Vendimi i Gjykatës së Bolonjës Nr. R.G. 3260/2024: Integrimi si Bazë për të Drejtën e Mbrojtjes së Veçantë

 Vendimi i Gjykatës së Bolonjës Nr. R.G. 3260/2024: Integrimi si Bazë për të Drejtën e Mbrojtjes së Veçantë

Avv. Fabio Loscerbo

Vendimi i fundit i Gjykatës së Bolonjës (R.G. 3260/2024) përfaqëson një hap të rëndësishëm në jurisprudencën mbi mbrojtjen e veçantë. Ky vendim njeh të drejtën për leje qëndrimi për mbrojtje të veçantë, duke marrë parasysh procesin e integrimit social dhe profesional në Itali si një element përcaktues.

Integrimi si Bazë për Mbrojtjen e Veçantë

Gjykata ka konfirmuar një parim themelor: integrimi duhet të bëhet paradigma e re për emigracionin. E drejta për të qëndruar në Itali nuk mund të lidhet ekskluzivisht me një kontratë pune, por duhet të bazohet në tre shtylla kryesore: puna, njohja e gjuhës dhe respektimi i ligjeve. Ky qasje tejkalon logjikën emergjente dhe prezanton një vizion të strukturuar të emigracionit, ku qëndrimi në territorin italian lidhet drejtpërdrejt me aftësinë e emigrantit për t’u integruar aktivisht në shoqëri.

Rasti dhe Vendimi i Gjykatës

Paditësi, i pranishëm në Itali që nga viti 2020, kishte marrë një refuzim nga Policia e Ravenës për lëshimin e lejes së qëndrimit për mbrojtje të veçantë, me argumentin se nuk kishte paraqitur dokumentacion të mjaftueshëm për të dëshmuar procesin e tij të integrimit. Megjithatë, pas shqyrtimit të çështjes, gjykata konstatoi se paditësi kishte krijuar rrënjë të forta në Itali dhe dokumentet provonin sa vijon:

• Aktivitet i rregullt pune dhe pavarësi ekonomike progresive, me të ardhura të dokumentuara dhe kontribute sigurimesh shoqërore.
• Njohuri të mira të gjuhës italiane, të vërtetuara nga marrja e certifikatës B1 dhe pjesëmarrja në kurse shkollore.
• Një rrjet marrëdhëniesh sociale dhe familjare, që provonte integrimin e tij në shoqërinë italiane sipas kritereve të përcaktuara në Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut (neni 8).

Parimi i RiMigrimit dhe Nevoja për Rregulla të Qarta

Gjykata ka zbatuar parimet e përcaktuara nga Gjykata e Kasacionit dhe Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut, duke konfirmuar se refuzimi i kërkesës do të përbënte shkelje të së drejtës për jetën private dhe familjare, siç mbrohet nga neni 8 i KEDNJ-së dhe neni 19 i Ligjit Italian të Emigracionit.

Ky vendim konfirmon rëndësinë e një vlerësimi të plotë të procesit të integrimit, i cili nuk mund të kufizohet vetëm në kritere formale, por duhet të marrë parasysh integrimin real të emigrantit në shoqëri.

Nga ana tjetër, integrimi nuk duhet të shihet si një opsion, por si një detyrim i qartë për të gjithë të huajt që zgjedhin të jetojnë në Itali. Ata që nuk respektojnë ligjet ose nuk ndjekin një rrugë të qartë integrimi duhet t’i nënshtrohen parimit të RiMigrimit, që nënkupton kthimin në vendin e origjinës nëse nuk plotësohen kushtet bazë për t’u integruar në shoqërinë italiane.

Drejt një Politike të Re për Emigracionin

Vendimi i Gjykatës së Bolonjës përfaqëson një model për menaxhimin e emigracionit dhe konfirmon se mbrojtja e veçantë duhet të bazohet në kritere objektive të integrimit dhe jo në vlerësime të paqarta apo arbitrare. Njohja e mbrojtjes së veçantë nuk duhet të jetë automatike, por gjithashtu nuk duhet të refuzohet për ata që kanë provuar se kanë nisur një proces të vërtetë integrimi.

Integrimi duhet të bëhet kriteri udhëheqës i politikave të emigracionit: kush punon, mëson gjuhën dhe respekton rregullat, duhet të ketë të drejtën për të qëndruar, ndërsa ata që nuk integrohen duhet të kthehen në vendin e tyre, për të shmangur situata të paqëndrueshme që dëmtojnë si emigrantët ashtu edhe shoqërinë pritëse.

