Kur prindërit e moshuar nuk mund t’u bashkohen fëmijëve të tyre në Itali: një vendim i ri sqaron rregullat
Një vendim i fundit i Gjykatës së Romës ka vënë në qendër të vëmendjes një nga aspektet më të ndjeshme të sistemit të imigracionit në Itali: bashkimi familjar i prindërve të moshuar. Vendimi, i dhënë më 20 nëntor 2025 në një procedim të regjistruar me numrin 27916 të vitit 2025, konfirmon se prania e fëmijëve të tjerë në vendin e origjinës mbetet një faktor vendimtar në vlerësimin e kërkesave për vizë për bashkimin me prindërit.
Rasti ishte paraqitur nga një shtetas maroken me leje qëndrimi afatgjatë të Bashkimit Evropian. Ai kishte marrë autorizimin e nevojshëm nga Sportello Unico per l’Immigrazione pranë Prefekturës së Rovigos për të sjellë të dy prindërit në Itali. Megjithatë, pavarësisht këtij autorizimi, Ambasada e Italisë në Marok refuzoi vizën për nënën e tij, duke argumentuar se kërkesat ligjore nuk ishin plotësuar. Sipas ambasadës, çështja kyçe ishte se gruaja kishte tetë fëmijë gjithsej, disa prej të cilëve jetonin ende në Marok.
Aplikuesi u përpoq të kapërcente këtë pengesë duke paraqitur një certifikatë të ngarkesës familjare, ku vërtetohej se prindërit e tij mbështeteshin financiarisht prej tij. Gjykata e rrëzoi këtë argument. Në arsyetimin e saj, gjykata theksoi se ligji italian i emigracionit dallon ndërmjet dy kategorive alternative: “prindi në ngarkim” dhe “prindi mbi gjashtëdhjetë e pesë vjeç”. Ky dallim nuk është vetëm teknik — ai përcakton çfarë duhet provuar.
Për prindin në ngarkim, theksi është te nevoja ekonomike. Por për prindërit që kanë kaluar moshën gjashtëdhjetë e pesë vjeç, varësia ekonomike nuk është më e rëndësishme. Ajo që ka vlerë është nëse fëmijët e tjerë në vendin e origjinës janë — ose nuk janë — në gjendje të ofrojnë kujdes. Sipas gjykatës, kjo është një zgjedhje e vetëdijshme e ligjvënësit: mosha e shtyrë nënkupton nevoja më të mëdha për kujdes personal, jo vetëm mbështetje materiale.
Në rastin konkret, aplikuesi nuk arriti të dëshmonte se fëmijët e tjerë që jetonin në Marok ishin të paaftë të kujdeseshin për nënën e tyre për shkak të problemeve shëndetësore serioze dhe të dokumentuara. Për shkak të mungesës së këtyre provave, gjykata konstatoi se ambasada kishte vepruar në përputhje me ligjin kur refuzoi vizën. Kështu, padia u hodh poshtë.
Vendimi konfirmon një qëndrim të pandryshuar juridik: bashkimi familjar i prindërve të moshuar kërkon një nivel të lartë provash. Aplikuesit duhet të tregojnë jo vetëm se janë në gjendje të mbështesin financiarisht prindërit e tyre, por edhe se asnjë nga vëllezërit ose motrat në vendin e origjinës nuk është në gjendje të ofrojë kujdesin e nevojshëm.
Edhe pse vendimi lidhet me një rast specifik, mesazhi i tij ka një vlerë më të gjerë. Në një kontekst ku Italia përpiqet të balancojë mbrojtjen kushtetuese të unitetit familjar me kërkesat e menaxhimit të migracionit, autoritetet konsullore dhe gjykatat vazhdojnë të zbatojnë standarde të rrepta provuese në rastet që përfshijnë prindër të moshuar.
Avv. Fabio Loscerbo
Nessun commento:
Posta un commento