Pezullimi “ex lege” në procedurat e mbrojtjes plotësuese: shënim mbi Dekretin e Gjykatës së Napolit, 26 gusht 2025, R.G. nr. 17533-1/2025

Me dekretin e datës 26 gusht 2025 (R.G. nr. 17533-1/2025), Gjykata e Napolit, Seksioni Civil (seksioni në periudhën e pushimeve gjyqësore), shpalli pezullimin “ex lege” të ekzekutimit të një vendimi të Komisionit Territorial të Casertas, i cili kishte shpallur të pambështetur një kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare, të paraqitur në kuadër të mbrojtjes plotësuese.

Kërkuesi kishte paraqitur aplikimin më 4 shkurt 2025, ndërsa Komisioni kishte marrë vendimin më 16 maj 2025, duke e cilësuar kërkesën si “qartazi të pambështetur”, për shkak të ardhjes nga një “shtet i sigurt” (Maroku), në bazë të nenit 28-bis të dekretit legjislativ nr. 25/2008. Seanca dëgjimore ishte zhvilluar më 13 maj 2025, pra shumë më vonë se afati shtatëditor i përcaktuar për procedurat e përshpejtuara.

Gjykata vërejti se Komisioni, ndonëse fillimisht kishte zbatuar procedurën e përshpejtuar, më pas e kishte trajtuar çështjen sipas procedurës së zakonshme, duke e justifikuar këtë me numrin e madh të kërkesave. Kjo, sipas jurisprudencës së Gjykatës së Kasacionit, përjashton mundësinë e aplikimit të përjashtimit nga pezullimi automatik i vendimit të kundërshtuar.

Gjykata iu referua parimit të së drejtës të sanksionuar nga Dhoma e Bashkuar e Gjykatës së Kasacionit me vendimin nr. 11399 të datës 29 prill 2024, e cila ka theksuar se përjashtimi nga parimi i pezullimit automatik është i vlefshëm vetëm nëse procedura e përshpejtuar është zbatuar në mënyrë të plotë dhe korrekte. Në të kundërt, rikthehet procedura e zakonshme, duke sjellë me vete pezullimin “ex lege” dhe afatin normal 30-ditor për apelim.

Ky vendim merr një rëndësi të veçantë, pasi sqaron se garancia e pezullimit “ex lege” vlen edhe në rastin e mbrojtjes plotësuese, e cila parashikohet nga neni 19, paragrafët 1 dhe 1.1 i dekretit legjislativ nr. 286/1998 dhe tashmë konsiderohet pjesë integrale e procedurës së mbrojtjes ndërkombëtare.

Në këtë mënyrë, ky vendim përforcon idenë se mbrojtja plotësuese, edhe pse e ndryshme nga statusi i refugjatit dhe mbrojtja dytësore, nuk mund të trajtohet me procedura të thjeshtuara që cenojnë garancitë themelore të parashikuara nga sistemi gjyqësor.

---

Avv. Fabio Loscerbo