Ky vendim konfirmon se Italia ka mjetet ligjore për të shpërblyer ata që integrohen dhe për të siguruar që mbrojtja të jepet vetëm për ata që realisht kontribuojnë në komunitet. Ky është një hap përpara drejt një menaxhimi më të drejtë të emigracionit, i bazuar në të drejta dhe detyrime të qarta dhe reciproke.

Vendimi i Gjykatës së Bolonjës Nr. R.G. 32343193, datë 15/02/2025: Integrimi si Paradigmë e Re për Qasjen ndaj Emigracionit

 Vendimi i Gjykatës së Bolonjës Nr. R.G. 32343193, datë 15/02/2025: Integrimi si Paradigmë e Re për Qasjen ndaj Emigracionit

Avv. Fabio Loscerbo

Emigracioni nuk është vetëm çështje e menaxhimit të flukseve dhe rregullimeve administrative, por një fenomen kompleks që kërkon një perspektivë më të gjerë dhe të strukturuar. Vendimi i fundit i Gjykatës së Bolonjës ofron një pikë reflektimi thelbësore mbi mënyrën se si koncepti i integrimit po bëhet gjithnjë e më qendror në debatin juridik dhe politik.

Nga Mbrojtja në Stabilitet Social: Rasti Ligjor

Gjykata e Bolonjës, me vendimin e saj, njohu të drejtën për mbrojtje të veçantë për një qytetar të huaj, duke theksuar se integrimi i tij social dhe profesional në Itali përbënte një element vendimtar për dhënien e lejes së qëndrimit. Ky vendim konfirmon orientimin e jurisprudencës italiane dhe evropiane, e cila thekson se niveli i integrimit të kërkuesit nuk mund të neglizhohet në vlerësimin e statusit të tij juridik.

Kërkuesi, i pranishëm në Itali për më shumë se dy vjet, kishte ndërmarrë një rrugë të qëndrueshme drejt stabilitetit në shoqërinë italiane, duke punuar në mënyrë të rregullt, duke krijuar marrëdhënie të rëndësishme shoqërore dhe duke demonstruar një autonomi të vërtetë banimi. Gjykata theksoi se integrimi ekonomik dhe social është një faktor vendimtar për njohjen e mbrojtjes së veçantë, në përputhje me nenin 19 të Dekretit Legjislativ 286/1998, si dhe me jurisprudencën e Gjykatës së Kasacionit, e cila ka pohuar nevojën për të vlerësuar jetën private dhe familjare të kërkuesit brenda kornizës së nenit 8 të KEDNJ.

Një Model i Ri Vlerësimi: Integrimi si Kriter Prioritar

Vendimi përfaqëson një pikë kthese në qasjen ndaj emigracionit, duke treguar se integrimi nuk është vetëm një opsion, por një e drejtë që duhet mbrojtur. Ideja e mbrojtjes nuk mund të kufizohet ekskluzivisht në ekzistencën e rreziqeve objektive në vendin e origjinës, por duhet të shtrihet edhe në rrezikun e konkret të "shkuljes së detyruar" nga konteksti në të cilin kërkuesi ka ndërtuar jetën e tij.

Ligji italian, në dritën e reformës së vitit 2020 dhe legjislacionit më të fundit të vitit 2023, ka konsoliduar progresivisht parimin se integrimi social dhe ekonomik përfaqëson një element kyç në dhënien e mbrojtjes së veçantë. Gjykata ka njohur shprehimisht se humbja e punës, e rrjetit social dhe e stabilitetit të fituar do të përbënte një shkelje të rëndë të të drejtave themelore të kërkuesit, duke shkelur nenin 8 të KEDNJ dhe detyrimet kushtetuese italiane.

Nga Vendimi te Politika: Një Model për t'u Ndjekur

Integrimi duhet të konceptohet jo vetëm si një parametër vlerësimi në procedurat gjyqësore, por edhe si një objektiv politik dhe administrativ. Kjo do të thotë:

• Përmirësimin e aksesit në arsim dhe në tregun e punës për emigrantët, për të favorizuar një përfshirje reale në ekonominë kombëtare;
• Promovimin e politikave të strehimit dhe mbështetjes sociale, të cilat u mundësojnë emigrantëve të jetojnë në mënyrë të pavarur dhe të sigurt;
• Miratimin e një qasjeje pragmatike ndaj mbrojtjes ndërkombëtare dhe të veçantë, duke shmangur burokracinë që mund të bëhet një pengesë e pakapërcyeshme për stabilizimin e personave tashmë të integruar.

