domenica 27 aprile 2025

Rregullimi i vitit 2020: Këshilli i Shtetit thekson mbrojtjen thelbësore të të huajve

Dy vendime të fundit të rëndësishme të Këshillit të Shtetit hedhin dritë mbi mënyrën e duhur të trajtimit të çështjes së rregullimit të punëtorëve të huaj të parashikuar nga neni 103 i Dekretit Ligj nr. 34/2020, i kthyer në ligj me ndryshime me Ligjin nr. 77, datë 17 korrik 2020.

Bëhet fjalë për vendime shumë të rëndësishme që riafirmojnë një parim thelbësor: kur parregullsitë formale që pengojnë procedurën nuk i atribuohen punëtorit të huaj, por janë të shkaktuara nga punëdhënësi ose administrata, punëtori ka të drejtë të marrë leje qëndrimi.

Rëndësia e kushteve thelbësore

Me vendimin nr. 3643, datë 22 prill 2024, Këshilli i Shtetit deklaroi se refuzimi i një kërkese për rregullim për shkak të parregullsive formale që nuk janë faj i punëtorit, dhe pa u verifikuar ekzistenca e kushteve thelbësore, çon në cenimin e pajustifikueshëm të interesit publik kryesor për rregullimin e situatës së punëtorëve të huaj.

Gjykata administrative vuri në dukje se:

Rregullimi ndjek një interes publik shumë të rëndësishëm, si në aspektin e të drejtave themelore të njeriut, ashtu edhe në aspektin e funksionimit të tregut të punës dhe të sistemit ekonomik;
Punëtori që ka dëshmuar integrim social dhe profesional real dhe që nuk paraqet rrezik për rendin publik nuk mund të penalizohet për gabime burokratike që nuk varen prej tij.

Një interpretim funksional dhe i orientuar nga Kushtetuta i normave detyron njohjen e së drejtës së të huajit në rastin kur ekzistojnë kushtet thelbësore.

E drejta për leje qëndrimi për "pritje pune"

Një pasojë praktike e këtij qëndrimi është se, edhe nëse gabimet burokratike janë vetëm faji i punëdhënësit, i huaji mbetet me të drejtën për të marrë leje qëndrimi për pritje pune.
Kjo shmang frustrimin e padrejtë të një të drejte të mbrojtur nga rendi juridik.

Konfirmimi: vendimi nr. 7757, datë 24 shtator 2024

Me vendimin nr. 7757, datë 24 shtator 2024, Këshilli i Shtetit jo vetëm që ka ripohuar, por edhe ka forcuar këto parime.

Në veçanti, u theksua se jo vetëm punëdhënësi, por edhe punëtori i huaj ka të drejtë të marrë pjesë në procedurën administrative dhe të informohet rregullisht sipas Ligjit 241/1990.

Pozicioni i punëtorit:

Është i veçantë dhe i mbrojtur;
Ai merr pjesë drejtpërdrejt në nënshkrimin e kontratës së qëndrimit;
Përfshihet gjithashtu në aplikimin për lejen e qëndrimit për punë të varur.

Ky interpretim i jep vendin e duhur të huajit brenda procedurës së rregullimit, duke respektuar parimet kushtetuese të barazisë dhe mbrojtjes së të drejtave themelore.

Përfundime

Vendimet e Këshillit të Shtetit përbëjnë një hap të rëndësishëm përpara në njohjen e rolit dhe të drejtave të punëtorëve të huaj brenda procedurës së rregullimit të vitit 2020.
Ato konfirmojnë se mbrojtja e të drejtave themelore nuk mund të sakrifikohet për arsye thjesht burokratike dhe se administrata është e detyruar të veprojë në mënyrë të drejtë, të arsyeshme dhe funksionale për të realizuar qëllimet e ligjit.

Parimi është i qartë: nëse ekzistojnë kushtet thelbësore, e drejta e të huajit duhet të njihet.

