Leje qëndrimi dhe mashtrimet me Dekretin e Flukseve: TAR Sicilia e konsideron të ligjshëm refuzimin dhe ia kalon aktet Prokurorisë
Shënim mbi vendimin e TAR Sicilia – Catania, Seksioni IV, vendimi nr. 2246/2025, R.G. nr. 1386/2023, i depozituar më 11 korrik 2025
Avv. Fabio Loscerbo
Me vendimin nr. 2246/2025, të depozituar më 11 korrik 2025, Gjykata Administrative Rajonale e Sicilisë – dega e Catanias, Seksioni i Katërt – hodhi poshtë padinë e një shtetasi maroken kundër refuzimit nga Komisariati i Ennas për t’i dhënë leje qëndrimi për punë të varur. Megjithatë, gjykata vendosi të dërgojë aktet në Prokurorinë pranë Gjykatës së Ennas për të hetuar mundësinë e përgjegjësive penale të punëdhënësve për sjellje mashtruese, sipas nenit 12 të TUI-t, në kuadër të asaj që njihet si "Dekreti i Flukseve".
Faktet
Paditësi hyri në Itali në zbatim të Dekretit të Flukseve 2022, me një kontratë qëndrimi të firmosur në Prefekturë, për të punuar në një kompani bujqësore. Megjithatë, siç doli gjatë hetimeve, punëdhënësit jo vetëm që nuk i lejuan të punonte, por as nuk i siguruan strehimin e premtuar. Komisariati, pas verifikimeve në terren, konstatoi mungesën e punëtorit në vendin e punës dhe mori nga punëdhënësi një deklaratë që pretendonte se ai e kishte "braktisur punën". Kjo çoi në refuzimin e kërkesës për leje qëndrimi.
Nga ana tjetër, paditësi bëri kallëzim për mashtrim, duke pretenduar se kishte paguar shuma parash tek bashkatdhetarë dhe punëdhënës, duke besuar – në mënyrë të gabuar – se këto para duheshin për rregullimin e qëndrimit të tij. Ai e kundërshtoi vendimin për mungesë të paralajmërimit për refuzim, shtrembërim të fakteve dhe mungesë përkthimi në gjuhën e tij amtare.
Vendimi i Gjykatës
Gjykata e hodhi poshtë padinë, duke e konsideruar vendimin e Komisariatit të ligjshëm në të gjitha aspektet:
-
Lidhur me mungesën në punë, Komisariati solli prova të mjaftueshme dokumentare, ndërsa paditësi nuk paraqiti asnjë element që të provonte se kishte punuar realisht, e as sqaroi çfarë ndodhi me kallëzimin që kishte bërë.
-
Lidhur me marrëdhënien e punës, vetë paditësi pranoi se punëdhënësit ishin “fiktivë” dhe se nuk kishte kryer ndonjë aktivitet punësimi apo marrë ndonjë strehim. Sipas gjykatës, kjo pranim vetjak konfirmon mungesën e kushteve për lëshimin e lejes së qëndrimit dhe e bën të pabazë pretendimin për shtrembërim faktesh.
-
Lidhur me mungesën e paralajmërimit për refuzim, gjykata u mbështet në nenin 21-octies, pika 2, të ligjit 241/1990, duke theksuar se bëhej fjalë për një akt të detyrueshëm administrativ (për shkak të mungesës së marrëdhënies së punës) dhe se mungesa e paralajmërimit nuk e bënte aktin të paligjshëm.
-
Lidhur me përkthimin, kjo çështje u konsiderua e parëndësishme, pasi ishte një parregullsi që nuk ndikonte në të drejtën e mbrojtjes, e cila u ushtrua plotësisht në proces.
Kërkesa për ndërhyrje të Prokurorisë
Megjithëse gjykata refuzoi padinë, ajo e konsideroi serioze deklarimin e paditësit lidhur me sjelljen e punëdhënësve dhe urdhëroi kalimin e aktit në Prokurori për vlerësim të mundshëm penal, duke përmendur shkeljen e mundshme të nenit 12 të dekretit legjislativ nr. 286/1998, që ndëshkon ata që ndihmojnë në mënyrë të paligjshme hyrjen e të huajve në territorin italian.
Vëzhgime përfundimtare
Ky vendim konfirmon qëndrimin e rreptë të autoriteteve ndaj lejeve të qëndrimit të lidhura me Dekretin e Flukseve, ku marrëdhënia e punës duhet jo vetëm të ekzistojë formalisht, por edhe të ushtrohet realisht. Megjithatë, vendimi nxjerr në pah gjithashtu rrezikun e mashtrimeve të strukturuara ndaj të huajve, të cilët shpesh bien pre e premtimeve të rreme dhe kërkesave të paligjshme për pagesa.
Nëse nga njëra anë refuzimi është ligjërisht i justifikuar, nga ana tjetër vendimi i gjykatës për të përfshirë Prokurorinë tregon për një balancim të domosdoshëm midis ligjshmërisë dhe mbrojtjes së dinjitetit dhe mirëbesimit të punëtorit të huaj.
Avv. Fabio Loscerbo
Nessun commento:
Posta un commento