e Bolonjës ka marrë një vendim të rëndësishëm në fushën e mbrojtjes ndërkombëtare, duke sqaruar dy aspekte thelbësore që lidhen me të drejtat e kërkuesve të azilit: përshpejtimin e takimeve për formalizimin e kërkesave të mbrojtjes dhe të drejtën për punë pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje.
Konteksti i çështjes
Kërkuesi ka shprehur vullnetin e tij për të paraqitur një kërkesë të re për azil në tetor 2023, por data për formalizimin e kërkesës pranë Zyrës së Policisë (Questura) ishte caktuar për mars 2024. Ndërkohë, ai ishte subjekti i një urdhri dëbimi dhe largimi nga territori italian, i cili më pas u pezullua nga Gjykata e Paqes. Me një padi urgjente sipas nenit 700 të Kodit të Procedurës Civile, kërkuesi i kërkoi gjykatës:
- Përshpejtimin e takimit për formalizimin e kërkesës për azil.
- Njohjen e të drejtës për të punuar pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje.
E drejta për formalizim brenda afateve ligjore
Lidhur me kërkesën e parë, Gjykata e Bolonjës konstatoi se periudha 5-mujore midis shprehjes së vullnetit dhe formalizimit të kërkesës e tejkalon dukshëm afatin ligjor të parashikuar nga neni 26, paragrafi 2-bis i dekretit legjislativ nr. 25/2008. Megjithatë, gjykata përjashtoi ekzistencën e një rreziku të menjëhershëm që do të kërkonte përshpejtimin e takimit, pasi seanca gjyqësore u zhvillua vetëm disa ditë para datës së caktuar nga Questura dhe rreziku i dëbimit ishte i përjashtuar për shkak të pezullimit të urdhrit të dëbimit.
E drejta për punë dhe llogaritja e afatit
Aspekti më i rëndësishëm dhe inovativ i vendimit lidhet me të drejtën e kërkuesit të azilit për të punuar pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit. Gjykata theksoi se e drejta për formalizimin në kohë të kërkesës për azil nuk është vetëm një çështje formale, por një garanci thelbësore për kërkuesin. Kjo e drejtë synon të sigurojë që kërkuesi të ketë mjete të nevojshme për jetesë dhe në të njëjtën kohë të shmangë situata që mund të çojnë në punë të zezë ose në aktivitete të paligjshme.
Gjykata interpretoi periudhën 60-ditore, të përcaktuar në nenin 22, paragrafi 1 të dekretit legjislativ nr. 142/2015 për autorizimin për punë, si një periudhë që fillon nga data kur kërkuesi shpreh vullnetin për të kërkuar mbrojtje pranë Questura-s, dhe jo nga data e formalizimit të kërkesës (përmes formularit C3). Ky interpretim përputhet me qëllimin e ligjit dhe shmang rreziqet që burojnë nga vonesat administrative, të cilat mund të shkaktojnë pasoja të padrejta për kërkuesit ose të nxisin efekte "kriminale".
Lëshimi i lejes së përkohshme të qëndrimit
Për të mbështetur këtë interpretim, Gjykata vendosi që kërkuesit duhet t’i lëshohet një leje e përkohshme qëndrimi sipas nenit 4 të dekretit legjislativ nr. 142/2015, me efekt të menjëhershëm për t’u autorizuar për punë. Ky vendim siguron një mbrojtje efektive dhe të menjëhershme, duke parandaluar që vonesat në formalizimin e kërkesave të përkthehen në mohime të të drejtave themelore.
Përfundimi
Vendimi i Gjykatës së Bolonjës përbën një konfirmim të rëndësishëm të së drejtës për punë të kërkuesve të azilit, duke specifikuar se periudha 60-ditore fillon nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje dhe jo nga formalizimi i kërkesës. Ky vendim vë në dukje rëndësinë e trajtimit të drejtë dhe të barabartë të kërkuesve të azilit, duke garantuar të drejtat e tyre themelore dhe duke nxitur përfshirjen e tyre socio-ekonomike.
Përveç rëndësisë ligjore, ky vendim ofron një precedent të rëndësishëm për mbrojtjen e të drejtave të emigrantëve në sistemin gjyqësor italian.
Avokati Fabio Loscerbo
I regjistruar në fushën e Migracionit dhe Azilit në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36
Nessun commento:
Posta un commento