Avv. Fabio Loscerbo
Email: avv.loscerbo@gmail.com
PEC: avv.loscerbo@ordineavvocatibopec.it
Telefon: +39 334 1675274
Faqja zyrtare: www.avvocatofabioloscerbo.it

Kam botuar librin tim të ri: "Mbrojtja Plotësuese: Jurisprudenca e Vitit 2024"

Në vitet e fundit, mbrojtja plotësuese është bërë një nga mjetet më të rëndësishme për mbrojtjen e të drejtave themelore të qytetarëve të huaj.
Si avokat i angazhuar prej kohësh në mbrojtjen e kërkuesve të mbrojtjes, ndjeva nevojën për të mbledhur dhe analizuar në mënyrë sistematike jurisprudencën më të fundit në këtë fushë.
Nga kjo nevojë lindi libri im i ri: "Mbrojtja Plotësuese: Jurisprudenca e Vitit 2024", i disponueshëm në Amazon.

📚 Bli librin në Amazon
(Linku i thjeshtë: https://www.amazon.it/PROTEZIONE-COMPLEMENTARE-GIURISPRUDENZA-ANNO-2024/dp/B0DRZNCSPR)

Pse e shkrova këtë libër?

Gjatë vitit 2024, kam ndjekur çdo ditë zhvillimin e jurisprudencës italiane në lidhje me mbrojtjen plotësuese.
Vura re se ishte krijuar një pasuri e madhe parimesh gjyqësore që meritonte të studiohej, mblidhej dhe ofrohej në mënyrë të organizuar për të gjithë profesionistët e fushës juridike.
Shpeshherë fragmentariteti i vendimeve e bën të vështirë ndërtimin e një linje të qartë.
Me këtë libër, dëshirova të sjell një rend, duke ofruar një pamje të plotë dhe të përditësuar të të gjitha vendimeve më të rëndësishme të dala nga gjykatat e zakonshme dhe seksionet e specializuara për çështjet e imigracionit.

Çfarë përmban libri?

"Mbrojtja Plotësuese: Jurisprudenca e Vitit 2024" nuk është thjesht një përmbledhje vendimesh gjyqësore.
Në çdo vendim të analizuar, kam përfshirë:

Përmbledhje të fakteve;
Analizë juridike të argumenteve të përdorura nga gjyqtarët;
Vërejtje praktike për punën e mbrojtjes;
Referencat ligjore të aplikueshme, me fokus të veçantë tek nenet 19 pika 1 dhe 1.1 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998.

Qëllimi im ka qenë të krijoj një mjet praktik që të shërbejë si për punën e përditshme të mbrojtjes së të drejtave të migrantëve, ashtu edhe për studime më të thelluara.

Kujt i dedikohet ky libër?

Ky libër i dedikohet:

Avokatëve që merren me të drejtën e imigracionit dhe mbrojtjen ndërkombëtare;
Anëtarëve të Komisioneve Territoriale dhe zyrtarëve të imigracionit;
Gjyqtarëve që trajtojnë kërkesa për mbrojtje plotësuese;
Studentëve dhe studiuesve që duan të thellohen në një fushë gjithmonë në zhvillim.

Kam zgjedhur një stil të qartë por gjithashtu rigoroz, që të mundësojë si konsultimin e shpejtë për nevoja praktike, ashtu edhe studimin më të thelluar për ata që duan të kuptojnë thelbin e çështjeve kryesore.

Pse është e rëndësishme të përditësohesh mbi mbrojtjen plotësuese?

Në vitet e fundit, mbrojtja plotësuese ka fituar një rol gjithnjë e më qendror në sistemin tonë juridik:

Ajo është e lidhur ngushtë me mbrojtjen e të drejtave themelore të njeriut;
Ajo u ofrohet atyre që, ndonëse nuk përfitojnë statusin e refugjatit apo mbrojtjes së përkohshme, nuk mund të dëbohen në vendet e tyre pa shkelur parimin e "mos-kthimit të detyruar" (non-refoulement);
Ajo lidhet me parime kushtetuese dhe ndërkombëtare, si nenet 2 dhe 10 të Kushtetutës italiane dhe Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Të kuptosh thellësisht mbrojtjen plotësuese sot do të thotë të mbrosh vlerat themelore të shtetit të së drejtës.

