Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

 

Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

Leja e qëndrimit për kujdes mjekësor është një instrument thelbësor për të garantuar të drejtën e shëndetit dhe unitetin familjar, veçanërisht për familjet që përballen me sëmundje të rënda. Rasti i analizuar përfshin një familje që jeton në Itali, anëtari më i ri i së cilës vuan nga një sëmundje e rrallë dhe e rëndë gjenetike, fibroza cistike, e cila kërkon trajtim të vazhdueshëm dhe praninë e përhershme të prindërve si kujdestarë kryesorë.

Korniza Ligjore e Referencës

Lëshimi i kësaj leje qëndrimi mbështetet në nenin 19, paragrafi 2, shkronja d-bis, të Dekretit Legjislativ 286/1998 (Testi Unik për Emigracionin), i cili ndalon dëbimin e të huajve që kanë nevojë për trajtim mjekësor të domosdoshëm për mbijetesën e tyre ose që kujdesen për anëtarë të familjes në situata të cenueshme. Ky parim është forcuar më tej nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr. 44/2022, i cili ka njohur të drejtën e babait të një fëmije të sëmurë rëndë për të marrë një leje qëndrimi për të garantuar kujdesin e tij.

Edhe jurisprudenca ndërkombëtare mbështet këtë të drejtë:

• Neni 8 i KEDNJ (Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut): mbron jetën private dhe familjare, duke i detyruar shtetet të marrin masa pozitive për të ruajtur unitetin familjar.
• Konventa mbi të Drejtat e Fëmijës: njeh interesin më të lartë të fëmijës dhe të drejtën e tij për kujdes shëndetësor si të drejta të pacenueshme.
• Karta e të Drejtave Themelore të BE-së: forcon të drejtën për jetën familjare dhe shëndetin.

Rasti i Analizuar

Në rastin konkret, një e mitur që vuan nga fibroza cistike, e cila kërkon trajtim kompleks dhe të vazhdueshëm, tashmë ka marrë një leje qëndrimi për kujdes mjekësor së bashku me nënën e saj. Megjithatë, babai, pavarësisht rolit të tij vendimtar si kujdestar, është pa leje qëndrimi. Mospajisja e tij me një leje për kujdes mjekësor përbën një shkelje serioze të parimeve të lartpërmendura, duke rrezikuar si shëndetin e të miturës, ashtu edhe unitetin e familjes.

Rëndësia e Rolit Prindëror

Trajtimi i kësaj sëmundjeje përfshin:

• Terapitë e përditshme farmakologjike dhe të frymëmarrjes.
• Mbështetje ushqyese dhe monitorim të vazhdueshëm.
• Kujdes gjatë shtrimeve në spital dhe vizitave mjekësore.

Prania e prindërve, veçanërisht e babait, është thelbësore jo vetëm për mbështetjen praktike, por edhe për ekuilibrin psikologjik të fëmijës. Mungesa e lejes për kujdes mjekësor për babain krijon një pabarazi në mbrojtjen e të drejtave të familjes dhe rrezikon mirëqenien e fëmijës.

Kërkesat ndaj Administratës Publike

Familja i ka paraqitur kërkesë Zyrës së Emigracionit për:

1. Lëshimin e një leje qëndrimi për kujdes mjekësor për babain, që ai të mund të garantojë mbështetje të plotë për vajzën e tij të sëmurë.
2. Caktimin e një takimi për të nisur procedurën dhe dorëzimin e dokumentacionit të nevojshëm.
3. Zbatimin e një procedure të përshpejtuar për të garantuar një vendim të shpejtë, duke marrë parasysh rëndësinë e rastit.

Jurisprudenca në Mbështetje

Një vendim i fundit i Gjykatës së Bolonjës (R.G. nr. 11014/2021) ka riafirmuar detyrimin e Zyrave të Emigracionit për të pranuar dhe shqyrtuar kërkesat për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, duke dënuar refuzimet e pabazuara ose të motivuara vetëm nga formalitete burokratike. Në raste të tilla, e drejta për shëndetin duhet të mbizotërojë mbi çdo aspekt tjetër.

