Gjykata e Bolonjës riafirmon rëndësinë e rrënjosjes sociale dhe familjare (Vërejtje mbi vendimin e Gjykatës së Bolonjës – Seksioni i specializuar për çështjet e imigracionit, datë 12 qershor 2025, nr. R.G. 14720/2023)

Gjykata e Bolonjës riafirmon rëndësinë e rrënjosjes sociale dhe familjare
(Vërejtje mbi vendimin e Gjykatës së Bolonjës – Seksioni i specializuar për çështjet e imigracionit, datë 12 qershor 2025, nr. R.G. 14720/2023)

---

1. Parathënie

Me vendimin e datës 12 qershor 2025, Gjykata e Bolonjës – Seksioni i specializuar për çështjet e imigracionit – pranoi kërkesën e një shtetasi maroken kundër vendimit të Komisionit Territorial, i cili e kishte shpallur kërkesën e tij për mbrojtje ndërkombëtare si hapur të pabazuar. Ky vendim gjyqësor është veçanërisht domethënës për mënyrën e qartë me të cilën saktëson bazat kushtetuese dhe ndërkombëtare të mbrojtjes speciale, edhe pas ndryshimeve të sjella nga i ashtuquajturi "Dekreti Cutro" (Dekreti Ligjor nr. 20/2023 i shndërruar në Ligjin nr. 50/2023).

---

2. Kuadri ligjor dhe kërkesa gjyqësore

Kërkuesi kishte paraqitur kërkesën për mbrojtje ndërkombëtare më 6 korrik 2023, pra pas hyrjes në fuqi të rregullores së re. Në kërkesën e paraqitur në gjykatë, ai kërkonte njohjen e mbrojtjes plotësuese, përkatësisht "mbrojtjes speciale" në bazë të nenit 32, pika 3 të Dekretit Legjislativ 25/2008, në lidhje me nenin 19, pikat 1 dhe 1.1 të Dekretit Legjislativ 286/1998, si dhe anulimin e urdhrit të dëbimit.

---

3. Analiza e Gjykatës

Gjykata analizoi me kujdes ndikimin e ndryshimeve të sjella nga Dekreti Cutro, duke vënë në dukje se ky i fundit ka hequr vetëm disa pjesë të nenit 19, pika 1.1 të Ligjit për Imigracionin, pa ndryshuar ndalesën për dëbim në rastet kur ekzistojnë detyrime kushtetuese ose ndërkombëtare. U theksua në veçanti rëndësia e nenit 5, pika 6 të të njëjtit ligj dhe e nenit 8 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i cili imponon mbi shtetet detyrime pozitive dhe negative për të garantuar respektimin e jetës private dhe familjare të të huajve.

Gjykata iu referua gjithashtu jurisprudencës së fundit të Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe të Gjykatës së Kasacionit italiane (vendimi nr. 28162/2023), duke theksuar se koncepti i "jetës private" përfshin edhe integrimin profesional, social dhe ndërtimin e një identiteti personal në vendin pritës.

---

4. Faktet e provuara

Gjykata e konsideroi të provuar ekzistencën e një jete private që meriton mbrojtje, në bazë të fakteve të mëposhtme:

• Bashkëjetesa me të afërm të afërt që janë tashmë shtetas italianë (halla dhe kushërira);

• Regjistrimi në zyrën e gjendjes civile të Bashkisë Alfonsine;

• Aktiviteti i qëndrueshëm i punës në sektorin e ndërtimit dhe bujqësisë;

• Ndjekja e kurseve të formimit profesional (siguria në punë, vullnetar në Kryqin e Kuq);

• Përmirësimi progresiv i kushteve të tij ekonomike;

• Mungesa e çdo elementi të rrezikshmërisë ose arsyeve penguese të raportuara nga administrata.

---

5. Njohja e mbrojtjes speciale

Në dritën e kësaj panorame, Gjykata njohu të drejtën e kërkuesit për të marrë leje qëndrimi për mbrojtje speciale, sipas nenit 19, pikat 1 dhe 1.1 të Ligjit për Imigracionin, duke vlerësuar se dëbimi i tij do të përbënte një shkelje të papranueshme të të drejtës për jetën private.

U hodh poshtë, ndërkaq, për mungesë interesi konkret, kërkesa për të njohur "mundësinë e konvertimit" të lejes në një leje qëndrimi për qëndrues afatgjatë, pasi kjo është një çështje e ndarë nga ky proces dhe që i takon administratës t’a shqyrtojë më vonë.

---

6. Përfundime

Ky vendim i Gjykatës së Bolonjës përfaqëson një shembull të rëndësishëm të një jurisprudence që i kushton rëndësi mbrojtjes së të drejtave themelore të të huajve, në një perspektivë të integruar midis të drejtës së brendshme dhe burimeve ndërkombëtare. Edhe pas ndryshimeve ligjore, mbrojtja speciale mbetet një mjet thelbësor për të parandaluar dëbimin në raste të rrënjosjes së dukshme sociale dhe familjare në Itali.

---

Avv. Fabio Loscerbo