Një angazhim që vazhdon

Ky libër përfaqëson një hap të mëtejshëm në angazhimin tim të përditshëm si avokat dhe studiues juridik.
Shpresoj që ky punim të jetë një ndihmë konkrete për të gjithë ata që besojnë se ligji duhet të jetë një mjet i prekshëm për mbrojtjen e dinjitetit të çdo individi.

Ju ftoj ta lexoni këtë libër dhe të ndani me mua përshtypjet tuaja: do të ishte një nder për mua të diskutoj me këdo që dëshiron të kontribuojë në përmirësimin e mbrojtjes së të drejtave themelore.

📚 Mund ta blini librin këtu

Avv. Fabio Loscerbo

giovedì 24 aprile 2025

Mbrojtja e unitetit familjar dhe karta e qëndrimit për ish-bashkëshortin: koncepti i zgjeruar i “anëtarit të familjes” në dritën e vendimit të Gjykatës së Bolonjës të datës 2 tetor 2024

Avv. Fabio Loscerbo
Avokat në Bolonjë

Vendimi i Gjykatës së Bolonjës, datë 2 tetor 2024, trajton një temë juridike me rëndësi të veçantë: mundësinë për të njohur të drejtën për kartën e qëndrimit për anëtarin e familjes së një qytetari të Bashkimit Evropian edhe për ish-bashkëshortin, në rastet kur ai ndodhet në një gjendje të rëndë shëndetësore dhe përfiton ndihmë të qëndrueshme dhe të vazhdueshme nga qytetari i BE-së.

Rasti

Paditësi, një shtetas i huaj që banon në Itali që prej vitit 1989, ishte martuar me një shtetase të Bashkimit Evropian, me të cilën kishte dy fëmijë. Pas divorcit, ai u përball me probleme të rënda shëndetësore dhe invaliditet të thellë. Në këtë kontekst, ai rifilloi bashkëjetesën me ish-bashkëshorten, me të cilën kishte krijuar një marrëdhënie të qëndrueshme ndihme dhe afeksioni: ajo ishte personi i vetëm që kujdesej për të financiarisht dhe në përditshmëri.

Në këto rrethana, ai kërkoi lëshimin e kartës së qëndrimit si anëtar familjeje i një qytetari të BE-së, në bazë të nenit 10 të dekretit legjislativ nr. 30/2007. Por kërkesa u refuzua nga Policia e Shtetit (Questura), duke e konsideruar të papranueshme për mungesë të një martese të vlefshme në fuqi.

Kuadri ligjor dhe jurisprudenca

Gjykata e Bolonjës, duke analizuar legjislacionin kombëtar dhe evropian, vlerësoi se paditësi kishte të drejtë për marrjen e kartës së qëndrimit, duke mbështetur një interpretim të gjerë dhe njerëzor të nenit 3, pika 2, të Direktivës 2004/38/KE dhe nenit përkatës të dekretit legjislativ 30/2007.

Këto norma i detyrojnë shtetet anëtare të “lehtësojnë” hyrjen dhe qëndrimin të çdo anëtari tjetër të familjes që nuk përfshihet në përkufizimin e ngushtë të nenit 2, por që bashkëjeton me qytetarin e BE-së ose është nën kujdes për shkak të arsyeve të rënda shëndetësore.

