E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

 

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

Hyrje

Në debatin juridik dhe shoqëror mbi emigracionin, koncepti i integrimit shpesh konsiderohet si pika përfundimtare e një procesi që fillon me hyrjen e emigrantit në vendin pritës dhe përfundon me pjesëmarrjen e tij të plotë në jetën sociale, ekonomike dhe kulturore. Megjithatë, një fenomen më pak i eksploruar, por në rritje, është ai i Ri-emigrimit, i kuptuar si kthimi i një emigranti në vendin e origjinës ose në një shtet të tretë pas një periudhe integrimi në vendin pritës.

Integrimi: Një Objektiv Juridik dhe Shoqëror

Integrimi i të huajve është një objektiv i njohur nga e drejta e Bashkimit Evropian dhe legjislacionet kombëtare. Ai bazohet në shtylla të tilla si:

• Qasja në tregun e punës, shpesh e lehtësuar nga lejet e qëndrimit për arsye pune ose mbrojtjeje;
• Pjesëmarrja sociale, përmes të drejtës për arsimim, shëndetësi dhe siguri sociale;
• Mbrojtja juridike, nëpërmjet instrumenteve si mbrojtja ndërkombëtare, mbrojtja speciale ose mbrojtja komplementare.

Megjithatë, integrimi nuk është gjithmonë një proces linear dhe i pakthyeshëm. Disa emigrantë, pas arritjes së një niveli të mirë stabiliteti, vendosin të largohen nga vendi pritës për arsye të ndryshme, duke krijuar fenomenin e Ri-emigrimit.

Koncepti i Ri-emigrimit

Ri-emigrimi nënkupton kthimin vullnetar ose të detyruar të një emigranti në një kontekst tjetër migrimi pas një periudhe stabiliteti në një vend. Ky koncept dallohet nga kthimi i thjeshtë, i cili shpesh ndodh për shkaqe të detyruara (refuzime të mbrojtjes, dëbime, vështirësi ekonomike), dhe karakterizohet nga një element zgjedhjeje dhe planifikimi.

Arsyet kryesore të Ri-emigrimit përfshijnë:

• Pritshmëritë e parealizuara: emigranti, pavarësisht integrimit, mund të mos i gjejë mundësitë e shpresuara në vendin pritës dhe të vendosë t’i kërkojë diku tjetër.
• Njohja juridike e kufizuar: kufizimet në rinovimin e lejeve të qëndrimit ose vështirësitë burokratike i shtyjnë shumë emigrantë të zhvendosen në shtete me legjislacione më të favorshme.
• Lidhjet me vendin e origjinës: përmirësimi i kushteve ekonomike ose politike në vendin e tyre mund t’i nxisë emigrantët të kthehen dhe të kontribuojnë në zhvillimin e tij me përvojat e fituara.
• Lëvizshmëria brenda BE-së: shumë emigrantë të vendosur në një vend të Evropës vendosin të transferohen në një shtet tjetër anëtar, duke përfituar nga njohja e mbrojtjes ndërkombëtare ose e lejes së qëndrimit.

Ri-emigrimi dhe E Drejta e Emigracionit

E drejta e emigracionit duhet të evoluojë për t’iu përgjigjur këtyre dinamikave të reja. Disa masa që mund të lehtësojnë një Ri-emigrim të ndërgjegjshëm dhe të mbrojtur përfshijnë:

1. Programe të Ndihmës për Kthim: të sigurohet që emigrantët që zgjedhin të largohen nga vendi ta bëjnë këtë me mbështetjen e duhur, duke shmangur situatat e pasigurisë.
2. Lëvizshmëria brenda BE-së për emigrantët e rregullt: të lehtësohet njohja e lejeve të qëndrimit midis shteteve anëtare, për të shmangur që ata që tashmë janë të integruar të fillojnë nga zero.
3. E drejta për rikthim: të parashikohen mekanizma që u mundësojnë emigrantëve të kthehen në vendin pritës, nëse dëshirojnë, pa humbur të drejtat e fituara.

Përfundim

Ri-emigrimi sfidon idenë tradicionale të emigracionit si një rrugë me një drejtim të vetëm. Ligjvënësit dhe juristët duhet ta marrin parasysh këtë realitet në ndërtimin e një të drejte emigracioni më dinamike, e cila e pranon lëvizshmërinë si një element pozitiv dhe jo si një humbje. Integrimi nuk duhet të shihet vetëm si një proces përfundimtar, por edhe si një kapital përvojash dhe aftësish që mund të përdoret në kontekste të ndryshme, duke siguruar si lirinë individuale të emigrantit ashtu edhe përfitimet për shoqëritë e përfshira.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36