Konkluzion

Ky rast nënvizon rëndësinë e një qasjeje administrative që mbron të drejtat themelore të personit, veçanërisht të miturve, dhe nevojën për të garantuar një mbrojtje efektive dhe jo vetëm formale. Shëndeti dhe mirëqenia e të miturës varen nga mundësia që të dy prindërit të jenë të pranishëm dhe aktivisht të përfshirë në trajtimin e saj.

Shpresojmë që autoritetet përkatëse ta pranojnë me urgjencë këtë kërkesë, duke njohur të drejtën e babait për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, për të ruajtur integritetin familjar dhe për të garantuar një cilësi jete të denjë për fëmijën e mitur.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin për Transparencën e Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Hashtag

#E_Drejta_Për_Shëndet #Emigracioni #UnitetiFamiljar #FibrozaCistike #LejeQëndrimi #MbrojtjaEMinorëve #TëDrejtatENjeriut #KEDNJ #GjykataKushtetuese #AvokatiIPërEmigrantët

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

 

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

Autor: Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

---

Gjykata e Kaljarit, me dekretin e datës 30 janar 2025 (R.G. 2296/2024), ka pranuar padinë e një shtetasi tunizian kundër refuzimit të kërkesës së tij për mbrojtje ndërkombëtare. Megjithëse është përjashtuar njohja e statusit të refugjatit dhe mbrojtjes dytësore, gjykata ka vlerësuar se janë përmbushur kushtet për dhënien e një leje qëndrimi për mbrojtje speciale, sipas nenit 19, paragrafët 1.1 dhe 1.2 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, ashtu siç është ndryshuar nga Dekreti Ligjor nr. 20/2023.

Arsyet e vendimit

Paditësi kishte lënë Tunizinë në vitin 2020, duke mbërritur në Itali përmes detit. Refuzimi i mbrojtjes ndërkombëtare ishte motivuar nga mungesa e elementeve të persekutimit personal ose rrezikut të rëndë në vendin e origjinës, por Gjykata ka vlerësuar integrimin e tij social dhe profesional në Itali.

Në veçanti, gjykata ka theksuar se kërkuesi:

• Ka jetuar në Itali për disa vite,
• Ka pasur përvoja pune të dokumentuara,
• Ka treguar një përfshirje reale në jetën shoqërore,
• Mbështet financiarisht familjen e tij në vendin e origjinës.

Gjykata ka cituar nenin 8 të KEDNJ-së dhe nenin 7 të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, duke konstatuar se një dëbim i detyruar do të përbënte një shkelje të së drejtës për respektimin e jetës private dhe familjare.

Implikime juridike

Ky vendim përputhet me një qasje të konsoliduar jurisprudenciale, e cila vë në dukje rëndësinë e rrënjosjes sociale si një kriter për dhënien e mbrojtjes speciale. Dekreti i imponon Questurës kompetente territorialisht të lëshojë lejen e qëndrimit për mbrojtje speciale, me detyrimin për të respektuar vendimin gjyqësor.

Ky vendim përfaqëson një tjetër njohje të rëndësisë së integrimit shoqëror si bazë themelore për mbrojtjen speciale, duke forcuar të drejtën për qëndrim për ata që kanë ndërtuar një lidhje të qëndrueshme me Italinë.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

 

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

Hyrje

Në debatin juridik dhe shoqëror mbi emigracionin, koncepti i integrimit shpesh konsiderohet si pika përfundimtare e një procesi që fillon me hyrjen e emigrantit në vendin pritës dhe përfundon me pjesëmarrjen e tij të plotë në jetën sociale, ekonomike dhe kulturore. Megjithatë, një fenomen më pak i eksploruar, por në rritje, është ai i Ri-emigrimit, i kuptuar si kthimi i një emigranti në vendin e origjinës ose në një shtet të tretë pas një periudhe integrimi në vendin pritës.