Gjykata citoi gjithashtu motivin nr. 6 të direktivës evropiane, i cili përcakton qëllimin e saj për të “ruajtur unitetin familjar në kuptimin më të gjerë të mundshëm”. U përmend edhe vendimi i rëndësishëm i Gjykatës së Drejtësisë së BE-së në çështjen C-22/21 (SRS) të datës 15 shtator 2022, ku u saktësua se koncepti “çdo anëtar tjetër i familjes” duhet interpretuar në mënyrë të gjerë, duke përfshirë individët që kanë një marrëdhënie të qëndrueshme varësie personale dhe bashkëjetese familjare reale, jo thjesht një bashkëjetesë të përkohshme.

Koncepti i zgjeruar i familjes

Gjykata e Drejtësisë e Bashkimit Evropian ka sqaruar se ekzistenca e një varësie reale dhe ndihme të përditshme në një kontekst të bashkëjetesës efektive familjare, edhe në mungesë të martesës, është e mjaftueshme për ta konsideruar një person si anëtar të familjes sipas nenit 3, pika 2. Gjykata e Bolonjës pranoi pra se bashkëjetesa dhe ndihma e ofruar nga ish-bashkëshortja janë të mjaftueshme për të justifikuar dhënien e kartës së qëndrimit, në përputhje me qëllimet mbrojtëse të së drejtës evropiane.

Përfundime

Ky vendim përfaqëson një hap përpara në jurisprudencën italiane drejt tejkalimit të vizionit formalist mbi përkufizimin e “familjes” në marrëdhëniet ndërmjet shtetasve të huaj dhe qytetarëve të BE-së. Ai afirmon një parim të solidaritetit familjar real, që merr në konsideratë marrëdhëniet personale dhe sociale të vërteta, përtej vetëm lidhjeve ligjore formale.

Në një kontekst ligjor që kërkon fleksibilitet dhe respektim të të drejtave themelore të njeriut, ky vendim i Gjykatës së Bolonjës është një shembull pozitiv i drejtësisë së afërt me dinjitetin dhe realitetin njerëzor.

sabato 19 aprile 2025

Pranimi i Masës Paraprake në Çështje të Mbrojtjes së Posaçme – Gjykata e Torinos, Vendimi i datës 11 prill 2025, Nr. R.G. 6600/2025

Nga: Av. Fabio Loscerbo

Hyrje

Me vendimin e datës 11 prill 2025, Gjykata Civile Ordinare e Torinos – Seksioni i Nëntë Civil – pranoi kërkesën paraprake të paraqitur në kuadër të një procedure të thjeshtuar gjyqësore në bazë të nenit 281 undecies të Kodit të Procedurës Civile, duke pezulluar ekzekutimin e një vendimi administrativ për refuzimin e lejes së qëndrimit për mbrojtje të posaçme.

Rasti ka rëndësi për dy arsye: së pari, për rivendosjen e menjëhershme të statusit juridik të kërkuesit në territorin italian përmes kthimit të fletëpranimit të kërkesës për qëndrim, dhe së dyti, për konfirmimin e zbatueshmërisë së procedurës së thjeshtuar në çështjet e imigracionit sipas nenit 19 të Dekretit Legjislativ nr. 286/98.

Kuadri faktik dhe ligjor

Ngjarja ka nisur pas refuzimit nga ana e administratës së kërkesës për leje qëndrimi për mbrojtje të posaçme sipas nenit 19, pika 1.1 të TUI (Teksti Unik i Imigracionit). Mbrojtja juridike e paditësit ka argumentuar se vendimi i kontestuar ishte i paplotë në arsyetim dhe nuk kishte vlerësuar në mënyrë të përshtatshme rrethanat personale dhe familjare, të dokumentuara përmes provave të dorëzuara pas aplikimit.

Në të njëjtën kohë, paditësi kishte ndjekur një rrugë integrimi të dokumentuar në aspektin e punësimit dhe strehimit, me paga, kontratë pune si praktikant dhe vendbanim të qëndrueshëm në Itali. Ky integrim konkret ka qenë një element thelbësor në vlerësimin e gjykatës.

Në këtë kontekst, është aktivizuar procedura e thjeshtuar gjyqësore sipas neneve 281 decies dhe në vijim të Kodit të Procedurës Civile, bashkë me kërkesën për pezullimin e efektit të refuzimit.

