Ribashkimi familjar për prindërit mbi gjashtëdhjetë e pesë vjeç dhe prania e fëmijëve të tjerë në vendin e origjinës: Gjykata e Romës sqaron kushtet

 Titulli i episodit:

Ribashkimi familjar për prindërit mbi gjashtëdhjetë e pesë vjeç dhe prania e fëmijëve të tjerë në vendin e origjinës: Gjykata e Romës sqaron kushtet

---

Podcast – E Drejta e Emigracionit
Mirëmëngjes, unë jam avokati Fabio Loscerbo dhe ky është një episod i ri i podcast-it E Drejta e Emigracionit.
Sot analizojmë një vendim të rëndësishëm që trajton një element shpesh vendimtar në procedurat e bashkimit familjar: situatën e prindërve që kanë kaluar moshën gjashtëdhjetë e pesë vjeç dhe rolin e fëmijëve të tjerë që vazhdojnë të jetojnë në vendin e origjinës. Bëhet fjalë për vendimin e Gjykatës së Romës, Seksioni për të Drejtat e Personit dhe Emigracionin, të depozituar më 20 nëntor 2025, në çështjen e regjistruar me numrin 27916 të vitit 2025.

Rasti kishte të bënte me një shtetas maroken, mbajtës të lejes së qëndrimit afatgjatë të Bashkimit Evropian, i cili kishte marrë nga Sportello Unico per l’Immigrazione në Prefekturën e Rovigos autorizimin për bashkimin e të dy prindërve. Megjithatë, Ambasada e Italisë në Marok refuzoi vizën hyrëse për nënën, duke argumentuar se nuk ishin provuar kërkesat e nenit 29 të Kodit të Emigracionit.

Gjykata e konfirmoi ligjshmërinë e refuzimit, duke sqaruar një pikë që shpesh krijon pasiguri: dallimin midis statusit të “prindit në ngarkim” dhe statusit të “prindit mbi gjashtëdhjetë e pesë vjeç”, të cilat janë alternativa dhe jo kushte kumulative. Kur prindi ka kaluar këtë moshë, ligjvënësi nuk vlerëson të ardhurat e tij, por mundësinë reale që fëmijët e tjerë në vendin e origjinës të jenë në gjendje të ofrojnë kujdes.

Në rastin konkret, nëna e paditësit kishte gjithsej tetë fëmijë, siç rezultonte nga “librezë familjare” e paraqitur në dosje. Në këtë situatë, ligji kërkon prova specifike: aplikuesi duhet të tregojë se fëmijët e tjerë nuk banojnë më në Marok, ose se—edhe nëse banojnë atje—janë të paaftë të kujdesen për prindin për arsye serioze dhe të dokumentuara shëndetësore.

Certifikata e ngarkesës familjare e paraqitur nga paditësi nuk u konsiderua e mjaftueshme, sepse dëshmon vetëm aspektin ekonomik dhe jo aftësinë reale për ofrimin e kujdesit. Norma nuk mbështetet në një logjikë vetëm financiare: ajo merr parasysh aftësinë e përgjithshme të fëmijëve të tjerë për t’u kujdesur për një prind të moshuar.

Për mungesë të provave të kërkuara, Gjykata e hodhi poshtë kërkesën.

Faleminderit që më dëgjuat. Ky ishte një episod i ri i podcast-it E Drejta e Emigracionit. Mirupafshim.