Integrimi: Një Objektiv Juridik dhe Shoqëror

Integrimi i të huajve është një objektiv i njohur nga e drejta e Bashkimit Evropian dhe legjislacionet kombëtare. Ai bazohet në shtylla të tilla si:

• Qasja në tregun e punës, shpesh e lehtësuar nga lejet e qëndrimit për arsye pune ose mbrojtjeje;
• Pjesëmarrja sociale, përmes të drejtës për arsimim, shëndetësi dhe siguri sociale;
• Mbrojtja juridike, nëpërmjet instrumenteve si mbrojtja ndërkombëtare, mbrojtja speciale ose mbrojtja komplementare.

Megjithatë, integrimi nuk është gjithmonë një proces linear dhe i pakthyeshëm. Disa emigrantë, pas arritjes së një niveli të mirë stabiliteti, vendosin të largohen nga vendi pritës për arsye të ndryshme, duke krijuar fenomenin e Ri-emigrimit.

Koncepti i Ri-emigrimit

Ri-emigrimi nënkupton kthimin vullnetar ose të detyruar të një emigranti në një kontekst tjetër migrimi pas një periudhe stabiliteti në një vend. Ky koncept dallohet nga kthimi i thjeshtë, i cili shpesh ndodh për shkaqe të detyruara (refuzime të mbrojtjes, dëbime, vështirësi ekonomike), dhe karakterizohet nga një element zgjedhjeje dhe planifikimi.

Arsyet kryesore të Ri-emigrimit përfshijnë:

• Pritshmëritë e parealizuara: emigranti, pavarësisht integrimit, mund të mos i gjejë mundësitë e shpresuara në vendin pritës dhe të vendosë t’i kërkojë diku tjetër.
• Njohja juridike e kufizuar: kufizimet në rinovimin e lejeve të qëndrimit ose vështirësitë burokratike i shtyjnë shumë emigrantë të zhvendosen në shtete me legjislacione më të favorshme.
• Lidhjet me vendin e origjinës: përmirësimi i kushteve ekonomike ose politike në vendin e tyre mund t’i nxisë emigrantët të kthehen dhe të kontribuojnë në zhvillimin e tij me përvojat e fituara.
• Lëvizshmëria brenda BE-së: shumë emigrantë të vendosur në një vend të Evropës vendosin të transferohen në një shtet tjetër anëtar, duke përfituar nga njohja e mbrojtjes ndërkombëtare ose e lejes së qëndrimit.

Ri-emigrimi dhe E Drejta e Emigracionit

E drejta e emigracionit duhet të evoluojë për t’iu përgjigjur këtyre dinamikave të reja. Disa masa që mund të lehtësojnë një Ri-emigrim të ndërgjegjshëm dhe të mbrojtur përfshijnë:

1. Programe të Ndihmës për Kthim: të sigurohet që emigrantët që zgjedhin të largohen nga vendi ta bëjnë këtë me mbështetjen e duhur, duke shmangur situatat e pasigurisë.
2. Lëvizshmëria brenda BE-së për emigrantët e rregullt: të lehtësohet njohja e lejeve të qëndrimit midis shteteve anëtare, për të shmangur që ata që tashmë janë të integruar të fillojnë nga zero.
3. E drejta për rikthim: të parashikohen mekanizma që u mundësojnë emigrantëve të kthehen në vendin pritës, nëse dëshirojnë, pa humbur të drejtat e fituara.

