Gjykata Administrative e Salernos: nuk ka të drejtë dëmshpërblimi për vonesë pa provuar dëmin real Vendimi nr. 1270/2025, Nr. R.G. 226/2025, i lëshuar më 24 qershor 2025 nga Gjykata Administrative Rajonale e Kampanias, seksioni i ndarë në Salerno, Seksioni i Tretë

 Gjykata Administrative e Salernos: nuk ka të drejtë dëmshpërblimi për vonesë pa provuar dëmin real

Vendimi nr. 1270/2025, Nr. R.G. 226/2025, i lëshuar më 24 qershor 2025 nga Gjykata Administrative Rajonale e Kampanias, seksioni i ndarë në Salerno, Seksioni i Tretë

Në këtë vendim, Gjykata Administrative e Salernos shqyrtoi një padi të paraqitur kundër heshtjes së mbajtur nga Komisariati i Policisë së Salernos në lidhje me një kërkesë për korrigjimin e të dhënave personale të pasakta në lejen e qëndrimit.

Paditësi, shtetas tunizian, kishte njoftuar – përmes avokatit të tij – se në lejen e qëndrimit të përditësuar ishin vendosur gabimisht kodi fiskal dhe vendlindja, dhe kishte përsëritur kërkesat për korrigjim, pa marrë përgjigje. Si pasojë, ai iu drejtua gjykatës administrative për të kërkuar:

a) konstatimin e paligjshmërisë së heshtjes së administratës;
b) urdhërimin e administratës për të vendosur me akt të shprehur mbi kërkesën;
c) dëmshpërblimin për vonesën në përfundimin e procedurës, sipas nenit 2-bis të ligjit nr. 241/1990;
d) kompensimin automatik për vonesën, gjithashtu në bazë të nenit 2-bis.

Gjatë procesit gjyqësor, administrata përfundoi korrigjimin dhe dorëzoi lejen e qëndrimit të përmirësuar, duke kërkuar kështu pushimin e gjykimit për mungesë të interesit aktual. Gjykata pranoi këtë kërkesë vetëm për sa i përket veprimit kundër heshtjes, duke deklaruar pushimin e çështjes.

Megjithatë, kërkesat për dëmshpërblim dhe kompensim patën një trajtim të ndryshëm.

Gjykata theksoi se, sipas nenit 2-bis të ligjit nr. 241/1990, e drejta për dëmshpërblim për vonesën në përfundimin e një procedure administrative nuk lind automatikisht vetëm nga tejkalimi i afateve, por kërkon provën e plotë të dëmit të pësuar, lidhjes shkakësore dhe fajësisë apo neglizhencës së administratës. Në këtë kuadër, gjykata iu referua praktikës së konsoliduar të Këshillit të Shtetit (Consiglio di Stato), i cili konfirmon se barra e provës i takon paditësit (Cons. Stato, Seksioni II, 12 prill 2021, nr. 2960; Seksioni III, 23 maj 2025, nr. 4507; Seksioni VII, 21 maj 2025, nr. 4369). Në këtë rast, gjykata konstatoi mungesën e çdo prove qoftë edhe të tërthortë për dëmin e pretenduar, shumën e tij dhe lidhjen me sjelljen e administratës.

Po ashtu, gjykata e shpalli të papranueshme kërkesën për kompensim automatik për vonesën, duke kujtuar se neni 28 i Dekretit Ligj nr. 69/2013 e kufizon këtë masë vetëm për procedurat që lidhen me nisjen dhe ushtrimin e aktivitetit të biznesit. Meqë legjislatori nuk ka zgjeruar kurrë fushën e zbatimit të kësaj dispozite në procedura të tjera, kërkesa rezulton e papranueshme për mungesë të një prej kushteve të veprimit gjyqësor (Cons. Stato, Seksioni III, vendimi nr. 2019/2025).

Në përfundim, gjykata vendosi kompensimin e kostove gjyqësore ndërmjet palëve, duke marrë parasysh pjesërisht fajin reciprok dhe faktin që një pjesë e vonesës i atribuohej një gabimi të sistemit informatik të Agjencisë së të Ardhurave.

Avv. Fabio Loscerbo