Ky vendim, pra, nuk është vetëm një akt në favor të një individi, por përfaqëson një gur themeli për ndërtimin e një vizioni më modern dhe gjithëpërfshirës të fenomenit migrator, në të cilin njohja e mbrojtjes nuk është më një përjashtim i dhënë me hezitim, por një element strukturor i shoqërisë.

Përfundimi

Integrimi nuk është një luks, por një domosdoshmëri juridike dhe sociale. Vendimi i Gjykatës së Bolonjës dëshmon se stabilizimi i emigrantëve përmes njohjes së rrënjëve të tyre sociale është një parim që duhet të udhëheqë zgjedhjet legjislative dhe administrative. E drejta për mbrojtje nuk mund të interpretohet në mënyrë të kufizuar, por duhet të lexohet në funksion të dinjitetit të personit, aftësisë së tij për të ndërtuar një jetë të re dhe kontributit që ai mund t’i ofrojë komunitetit pritës.

Integrimi duhet të bëhet paradigma e re e emigracionit, për një shoqëri më të drejtë, më të sigurt dhe më të respektueshme ndaj të drejtave të të gjithëve.

E drejta për mbrojtje plotësuese dhe detyrimi i Komisariatit të Policisë: Analizë e një vendimi të fundit të Gjykatës së Bolonjës

 E drejta për mbrojtje plotësuese dhe detyrimi i Komisariatit të Policisë: Analizë e një vendimi të fundit të Gjykatës së Bolonjës

Hyrje Mbrojtja plotësuese është një pjesë thelbësore e sistemit të mbrojtjes së kërkuesve të azilit në Itali, por zbatimi i saj praktik shpesh has në pengesa administrative që kufizojnë aksesin në të. Në këtë kontekst, vendimi i Gjykatës së Bolonjës (N.R.G. 1199/2025) ka konfirmuar detyrimin e Komisariatit të Policisë për të pranuar kërkesat për mbrojtje plotësuese dhe për të nisur procedurat administrative përkatëse.

Çështja e paraqitur para gjykatës Paditësi paraqiti një kërkesë për mbrojtje plotësuese në Komisariatin e Policisë së Forlit më 18 nëntor 2024. Pas mungesës së një përgjigjeje nga administrata, ai dërgoi dy kujtesa shtesë (më 13 dhe 20 janar 2025), por përsëri nuk mori përgjigje. Për këtë arsye, ai ngriti një kërkesë urgjente sipas nenit 700 të Kodit të Procedurës Civile, me qëllim caktimin e një takimi për të dorëzuar kërkesën dhe për të marrë një leje qëndrimi të përkohshme.

Qëndrimi i paditësit dhe korniza ligjore Paditësi iu referua të drejtës së tij për mbrojtje plotësuese, duke cituar Direktivën 2013/32/UE, e cila është transpozuar në legjislacionin italian me Dekretin Legjislativ Nr. 25/2008, si dhe nenin 18 të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, që garanton të drejtën për azil. Ai gjithashtu iu referua vendimit të Gjykatës së Drejtësisë të Bashkimit Evropian (C-808/18), e cila i detyron shtetet anëtare të sigurojnë akses efektiv në procedurat e mbrojtjes.

Vendimi i gjykatës Gjykata e Bolonjës pranoi kërkesën urgjente, duke konstatuar ekzistencën e fumus boni iuris (bazueshmëria ligjore e kërkesës) dhe periculum in mora (rreziku real që mund të përballet paditësi nëse vonohet shqyrtimi i kërkesës së tij).

Gjykata vlerësoi se:

1. Mosveprimi i Komisariatit të Policisë përbën një shkelje të së drejtës për akses në mbrojtjen ndërkombëtare dhe plotësuese, siç garantohet nga ligjet kombëtare dhe evropiane.
2. Mospërcaktimi i një takimi për të dorëzuar kërkesën për mbrojtje plotësuese përbën një pengesë të paligjshme ndaj ushtrimit të një të drejte themelore.
3. Ligji Nr. 50/2023 kërkon që kërkesat për mbrojtje plotësuese të trajtohen si pjesë e procedurave të mbrojtjes ndërkombëtare, duke garantuar aksesin në Komisariatin e Policisë për dorëzimin e tyre.