Përfundim

Ri-emigrimi sfidon idenë tradicionale të emigracionit si një rrugë me një drejtim të vetëm. Ligjvënësit dhe juristët duhet ta marrin parasysh këtë realitet në ndërtimin e një të drejte emigracioni më dinamike, e cila e pranon lëvizshmërinë si një element pozitiv dhe jo si një humbje. Integrimi nuk duhet të shihet vetëm si një proces përfundimtar, por edhe si një kapital përvojash dhe aftësish që mund të përdoret në kontekste të ndryshme, duke siguruar si lirinë individuale të emigrantit ashtu edhe përfitimet për shoqëritë e përfshira.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Bolonya Mahkemesi, sığınmacının çalışma hakkını tanıdı: Hakları ve onuru güvence altına alan bir karar

 Bolonya Mahkemesi, sığınmacının çalışma hakkını tanıdı: Hakları ve onuru güvence altına alan bir karar

Bolonya Mahkemesi, 20 Şubat 2024 tarihli (RG. 601/2024) kararıyla uluslararası koruma alanında önemli bir hükme imza attı. Karar, sığınmacılarla ilgili iki temel konuyu açıklığa kavuşturuyor: Koruma başvurularının resmileştirilmesi için randevuların hızlandırılması ve sığınma talebinde bulunduktan 60 gün sonra çalışma hakkı.

Olayın Arka Planı

Başvuru sahibi, Ekim 2023’te yeni bir sığınma talebinde bulunma niyetini bildirdi, ancak poliste (Questura) resmi başvuruyu tamamlamak için verilen randevu Mart 2024’e kadar ertelendi. Bu süreçte, başvuru sahibi hakkında sınır dışı edilme ve ülkeyi terk etme kararı verildi, ancak bu karar daha sonra Sulh Hakimi tarafından askıya alındı. Başvuru sahibi, İtalyan Medeni Usul Kanunu’nun 700. maddesi uyarınca acil dava açarak:

1. Sığınma başvurusunun resmileştirilmesi için verilen randevunun öne çekilmesini,
2. Koruma talebinde bulunmasından itibaren 60 gün geçtikten sonra çalışma hakkının tanınmasını talep etti.

Başvurunun Yasal Süre İçinde Resmileştirilme Hakkı

Bolonya Mahkemesi, başvurunun resmileştirilmesi için belirlenen beş aylık sürenin, 25/2008 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 26. maddesinin 2-bis fıkrasında belirtilen yasal süreyi açıkça aştığını kabul etti. Ancak, mahkeme, Questura tarafından verilen randevunun sadece birkaç gün öncesinde duruşmanın yapılması nedeniyle başvuru sahibinin randevusunun öne çekilmesini gerektirecek acil bir durumun bulunmadığını belirtti. Ayrıca, sınır dışı edilme riski de Sulh Hakimi tarafından verilen askıya alma kararı nedeniyle ortadan kalkmıştı.

Çalışma Hakkı ve Sürelerin Hesaplanması

Mahkemenin en önemli ve yenilikçi kararı, başvuru sahibinin sığınma talebinde bulunduktan 60 gün sonra çalışma hakkına sahip olup olmadığıyla ilgiliydi. Mahkeme, başvurunun zamanında resmileştirilmesi hakkının yalnızca bir formalite olmadığını, aynı zamanda temel bir hak olduğunu vurguladı. Bu hak, sığınmacının geçimini sağlamasını sağlamakla kalmaz, aynı zamanda kaçak çalışmaya zorlanmasını veya yasadışı faaliyetlere yönelmesini de önler.

Mahkeme, 142/2015 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 22. maddesinin 1. fıkrasında belirtilen 60 günlük çalışma izni süresinin, sığınma talebinde bulunma niyetinin Questura’ya bildirildiği tarihten itibaren başlaması gerektiğini belirtti. Buna göre, sürenin başlangıcı olarak resmi başvurunun (C3 formu ile) yapılması değil, kişinin koruma talebini Questura’ya ilettiği tarih esas alınmalıdır. Mahkeme, bu yorumun yasanın amacına uygun olduğunu ve kamu idaresinin organizasyonel eksikliklerinin sığınmacıların haklarını ihlal edecek şekilde yorumlanmaması gerektiğini vurguladı. Aksi takdirde, bu tür uygulamalar "suç üreten" bir etki yaratabilir.

