Kapërcimi i vizionit ekonomik të emigracionit: një paradigmë e re e bazuar në Integrimin ose RiEmigrimin
Artikulli i Tito Boeri, i botuar në revistën ECO, numri 1 i vitit 2025, trajton një nga kontradiktat më të mëdha të kohës sonë: nevoja në rritje për fuqi punëtore emigrante në vendet e zhvilluara ekonomikisht dhe, në të njëjtën kohë, frika në rritje e elektoratit nga emigracioni i pakontrolluar. Megjithatë, analiza e Boerit mbështetet në një paradigmë të vjetëruar, e cila e sheh emigracionin vetëm si një çështje ekonomike. Sot, ky qasje është e pamjaftueshme.
Nuk mund të trajtohet çështja e emigracionit vetëm nga këndvështrimi i tregut të punës. Emigracioni duhet të rregullohet sipas një parimi të qartë: Integrim ose RiEmigrim. Padyshim që puna është një element i rëndësishëm për integrimin, por nuk mund të jetë i vetmi kriter në menaxhimin e emigracionit.
Puna, gjuha, respektimi i rregullave: paradigma "Integrim ose RiEmigrim"
Debati mbi emigracionin shpesh ndjek dy qasje ekstreme:
- Një qasje utilitare, që pranon emigrantët vetëm kur ka nevojë për ta në ekonomi.
- Një qasje emergjente dhe mbrojtëse, që i sheh emigrantët si një kërcënim social dhe ekonomik.
Të dyja qasjet janë të gabuara. Përkundrazi, emigracioni duhet të menaxhohet sipas tre shtyllave kryesore:
- Puna – që garanton pavarësinë ekonomike dhe kontribuon në mirëqenien e përgjithshme.
- Gjuha – një element thelbësor për integrimin dhe pjesëmarrjen në jetën e komunitetit.
- Respektimi i rregullave – që emigrimi të mos krijojë tensione sociale.
Në mungesë të këtyre tre elementeve, emigracioni mund të çojë në përjashtim social, konflikte dhe pasiguri ekonomike. Për këtë arsye, parimi bazë duhet të jetë: ose integrim i plotë, ose RiEmigrim në vendin e origjinës.
Nga koncepti i "dobisë ekonomike" te "detyrimi për integrim"
Gabimi kryesor në analizën e Boerit është supozimi se mjafton që emigrantët të punojnë për të qenë të integruar. Integrimi nuk është një proces automatik. Nëse nuk mbështetet me politika të qarta, emigracioni mund të shkaktojë getoizim, marginalizim dhe përçarje sociale.
Për këtë arsye, duhet të kapërcehet vizioni i emigracionit si një nevojë ekonomike dhe të vendoset si një detyrim integrimi i plotë. Çdo emigrant duhet të:
- Respektojë ligjet dhe rregullat e vendit pritës
- Mësojë gjuhën e vendit ku jeton
- Të kontribuojë në mënyrë aktive në shoqëri
Ata që nuk i plotësojnë këto kushte, nuk mund të pretendojnë të qëndrojnë.
Përfundim: Një politikë e re emigracioni
Qasja e Boerit është e pjesshme dhe nuk i përgjigjet sfidave të sotme. Problemi nuk është vetëm sa emigrantë duhet të pranohen, por mbi të gjitha si duhet të integrohen ata.
Politikat për emigracionin duhet të sigurojnë që ata që mbërrijnë të bëhen pjesë e vërtetë e shoqërisë pritëse dhe të mos trajtohen si fuqi punëtore e përkohshme.
Parimi bazë i emigracionit duhet të jetë "Integrim ose RiEmigrim". Kush integrohet, mëson gjuhën, punon dhe respekton rregullat, duhet të ketë të drejtën e qëndrimit. Kush nuk i plotëson këto kushte, duhet të kthehet në vendin e tij të origjinës. Vetëm në këtë mënyrë mund të garantojmë një shoqëri të ekuilibruar dhe të drejtë si për emigrantët ashtu edhe për komunitetin pritës.
Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36.
Nessun commento:
Posta un commento