Arsyetimi i Gjykatës

Në vendimin e datës 11 prill 2025, Kolegji – i përbërë nga gjyqtarët Dr. Andrea Natale (Kryetar), znj. Silvia Carosio dhe znj. Sara Perlo – ka vlerësuar se:
“në bazë të dokumenteve të paraqitura dhe të një vlerësimi të përkohshëm, tipik për këtë fazë procedurale,” kërkesa për pezullim duhet pranuar.

Në vijim, gjykata vendosi:

pezullimin e efekteve ekzekutive të vendimit administrativ të kontestuar,
dhe të drejtën e paditësit për të marrë përsëri nga Komisarjati përkatës fletëpranimin e kërkesës për qëndrim të përkohshëm.

Gjithashtu, seanca për paraqitjen e palëve u caktua për datën 22 tetor 2025, në përputhje me nenin 281 undecies të Kodit të Procedurës Civile.

Vëzhgime kritike dhe reflektime

Ky vendim është në përputhje me një praktikë tashmë të konsoliduar jurisprudenciale që pranon rëndësinë e të drejtës për respektimin e jetës private dhe familjare në çështjet e mbrojtjes së posaçme. Gjithashtu, evidentohet në mënyrë të tërthortë parimi i favorizimit të integrimit, si një kriter interpretues për mbrojtjen efektive të të drejtave themelore të të huajve të integruar në mënyrë të rregullt.

Masa paraprake e marrë në këtë rast, në pritje të shqyrtimit të çështjes në themel, mbrojt interesat sociale dhe ekonomike të paditësit, duke parandaluar pasoja të pakthyeshme si: dëbimi, humbja e punës, ose prishja e lidhjeve familjare dhe strehimit.

Përfundime

Vendimi i Gjykatës së Torinos tregon një praktikë të drejtë dhe efektive në përdorimin e instrumenteve të procedurës civile të thjeshtuar për të garantuar një mbrojtje të shpejtë dhe efektive në fushën e imigracionit. Pezullimi i vendimit administrativ deri në përfundimin e çështjes shërben si garanci për parimin e proporcionalitetit dhe për të drejtën për qëndrim të përkohshëm, kur paraqiten prova të forta për integrimin në territor.

Ky vendim rreshtohet në vijim të shumë vendimeve të ngjashme të gjykatave italiane dhe konfirmon legjitimitetin e kërkesave paraprake, edhe kur vendimi i refuzimit është i formuluar në mënyrë standarde dhe pa vlerësim individual të rastit.

Avv. Fabio Loscerbo

Bologna Mahkemesi Özel Koruma Statüsünü Tanıdı: R.G. 9465/2024 - 14 Nisan 2025 tarihli karar

Av. Fabio Loscerbo tarafından

14 Nisan 2025 tarihinde yayınlanan 935/2025 sayılı kararla (R.G. 9465/2024), Bologna Adliyesi Göç İşleri Uzmanlaşmış Dairesi, bir Arnavut vatandaşının başvurusunu kabul ederek, Modena Emniyet Müdürlüğü’nün ret kararını iptal etmiş ve İtalyan Göç Kanunu'nun 286/98 sayılı Kararnamesi’nin 19. maddesi, 1 ve 1.1 fıkralarına göre özel koruma statüsüne hak kazanıldığını belirtmiştir.

1. Yasal Çerçeve

Karar, 20/2023 sayılı Kanun Hükmünde Kararname yürürlüğe girmeden önce sunulan başvurular için geçerli olan önceki mevzuat hükümlerinin uygulanmasını öngören geçici maddelere dayanıyor. Buna göre, özel koruma izni iki yıl süreli, yenilenebilir ve çalışma iznine dönüştürülebilir niteliktedir.