Pasojat e vendimit Vendimi konfirmon një parim të rëndësishëm ligjor: Komisariatet e Policisë nuk mund të pengojnë aksesin në procedurat e mbrojtjes plotësuese përmes heshtjes administrative. Duhet garantuar e drejta për paraqitjen e kërkesës nëpërmjet caktimit të një takimi dhe marrjes së një vërtetimi për leje qëndrimi të përkohshme.

Gjykata urdhëroi Komisariatin e Policisë së Forlit të:

• Pranojë kërkesën për mbrojtje plotësuese sipas procedurave të mbrojtjes ndërkombëtare.
• Lëshojë një vërtetim për leje qëndrimi të përkohshme.
• Alternativisht, të caktojë një takim brenda 15 ditëve dhe të lëshojë një vërtetim që konfirmon se kërkesa është në proces shqyrtimi.

Përfundim Ky vendim i Gjykatës së Bolonjës përbën një hap të rëndësishëm drejt forcimit të mbrojtjes së të drejtës për mbrojtje plotësuese, duke konfirmuar parimin e detyrimit të administratës për të garantuar akses efektiv në procedurat dhe për të mos vendosur pengesa arbitrare ndaj paraqitjes së kërkesave. Ky vendim ofron një pikë referimi të rëndësishme për ata që përballen me situata të ngjashme dhe forcon qasjen gjyqësore për mbrojtjen e të drejtave të azilit dhe mbrojtjes ndërkombëtare.

Avv. Fabio Loscerbo

E drejta për konvertimin e lejeve të qëndrimit në Itali

 

E drejta për konvertimin e lejeve të qëndrimit në Itali

📢 Gjykata e Bolonjës, me vendimin N.R.G. 9470/2023, ka vendosur që kërkesat për konvertimin e lejeve të qëndrimit të dorëzuara me email (PEC) janë të vlefshme, dhe autoritetet administrative janë të detyruara t'i shqyrtojnë ato.

🔹 Ky vendim forcon të drejtën e emigrantëve për të formalizuar statusin e tyre dhe për të përfituar nga neni 19 i Dekretit Legjislativ 286/98, i cili garanton mbrojtjen e tyre ligjore.

🔗 Për më shumë informacion: www.avvocatofabioloscerbo.it

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist i regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian për Migracionin dhe Azilin – ID: 280782895721-36

E drejta për mbrojtje të veçantë në Itali 📢 Gjykata e Bolonjës, me vendimin N.R.G. 11412/2023, ka konfirmuar se aplikimet për mbrojtje të veçantë janë të vlefshme edhe nëse nuk janë regjistruar zyrtarisht nga autoritetet. 🔹 Ky vendim thekson se të gjithë të huajt që përballen me rreziqe serioze në vendet e tyre të origjinës kanë të drejtë të aplikojnë për mbrojtje, në përputhje me nenin 19 të Dekretit Legjislativ 286/98. 🔗 Për më shumë informacion: www.avvocatofabioloscerbo.it Avv. Fabio Loscerbo Lobist i regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian për Migracionin dhe Azilin – ID: 280782895721-36

 

E drejta për mbrojtje të veçantë në Itali

📢 Gjykata e Bolonjës, me vendimin N.R.G. 11412/2023, ka konfirmuar se aplikimet për mbrojtje të veçantë janë të vlefshme edhe nëse nuk janë regjistruar zyrtarisht nga autoritetet.

🔹 Ky vendim thekson se të gjithë të huajt që përballen me rreziqe serioze në vendet e tyre të origjinës kanë të drejtë të aplikojnë për mbrojtje, në përputhje me nenin 19 të Dekretit Legjislativ 286/98.

🔗 Për më shumë informacion: www.avvocatofabioloscerbo.it

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist i regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian për Migracionin dhe Azilin – ID: 280782895721-36

Konvertimi i lejes së qëndrimit për arsye mjekësore në leje pune: Dy vendime të reja sqarojnë kufizimet ligjore

 

Konvertimi i lejes së qëndrimit për arsye mjekësore në leje pune: Dy vendime të reja sqarojnë kufizimet ligjore

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Së fundmi, Këshilli i Shtetit dhe Gjykata Administrative Rajonale e Venetos (TAR) kanë trajtuar çështjen e konvertimit të lejes së qëndrimit për arsye mjekësore në leje qëndrimi për punë, në bazë të ndryshimeve ligjore të futur nga Dekreti-Ligj nr. 20/2023.