Geçici Oturma İzninin Verilmesi

Mahkeme, bu kararına dayanarak, başvuru sahibine 142/2015 sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 4. maddesi uyarınca geçici oturma izni verilmesi ve bunun derhal çalışma hakkı sağlaması gerektiğine hükmetti. Bu karar, başvurunun resmileştirilmesi sürecinde yaşanabilecek gecikmelerin, sığınmacının temel haklarını ihlal etmesini önleyerek etkili ve anında bir koruma sağlıyor.

Sonuç

Bolonya Mahkemesi’nin kararı, sığınmacılar için çalışma hakkının açık bir şekilde tanınması açısından önemli bir adım oldu. Karar, 60 günlük sürenin resmi başvuru tarihinden değil, koruma talebinin Questura’ya bildirildiği tarihten itibaren başlaması gerektiğini ortaya koyuyor. Bu yaklaşım, sığınmacıların adil ve eşit muamele görmesi gerektiğini vurgulayarak, hem temel haklarının korunmasına hem de sosyal ve ekonomik entegrasyonlarının sağlanmasına yardımcı oluyor.

Bu karar, sadece hukuki açıdan değil, aynı zamanda göçmen haklarının korunması açısından da İtalyan hukuk sisteminde önemli bir emsal oluşturuyor.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Avrupa Birliği Şeffaflık Siciline kayıtlı Göç ve İltica Lobisti – Kayıt No: 280782895721-36

Gjykata e Bolonjës njeh të drejtën për punë të kërkuesve të azilit: Një vendim që garanton të drejtat dhe dinjitetin

 Gjykata e Bolonjës njeh të drejtën për punë të kërkuesve të azilit: Një vendim që garanton të drejtat dhe dinjitetin

Me dekretin e datës 20 shkurt 2024 (RG. 601/2024), Gjykata e Bolonjës ka marrë një vendim të rëndësishëm në fushën e mbrojtjes ndërkombëtare, duke sqaruar dy aspekte thelbësore që lidhen me të drejtat e kërkuesve të azilit: përshpejtimin e takimeve për formalizimin e kërkesave të mbrojtjes dhe të drejtën për punë pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje.

Konteksti i çështjes

Kërkuesi ka shprehur vullnetin e tij për të paraqitur një kërkesë të re për azil në tetor 2023, por data për formalizimin e kërkesës pranë Zyrës së Policisë (Questura) ishte caktuar për mars 2024. Ndërkohë, ai ishte subjekti i një urdhri dëbimi dhe largimi nga territori italian, i cili më pas u pezullua nga Gjykata e Paqes. Me një padi urgjente sipas nenit 700 të Kodit të Procedurës Civile, kërkuesi i kërkoi gjykatës:

1. Përshpejtimin e takimit për formalizimin e kërkesës për azil.
2. Njohjen e të drejtës për të punuar pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje.

E drejta për formalizim brenda afateve ligjore

Lidhur me kërkesën e parë, Gjykata e Bolonjës konstatoi se periudha 5-mujore midis shprehjes së vullnetit dhe formalizimit të kërkesës e tejkalon dukshëm afatin ligjor të parashikuar nga neni 26, paragrafi 2-bis i dekretit legjislativ nr. 25/2008. Megjithatë, gjykata përjashtoi ekzistencën e një rreziku të menjëhershëm që do të kërkonte përshpejtimin e takimit, pasi seanca gjyqësore u zhvillua vetëm disa ditë para datës së caktuar nga Questura dhe rreziku i dëbimit ishte i përjashtuar për shkak të pezullimit të urdhrit të dëbimit.