2. Özel Hayatın ve Toplumsal Kök Salmanın Değerlendirilmesi

Mahkeme, özel hayat hakkının sadece ikamet süresi veya iş sözleşmesi ile değil; bireyin sosyal ilişkileri, kültürel katılımı ve kimlik aidiyeti ile birlikte değerlendirilmesi gerektiğini vurguladı. İlgili vakada başvurucu sekiz yıldır İtalya’da yaşamaktadır, özel koruma sahibi biriyle istikrarlı bir ilişki içindedir, belirsiz süreli iş sözleşmesine sahiptir ve belgelerle toplumsal köklülüğünü kanıtlamıştır.

3. Sadece Çalışma Kriterine Bağlılık Aşılmıştır

Kararda, özel koruma statüsünün yalnızca iş entegrasyonuna bağlı olamayacağı ve daha geniş bir entegrasyon kavramının (aile, sosyal, kültürel, duygusal boyutları içeren) dikkate alınması gerektiği açıkça belirtilmiştir.

4. Hukuki Sonuçlar

Mahkeme, başvurucunun eski mevzuat çerçevesinde çalışma hakkı, yenilenebilirlik ve dönüştürülebilirlik özelliklerine sahip bir özel koruma izni alması gerektiğine karar verdi. Mahkeme ayrıca yargılama masraflarının tamamen karşılıklı olarak telafi edilmesine hükmetti.

5. Sonuç Değerlendirmesi

Bu karar, özel hayatın korunması temelinde özel korumanın artık, ülkede kök salmış ancak uluslararası koruma şartlarını karşılamayan yabancılar için yegâne yasal güvence olduğunu yeniden teyit etmektedir. Bologna Mahkemesi, göç hukukunun anayasal ve uluslararası ilkelere uygun uygulanmasında önemli bir referans noktası olarak öne çıkmaktadır.

Gjykata e Bolonjës njeh mbrojtjen speciale: R.G. 9465/2024, vendimi i datës 14 prill 2025

nga Avv. Fabio Loscerbo

Me vendimin nr. 935/2025, të publikuar më 14 prill 2025 (R.G. 9465/2024), Gjykata e Bolonjës – Seksioni i Specializuar për Emigracionin – pranoi kërkesën e një qytetareje shqiptare, anuloi refuzimin e Komisaritatit të Modenas dhe urdhëroi lëshimin e lejes së qëndrimit për mbrojtje speciale, sipas nenit 19, paragrafët 1 dhe 1.1 të Dekretit Legjislativ nr. 286/98.

1. Kuadri ligjor

Vendimi është dhënë në zbatim të normave në fuqi përpara hyrjes në fuqi të Dekretit-Ligj nr. 20/2023, sipas nenit 7, paragrafi 2 të tij, i cili parashikon që për kërkesat e paraqitura më parë, zbatohet rregullorja e mëparshme. Kështu, leja e qëndrimit për mbrojtje speciale ka një kohëzgjatje dyvjeçare, është e rinovueshme dhe e konvertueshme në leje pune.

2. Vlerësimi i jetës private dhe rrënjosjes

Gjykata thekson se “rrënjosja” nuk matet vetëm me kohëzgjatjen e qëndrimit apo me kontratën e punës, por me të gjithë elementët e integrimit social dhe personal. Në këtë rast, kërkuesja kishte tetë vjet qëndrimi në Itali, një marrëdhënie të qëndrueshme me një person me mbrojtje speciale, punë me kontratë të pacaktuar dhe një jetë të integruar.

3. Puna nuk është kriteri i vetëm

Gjykata distancohet nga interpretimi që mbrojtja speciale duhet të mbështetet vetëm në integrimin profesional dhe pranon një koncept më të gjërë të integrimit, që përfshin edhe marrëdhëniet afektive, banesën dhe përfshirjen shoqërore.

4. Efektet juridike

Gjykata urdhëron që leja e qëndrimit të lëshohet sipas rregullave të vjetra, me të drejtën e punës dhe konvertimit. Shpenzimet procedurale kompensohen plotësisht.