Korniza ligjore

Dekreti-Ligj nr. 20 i datës 10 mars 2023, i shndërruar në ligj me Ligjin nr. 50 të datës 5 maj 2023, solli ndryshime të rëndësishme në Ligjin e Unifikuar për Imigracionin (Dekreti Legjislativ nr. 286/1998), duke eliminuar mundësinë e konvertimit të lejes së qëndrimit për trajtim mjekësor në një leje pune.

Megjithatë, neni 7 i dekretit parashikoi një rregull kalimtar, duke lejuar konvertimin vetëm për disa lloje lejesh që ishin ende të vlefshme para hyrjes në fuqi të reformës.

Vendimet gjyqësore

Në këtë kontekst, Gjykata Administrative Rajonale e Venetos (TAR), me vendim të datës 4 shtator 2024, trajtoi një rast ku një qytetari të huaj i ishte refuzuar nga Policia Italiane (Questura) konvertimi i lejes së qëndrimit për trajtim mjekësor në leje për punë.

Gjykata konfirmoi ligjshmërinë e vendimit të policisë, duke theksuar se Dekreti-Ligj nr. 20/2023 kishte hequr këtë mundësi dhe se rregullat kalimtare nuk aplikoheshin për lejet për arsye shëndetësore.

Më pas, Këshilli i Shtetit, me vendimin nr. 3747 të datës 25 shtator 2024, konfirmoi interpretimin e Gjykatës Administrative të Venetos, duke theksuar se ligji i ri nuk lejon konvertimin e lejeve për trajtim mjekësor në leje për punë, përveçse nëse kërkesa ishte paraqitur para 10 marsit 2023.

Implikimet për emigrantët

Këto vendime konfirmojnë një interpretim të rreptë të ligjit, duke përjashtuar mundësinë e konvertimit të lejeve të qëndrimit për trajtim mjekësor për ata që i kanë marrë pas hyrjes në fuqi të Dekretit-Ligj nr. 20/2023.

Për ata që ndodhen në këtë situatë, duhet të shqyrtohen opsione të tjera për rregullimin e statusit të tyre në Itali, siç është paraqitja e një kërkese për mbrojtje speciale ose për një leje tjetër që parashikohet nga ligji.

Kjo çështje ka një rëndësi të madhe për emigrantët dhe profesionistët ligjorë, duke theksuar nevojën për një interpretim të qartë dhe të qëndrueshëm të normave për të shmangur pasiguri që mund të penalizojnë të huajt dhe integrimin e tyre në shoqërinë italiane.

---

📢 Qëndroni të përditësuar me lajmet më të fundit në fushën e të drejtës së emigracionit:

🌐 Faqja zyrtare: https://www.avvocatofabioloscerbo.it
📖 Blogjet:

• https://osservatoriogiuridicoimmigrazione.blogspot.com/
• https://associazionelegalimmigrazionisti.blogspot.com/
• https://loscerbo.blogspot.com/
  ✉ E-mail: avv.loscerbo@gmail.com | PEC: avv.loscerbo@ordineavvocatibopec.it
  📢 Kanali Telegram: https://t.me/dirittoimmigrazione
  🔗 LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/fabio-loscerbo-avvocato/
  📌 Rrjetet sociale dhe platformat e komunikimit:
• Facebook: https://www.facebook.com/avv.loscerbo/
• Twitter
• Quora: https://www.quora.com/profile/Avvocato-Fabio-Loscerbo
• Medium: https://medium.com/@avv.loscerbo
• Substack: https://substack.com/@avvfabioloscerbo

🔖 Hashtag për shpërndarje ndërkombëtare:
#E_DrejtaEImigracionit #MbrojtjaKomplementare #Azili #Emigracioni #TeDrejtatE Njeriut #LejaEQendrimit #EmigrimiNeItali
🌍 Në gjuhë të tjera:
#DirittoImmigrazione #ProtezioneComplementare #Asilo #Immigrazione #DirittiUmani #Migrazione #AvvocatoImmigrazione
#محامي_الهجرة #وضع_اللجوء (Arabisht)
#مهاجرت_و_پناهندگی #وکیل_مهاجرت (Persisht)
#AvukatGöçmenlik #SığınmaDurumu (Turqisht)

📌 Shpërndaje për të informuar të tjerët!