E drejta për punë dhe llogaritja e afatit

Aspekti më i rëndësishëm dhe inovativ i vendimit lidhet me të drejtën e kërkuesit të azilit për të punuar pas kalimit të 60 ditëve nga shprehja e vullnetit. Gjykata theksoi se e drejta për formalizimin në kohë të kërkesës për azil nuk është vetëm një çështje formale, por një garanci thelbësore për kërkuesin. Kjo e drejtë synon të sigurojë që kërkuesi të ketë mjete të nevojshme për jetesë dhe në të njëjtën kohë të shmangë situata që mund të çojnë në punë të zezë ose në aktivitete të paligjshme.

Gjykata interpretoi periudhën 60-ditore, të përcaktuar në nenin 22, paragrafi 1 të dekretit legjislativ nr. 142/2015 për autorizimin për punë, si një periudhë që fillon nga data kur kërkuesi shpreh vullnetin për të kërkuar mbrojtje pranë Questura-s, dhe jo nga data e formalizimit të kërkesës (përmes formularit C3). Ky interpretim përputhet me qëllimin e ligjit dhe shmang rreziqet që burojnë nga vonesat administrative, të cilat mund të shkaktojnë pasoja të padrejta për kërkuesit ose të nxisin efekte "kriminale".

Lëshimi i lejes së përkohshme të qëndrimit

Për të mbështetur këtë interpretim, Gjykata vendosi që kërkuesit duhet t’i lëshohet një leje e përkohshme qëndrimi sipas nenit 4 të dekretit legjislativ nr. 142/2015, me efekt të menjëhershëm për t’u autorizuar për punë. Ky vendim siguron një mbrojtje efektive dhe të menjëhershme, duke parandaluar që vonesat në formalizimin e kërkesave të përkthehen në mohime të të drejtave themelore.

Përfundimi

Vendimi i Gjykatës së Bolonjës përbën një konfirmim të rëndësishëm të së drejtës për punë të kërkuesve të azilit, duke specifikuar se periudha 60-ditore fillon nga shprehja e vullnetit për të kërkuar mbrojtje dhe jo nga formalizimi i kërkesës. Ky vendim vë në dukje rëndësinë e trajtimit të drejtë dhe të barabartë të kërkuesve të azilit, duke garantuar të drejtat e tyre themelore dhe duke nxitur përfshirjen e tyre socio-ekonomike.

Përveç rëndësisë ligjore, ky vendim ofron një precedent të rëndësishëm për mbrojtjen e të drejtave të emigrantëve në sistemin gjyqësor italian.

---

Avokati Fabio Loscerbo
I regjistruar në fushën e Migracionit dhe Azilit në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Manifest për një Emigracion të Qëndrueshëm: Integrimi si Kërkesë, Jo si Qëllim

Manifest për një Emigracion të Qëndrueshëm: Integrimi si Kërkesë, Jo si Qëllim

Hyrje
Evropa për dekada ka ndjekur një qasje ndaj emigracionit që bazohet në futjen e emigrantëve në tregun e punës si parakusht për qëndrimin e tyre. Ky model ka treguar kufizime të mëdha, duke krijuar tensione sociale dhe duke penguar kohezionin e vërtetë midis emigrantëve dhe komuniteteve pritëse. Është koha të ndryshojmë këtë rregull: nuk është puna që justifikon hyrjen dhe qëndrimin, por integrimi.

Ky manifest përcakton parime të qarta: integrohu për të qëndruar, jo për të punuar. Kushdo që nuk tregon një integrim të vërtetë, humb të drejtën e qëndrimit dhe duhet të ndjekë një proces riemigrimi drejt vendit të origjinës. Qëndrueshmëria e emigracionit nuk ka të bëjë vetëm me pritjen e emigrantëve të rinj, por edhe me mbrojtjen e atyre që tashmë kanë përfunduar me sukses procesin e integrimit.