5. Vëzhgime përfundimtare

Ky vendim përforcon një qasje juridike që e vendos respektimin e jetës private dhe familjare në qendër të mbrojtjes speciale, si formë e vetme mbrojtjeje për ata që kanë krijuar një jetë të qëndrueshme dhe dinjitoze në Itali.

domenica 13 aprile 2025

Vlefshmëria e njoftimit dhe e drejta për mbrojtje në procedurat për azil: Gjykata e Romës sqaron kufijtë e njohjes joformale të vendimit

Vlefshmëria e njoftimit dhe e drejta për mbrojtje në procedurat për azil: Gjykata e Romës sqaron kufijtë e njohjes joformale të vendimit

Avv. Fabio Loscerbo

Me vendimin e datës 9 tetor 2024 (NRG. 22188/2021), Gjykata e Romës u shpreh mbi një ankesë sipas nenit 35-bis të dekretit legjislativ 25/2008 të paraqitur nga një kërkues azili nga Bregu i Fildishtë. Pasi hodhi poshtë kërkesën për mbrojtje ndërkombëtare, gjykata njohu të drejtën e tij për mbrojtje speciale. Vendimi përmban një moment me rëndësi të veçantë nga pikëpamja procedurale, lidhur me afatin e paraqitjes së ankesës dhe vlefshmërinë e njoftimit të aktit të kundërshtuar.

Sipas pretendimit të paraqitur nga Ministria e Brendshme, kërkuesi ishte në dijeni të vendimit negativ të Komisionit Territorial të Cagliarit pasi atij i ishte dorëzuar vendimi në mënyrë joformale, edhe pse njoftimi nuk ishte kryer sipas formave të parashikuara me ligj. Sipas kësaj logjike, afati për apelim do të kishte filluar që në atë moment.

Gjykata, megjithatë, e hodhi poshtë këtë qasje, duke sqaruar se vendimi i kundërshtuar ishte njohur në mënyrë formale nga kërkuesi vetëm pas një kërkese për të pasur akses në aktet, dhe se njohja joformale nuk mund të zëvendësojë formalisht një njoftim të rregullt dhe të dokumentuar sipas ligjit.

Siguria juridike dhe fillimi i afatit

Ky vendim futet në një linjë jurisprudenciale që mbron sigurinë juridike dhe të drejtën për mbrojtje. Siç theksoi gjykata, të konsiderosh të vlefshme një dijeni joformale të aktit – pa dokumentacion, pa fletë kthimi ose procesverbal zyrtar – do të nënkuptonte një pasiguri të theksuar në përcaktimin e fillimit të afatit ligjor, duke rrezikuar seriozisht parimin e sigurisë juridike dhe ekonomisë procedurale.

E drejta për ankim efektiv dhe forma e njoftimit

Vendimi lidhet ngushtë me parimet e nenit 13 të KEDNJ-së dhe nenit 47 të Kartës së të Drejtave Themelore të BE-së, sipas të cilëve çdo person ka të drejtë për një mjet juridik efektiv. Një ankim i tillë kërkon njohje të plotë dhe zyrtare të aktit administrativ që kundërshtohet, e cila bëhet përmes njoftimit të rregullt dhe të dokumentuar.

Njoftimi i rregullt përfaqëson një garanci themelore, jo një formalitet burokratik: ai i jep qytetarit mjetin për të ushtruar mbrojtjen e tij në mënyrë të ndërgjegjshme dhe të plotë.

Përfundime

Gjykata e Romës riafirmon një parim thelbësor: afati për të paraqitur ankesën fillon vetëm me njoftimin zyrtar të vendimit dhe jo me forma të paqarta ose joformale të njohjes. Në fushën e mbrojtjes ndërkombëtare, ku pasojat e një vendimi mund të jenë jetike për individin, çdo kufizim i së drejtës për të apeluar duhet të bazohet në akte të qarta dhe të verifikueshme ligjërisht.

Avv. Fabio Loscerbo