Konvertimi i Lejes së Qëndrimit nga Punësimi Sezonal në Punësim të Përhershëm: Gjykata TAR Emilia-Romagna (Vendimi nr. 71/2025, datë 12 shkurt 2025) Konfirmon Kriterin e 39 Ditëve Përpara Kërkesës

 

Konvertimi i Lejes së Qëndrimit nga Punësimi Sezonal në Punësim të Përhershëm: Gjykata TAR Emilia-Romagna (Vendimi nr. 71/2025, datë 12 shkurt 2025) Konfirmon Kriterin e 39 Ditëve Përpara Kërkesës

Gjykata Administrative Rajonale e Emilia-Romagna, me vendimin nr. 71/2025, datë 12 shkurt 2025, ka refuzuar ankesën kundër mohimit të konvertimit të lejes së qëndrimit nga punësimi sezonal në punësim të përhershëm, duke konfirmuar se kriteri i 39 ditëve pune duhet të plotësohet përpara paraqitjes së kërkesës për konvertim.

Thelbi i Çështjes: Kur Duhet të Plotësohen 39 Ditët e Punës?

Administrata kishte refuzuar kërkesën për konvertim të lejes së qëndrimit për punonjësin e huaj, duke argumentuar se nuk kishte plotësuar 39 ditë pune përpara paraqitjes së kërkesës. Nga ana tjetër, ankuesi pretendonte se ky kriter mund të plotësohej edhe pas paraqitjes së kërkesës, me kusht që marrëdhënia e punës të ishte ende e vlefshme.

Vendimi i Gjykatës: Një Zbatim i Rreptë i Ligjit

Gjykata, duke refuzuar ankesën, konfirmoi interpretimin e administratës, duke përcaktuar se:

• Punëtori i huaj që kërkon konvertimin e lejes së qëndrimit nga sezonal në të përhershëm duhet të ketë përfunduar tashmë 39 ditë pune në momentin e paraqitjes së kërkesës;
• Nuk është e mundur të plotësohet ky kriter pas paraqitjes së kërkesës, edhe nëse marrëdhënia e punës vazhdon;
• Ligji duhet të interpretohet në mënyrë strikte, pa lejuar hapësirë për vlerësime diskrecionale nga administrata mbi vazhdimësinë e marrëdhënies së punës.

Në këtë rast specifik, ankuesi kishte punuar nga 15 mars 2023 deri më 14 qershor 2023 dhe nga 5 korrik 2023 deri më 20 gusht 2023, ndërkohë që kërkesa për konvertim ishte paraqitur më 27 mars 2023. Prandaj, në datën e paraqitjes së kërkesës, kushti minimal ende nuk ishte plotësuar.

Pasojat e Vendimit

Vendimi i Gjykatës TAR Emilia-Romagna reflekton një interpretim strikt të kërkesave për konvertimin e lejes së qëndrimit, gjë që mund të ketë efekte negative për punëtorët e huaj, të cilët mund të pengohen në stabilizimin e statusit të tyre në tregun e punës në Itali për arsye thjesht formale.

Ky vendim ngre probleme për natyrën e punës sezonale, ku kohëzgjatja e marrëdhënies së punës mund të ndikohet nga faktorë të jashtëm, si kushtet klimatike ose nevojat prodhuese të kompanive bujqësore. Për më tepër, kërkesa për të pasur të përfunduar 39 ditë pune përpara kërkesës për konvertim mund të pengojë legalizimin e shumë punëtorëve, edhe kur ata kanë një perspektivë reale për të vazhduar punësimin.

Përfundimi

Vendimi i Gjykatës TAR Emilia-Romagna tregon edhe një herë vështirësitë burokratike me të cilat përballen punëtorët e huaj në përpjekjen për të konvertuar lejet e tyre të qëndrimit. Zbatimi strikt dhe formalist i kësaj kërkese mund të pengojë integrimin e shumë punëtorëve, të cilët, megjithëse janë aktivë në tregun e punës, nuk mund të përmbushin një kusht kohor që shpesh nuk varet nga vullneti i tyre.

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

 

Komisariati i Policisë i detyruar të caktojë takimin për mbrojtjen plotësuese: vendim i ri i Gjykatës së Venecias

Hyrje

Një vendim i fundit i Gjykatës së Venecias ka theksuar detyrimin e Komisariatit të Policisë për të caktuar takimin për formalizimin e kërkesës për mbrojtje plotësuese, duke konfirmuar të drejtën e kërkuesit për të hyrë në procedurën administrative. Ky vendim përfaqëson një precedent të rëndësishëm për ata që ndodhen në një situatë të pasigurt për shkak të mosveprimit të Administratës Publike.