---

Parime Themelore

1. Integrimi si Kërkesë Kryesore
   Hyrja dhe qëndrimi në Evropë duhet të kushtëzohen nga aftësia dhe vullneti i emigrantit për t'u integruar në shoqërinë pritëse. Nuk mjafton të kesh një punë: është e nevojshme të tregosh një përputhje konkrete me vlerat, normat dhe kulturën e komunitetit.

2. Mbrojtja e Emigrantëve të Integruar
   Qëndrueshmëria e emigracionit lidhet ngushtë me mbrojtjen e të drejtave dhe mundësive të atyre që tashmë janë integruar. Politikat duhet të garantojnë vazhdimësi dhe stabilitet për ata që kanë kontribuar në mirëqenien e shoqërisë pritëse, duke parandaluar pabarazitë midis të ardhurve të rinj dhe emigrantëve tashmë të vendosur.

3. Kufizimi i Bashkimit Familjar
   Bashkimi familjar duhet të jepet vetëm nëse kërkuesi ka një integrim të konsoliduar. Nuk mund të jetë një e drejtë automatike, por një privilegj i bazuar në respektimin e rregullave dhe kontributin efektiv në komunitet.

4. Riemigrimi si Alternativë e Nevojshme
   Kushdo që nuk tregon integrim brenda një periudhe të arsyeshme ose shfaq sjellje të papajtueshme me kohezionin social, duhet të ndjekë një proces kthimi në vendin e origjinës, i mbështetur me mjete konkrete për riintegrim.

---

Konkluzione
Evropa duhet të mësojë nga gabimet e politikave kombëtare që privilegjojnë zgjidhjet afatshkurtra, si modeli italian. Është e nevojshme një model i bazuar në përgjegjësi, reciprocitet dhe qëndrueshmëri, ku integrimi është kusht i domosdoshëm për të qëndruar, dhe kthimi në vendin e origjinës është një mundësi konkrete për ata që nuk përshtaten.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist në fushën e Migracionit dhe Azilit, i regjistruar në Regjistrin për Transparencën e Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36
www.avvocatofabioloscerbo.it

---

İtalya Mahkemelerinde Göçmenlik Davalarında Bekleme Süreleri

 İtalya Mahkemelerinde Göçmenlik Davalarında Bekleme Süreleri

Göçmenlik alanındaki adalet önemli bir konudur, ancak İtalya mahkemelerinde duruşma tarihleri belirlenirken yaşanan uzun bekleme süreleri, hakların hızlı bir şekilde korunmasını ciddi şekilde engellemektedir. Floransa ve Bologna mahkemelerindeki bekleme sürelerine ilişkin bir analiz, bu alandaki iş yükünü ve örgütsel zorlukları gözler önüne sermektedir.

Floransa Mahkemesinde Bekleme Süreleri

• Eylül 2022: Bu tarihte kaydedilen bir dava için duruşma Mayıs 2025 tarihinde planlanmış olup bekleme süresi yaklaşık 2 yıl 8 ay olmuştur.
• Kasım 2022: Bir diğer dava için duruşma tarihi Nisan 2025 olarak belirlenmiş olup bekleme süresi yaklaşık 2 yıl 5 ay olmuştur.
• Aralık 2022 ve Ocak 2023: Bu tarihlerde kaydedilen davaların henüz duruşma tarihleri belirlenmemiştir, ancak mevcut ortalamalara göre Temmuz ile Ekim 2025 arasında planlanacağı öngörülmektedir.

Bologna Mahkemesinde Bekleme Süreleri

• Haziran 2023: Bu tarihte kaydedilen bir dava için duruşma 27 Şubat 2025 tarihinde planlanmış olup bekleme süresi yaklaşık 1 yıl 8 ay olmuştur.
• Eylül, Kasım ve Aralık 2023: Bu tarihlerde kaydedilen davaların henüz duruşma tarihleri belirlenmemiştir. Bekleme süreleri göz önüne alındığında, duruşmaların Mart ile Temmuz 2025 arasında planlanması beklenmektedir.

