Përmbledhje
Ky artikull analizon vendimin e dhënë nga Gjykata e Paqes në Pistoia më 2 prill 2025 (nr. regj. RG 269/2025), me të cilin u vendos pezullimi i ekzekutimit të një urdhri dëbimi të lëshuar nga Prefektura e Pistoias, për shkak të paraqitjes nga ana e të huajit të një kërkese për njohjen e mbrojtjes ndërkombëtare. Vendimi përsërit një parim të konsoliduar në jurisprudencën italiane dhe evropiane që garanton të drejtën e qëndrimit në territor për kohën e shqyrtimit të kërkesës për azil.
---
1. Rasti konkret
Procedura kishte të bënte me ankimin ndaj një urdhri dëbimi të lëshuar më 7 janar 2025 ndaj një shtetasi të huaj, F.O., i cili gjatë zhvillimit të gjykimit paraqiti kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare në Komisariatin e Policisë në Firence dhe mori leje qëndrimi të përkohshme në bazë të nenit 4, pika 3 e dekretit legjislativ nr. 142/2015. Mbrojtja ligjore iu besua Av. Fabio Loscerbo nga Dhoma e Avokatëve të Bolognës.
---
2. Parimi i papranueshmërisë së dëbimit të kërkuesit të mbrojtjes
Gjykata u mbështet në vendime të shumta të Gjykatës së Kasacionit italiane (si p.sh. nr. 19819/2018 dhe nr. 11309/2019), të cilat sanksionojnë se personi që ka paraqitur kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare ka të drejtë të qëndrojë në territorin italian deri në përfundim të procedurës, edhe nëse kërkesa është paraqitur pas lëshimit të urdhrit të dëbimit.
Për më tepër, gjykata iu referua vendimit të Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian (Seanca e Madhe, 15.02.2016, çështja C-601/15 PPU), e cila thekson detyrimin e shteteve anëtare për të garantuar ushtrimin efektiv të së drejtës për azil përpara çdo mase dëbimi.
---
3. Pezullim i ekzekutimit, jo anulim i urdhrit
Një aspekt qendror i vendimit është dallimi midis anulimit të urdhrit të dëbimit dhe pezullimit të tij. Gjykata sqaroi se paraqitja e kërkesës për mbrojtje ndërkombëtare nuk e bën automatikisht të pavlefshëm urdhrin e dëbimit, por vetëm pezullon ekzekutimin e tij deri në marrjen e vendimit nga Komisioni Territorial.
Kjo qasje është në përputhje me jurisprudencën e Gjykatës së Kasacionit (nr. 5437/2020 dhe nr. 25694/2020), që synon të ruajë një balancë mes fuqisë së administratës për të urdhëruar largime dhe të drejtave themelore të shtetasve të huaj.
---
4. Përfundime
Vendimi në fjalë përbën një zbatim të drejtë dhe të ekuilibruar të parimeve kushtetuese dhe evropiane mbi mbrojtjen e kërkuesve të azilit. Ai forcon idenë se e drejta për qëndrim të përkohshëm është thelbësore për realizimin efektiv të të drejtës për azil, dhe se çdo vendim administrativ për dëbim duhet të merret në përputhje me garancitë e të drejtave të njeriut.
Në një kontekst juridik ku shpesh ka tendenca për të kufizuar të drejtat e të huajve, ky vendim përbën një shembull pozitiv për qartësinë juridike dhe balancën ndërmjet rendit publik dhe dinjitetit njerëzor.
---
Av. Fabio Loscerbo
Dhoma e Avokatëve të Bolognës – www.avvocatofabioloscerbo.it
Nessun commento:
Posta un commento