Rasti

Kërkuesi kishte paraqitur një kërkesë formale për mbrojtje plotësuese në Komisariatin e Policisë përkatës, por nuk kishte marrë asnjë përgjigje. Pavarësisht nga kërkesat e përsëritura, Administrata nuk kishte caktuar takimin e nevojshëm për formalizimin e kërkesës, duke e lënë kërkuesin në një gjendje të parregullt.

Përballë këtij mosveprimi, kërkuesi vendosi të ndjekë rrugën ligjore, duke paraqitur një kërkesë urgjente sipas nenit 700 të Kodit të Procedurës Civile, me qëllim që të merrte një urdhër gjyqësor për caktimin e takimit dhe fillimin e procedurës administrative.

Vendimi i Gjykatës

Gjykata e Venecias pranoi pjesërisht kërkesën, duke konfirmuar se:

1. Mosveprimi i Komisariatit të Policisë shkel të drejtën e kërkuesit për të aplikuar për mbrojtje plotësuese. Edhe në rast të një refuzimi të mundshëm, Administrata është e detyruar të caktojë një takim dhe të formalizojë kërkesën.
2. Vonesa në fillimin e procedurës përbën një rrezik të rëndësishëm për kërkuesin, i cili mbetet i ekspozuar ndaj mundësisë së dëbimit pa pasur mundësinë të ushtrojë plotësisht të drejtën e tij për mbrojtje.
3. Urdhri për caktimin e takimit është i ekzekutueshëm menjëherë, dhe Komisariati i Policisë është i detyruar ta zbatojë atë pa vonesa të mëtejshme.

Gjykatësi, megjithatë, sqaroi se vendimi për pranimin ose refuzimin e kërkesës për mbrojtje plotësuese mbetet në kompetencën e Administratës dhe nuk mund të përcaktohet në këtë fazë procedurale.

Pasojat e Vendimit

Ky vendim konfirmon një tendencë gjithnjë e më të konsoliduar në jurisprudencën italiane: Administrata Publike nuk mund të refuzojë qasjen në mbrojtjen plotësuese përmes heshtjes apo mosveprimit administrativ. Nëse një kërkues ka shprehur vullnetin për të hyrë në këtë procedurë, Komisariati i Policisë është i detyruar të vijojë me procedurën dhe të lejojë paraqitjen zyrtare të kërkesës.

Për më tepër, ky vendim forcon konceptin e mbrojtjes juridike kundër praktikave administrative të paligjshme ose vonesave të pajustifikueshme, duke u mundësuar kërkuesve të arrijnë drejtësinë më shpejt përmes mjeteve si kërkesa sipas nenit 700 të Kodit të Procedurës Civile.

Përfundim

Ky vendim përfaqëson një hap të rëndësishëm përpara në mbrojtjen e të drejtave të kërkuesve të mbrojtjes plotësuese, duke konfirmuar se heshtja administrative nuk mund të përkthehet në mohimin e të drejtave themelore.

Për ata që ndodhen në një situatë të ngjashme, këshillohet të veprojnë menjëherë për të mbrojtur të drejtat e tyre, mundësisht me ndihmën e një avokati të specializuar në të drejtën e imigracionit.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36
📧 PEC: avv.loscerbo@ordineavvocatibopec.it
📞 Tel: +39 334 167 5274
🌐 Uebsajti: www.avvocatofabioloscerbo.it

Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

 

Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

Leja e qëndrimit për kujdes mjekësor është një instrument thelbësor për të garantuar të drejtën e shëndetit dhe unitetin familjar, veçanërisht për familjet që përballen me sëmundje të rënda. Rasti i analizuar përfshin një familje që jeton në Itali, anëtari më i ri i së cilës vuan nga një sëmundje e rrallë dhe e rëndë gjenetike, fibroza cistike, e cila kërkon trajtim të vazhdueshëm dhe praninë e përhershme të prindërve si kujdestarë kryesorë.

Korniza Ligjore e Referencës

Lëshimi i kësaj leje qëndrimi mbështetet në nenin 19, paragrafi 2, shkronja d-bis, të Dekretit Legjislativ 286/1998 (Testi Unik për Emigracionin), i cili ndalon dëbimin e të huajve që kanë nevojë për trajtim mjekësor të domosdoshëm për mbijetesën e tyre ose që kujdesen për anëtarë të familjes në situata të cenueshme. Ky parim është forcuar më tej nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr. 44/2022, i cili ka njohur të drejtën e babait të një fëmije të sëmurë rëndë për të marrë një leje qëndrimi për të garantuar kujdesin e tij.