Gecikmeleri Etkileyen Faktörler

1. İş yükü ve sınırlı kaynaklar: Bologna ve Floransa gibi göçmenlik konusunda uzmanlaşmış mahkemeler, genellikle personel eksikliğinden kötüleşen yüksek dava hacimleriyle karşı karşıyadır.
2. Acil davalara öncelik verilmesi: Geçici durdurma taleplerini veya aşırı savunmasızlık durumlarını içeren davalara öncelik verilmesi, diğer davaların süresini uzatabilmektedir.
3. Dijitalleşme ve organizasyon: Dijitalleşme, süreç yönetiminin bazı yönlerini iyileştirmiş olsa da, duruşma tarihlerinin belirlenmesini hızlandırmak için daha fazla iyileştirme yapılması gerekmektedir.

Adalet Arayanlar İçin Sonuçlar

Çoğu durumda, hakimler geçici durdurma kararı vererek davacıların hemen bir zarar görmesini engellemektedir. Ancak, davaların çözümünün uzun sürmesi, davaya dahil olan kişilerin psikolojisi üzerinde olumsuz etkiler yaratmaktadır. Uzun süreli belirsizlik, stres, kaygı ve güvensizlik duygularını tetikleyerek entegrasyon ve istikrar sorunlarını daha da kötüleştirebilir.

Bu durumu iyileştirmek için mahkemelerin, farklı dava türleri için güncel ortalama bekleme sürelerini web sitelerinde yayınlaması faydalı olacaktır. Bu adım, daha fazla şeffaflık sağlayacak ve davacıların daha gerçekçi beklentiler oluşturmasına yardımcı olarak belirsizliğin psikolojik etkisini azaltacaktır.

Gelecekte Beklenenler

• Bekleme sürelerinin azaltılması: İdari ve yargısal personelin artırılmasını ve dijital sistemlerin güçlendirilmesini öngören yapısal bir girişim memnuniyetle karşılanacaktır.
• Daha fazla şeffaflık: Davaların yönetiminde öncelik kriterlerine dair daha net bir anlayış, adalet algısını daha da iyileştirebilir.

Sonuç

Göçmenlik davalarındaki gecikmelerle mücadele etmek, insan haklarına saygılı ve gerçek bir entegrasyonu teşvik eden bir adalet sistemi sağlamak için kritik öneme sahiptir. Bekleme sürelerinin ve eksikliklerin sürekli izlenmesi, anlamlı bir iyileşme için ilk adım olacaktır.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Avrupa Birliği Şeffaflık Siciline kayıtlı Göç ve Sığınma alanında Lobici – ID: 280782895721-36

---

Faydalı Kaynaklar

• Resmi web sitesi: https://www.avvocatofabioloscerbo.it
• Göç üzerine blog: https://avvocatoimmigrazione.blogspot.com/
• Göç Hukuku Gözlemevi: https://osservatoriogiuridicoimmigrazione.blogspot.com/
• Legalimmigrazionisti Derneği: https://associazionelegalimmigrazionisti.blogspot.com/
• Twitter: https://twitter.com/Avv_Loscerbo
• LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/fabio-loscerbo-avvocato/
• Telegram: https://t.me/dirittoimmigrazione
• Medium: https://medium.com/@avv.loscerbo
• Substack: https://substack.com/@avvfabioloscerbo
• Pinterest: https://it.pinterest.com/avvocatofabioloscerbo/
• Facebook: https://www.facebook.com/avv.loscerbo/
• Goodreads: https://www.goodreads.com/user/show/183875555-avv-fabio-loscerbo
• Wattpad: https://www.wattpad.com/user/avvloscerbo
• Tumblr: https://www.tumblr.com/blog/avvloscerbo
• Write.as: https://write.as/avvloscerbo/
• ForumFree: https://dirittoimmigrazione.forumfree.it/
• Quora: https://www.quora.com/profile/Avvocato-Fabio-Loscerbo