Edhe jurisprudenca ndërkombëtare mbështet këtë të drejtë:

• Neni 8 i KEDNJ (Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut): mbron jetën private dhe familjare, duke i detyruar shtetet të marrin masa pozitive për të ruajtur unitetin familjar.
• Konventa mbi të Drejtat e Fëmijës: njeh interesin më të lartë të fëmijës dhe të drejtën e tij për kujdes shëndetësor si të drejta të pacenueshme.
• Karta e të Drejtave Themelore të BE-së: forcon të drejtën për jetën familjare dhe shëndetin.

Rasti i Analizuar

Në rastin konkret, një e mitur që vuan nga fibroza cistike, e cila kërkon trajtim kompleks dhe të vazhdueshëm, tashmë ka marrë një leje qëndrimi për kujdes mjekësor së bashku me nënën e saj. Megjithatë, babai, pavarësisht rolit të tij vendimtar si kujdestar, është pa leje qëndrimi. Mospajisja e tij me një leje për kujdes mjekësor përbën një shkelje serioze të parimeve të lartpërmendura, duke rrezikuar si shëndetin e të miturës, ashtu edhe unitetin e familjes.

Rëndësia e Rolit Prindëror

Trajtimi i kësaj sëmundjeje përfshin:

• Terapitë e përditshme farmakologjike dhe të frymëmarrjes.
• Mbështetje ushqyese dhe monitorim të vazhdueshëm.
• Kujdes gjatë shtrimeve në spital dhe vizitave mjekësore.

Prania e prindërve, veçanërisht e babait, është thelbësore jo vetëm për mbështetjen praktike, por edhe për ekuilibrin psikologjik të fëmijës. Mungesa e lejes për kujdes mjekësor për babain krijon një pabarazi në mbrojtjen e të drejtave të familjes dhe rrezikon mirëqenien e fëmijës.

Kërkesat ndaj Administratës Publike

Familja i ka paraqitur kërkesë Zyrës së Emigracionit për:

1. Lëshimin e një leje qëndrimi për kujdes mjekësor për babain, që ai të mund të garantojë mbështetje të plotë për vajzën e tij të sëmurë.
2. Caktimin e një takimi për të nisur procedurën dhe dorëzimin e dokumentacionit të nevojshëm.
3. Zbatimin e një procedure të përshpejtuar për të garantuar një vendim të shpejtë, duke marrë parasysh rëndësinë e rastit.

Jurisprudenca në Mbështetje

Një vendim i fundit i Gjykatës së Bolonjës (R.G. nr. 11014/2021) ka riafirmuar detyrimin e Zyrave të Emigracionit për të pranuar dhe shqyrtuar kërkesat për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, duke dënuar refuzimet e pabazuara ose të motivuara vetëm nga formalitete burokratike. Në raste të tilla, e drejta për shëndetin duhet të mbizotërojë mbi çdo aspekt tjetër.

Konkluzion

Ky rast nënvizon rëndësinë e një qasjeje administrative që mbron të drejtat themelore të personit, veçanërisht të miturve, dhe nevojën për të garantuar një mbrojtje efektive dhe jo vetëm formale. Shëndeti dhe mirëqenia e të miturës varen nga mundësia që të dy prindërit të jenë të pranishëm dhe aktivisht të përfshirë në trajtimin e saj.

Shpresojmë që autoritetet përkatëse ta pranojnë me urgjencë këtë kërkesë, duke njohur të drejtën e babait për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, për të ruajtur integritetin familjar dhe për të garantuar një cilësi jete të denjë për fëmijën e mitur.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin për Transparencën e Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Hashtag

#E_Drejta_Për_Shëndet #Emigracioni #UnitetiFamiljar #FibrozaCistike #LejeQëndrimi #MbrojtjaEMinorëve #TëDrejtatENjeriut #KEDNJ #GjykataKushtetuese #AvokatiIPërEmigrantët

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

 

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

Autor: Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

---

Gjykata e Kaljarit, me dekretin e datës 30 janar 2025 (R.G. 2296/2024), ka pranuar padinë e një shtetasi tunizian kundër refuzimit të kërkesës së tij për mbrojtje ndërkombëtare. Megjithëse është përjashtuar njohja e statusit të refugjatit dhe mbrojtjes dytësore, gjykata ka vlerësuar se janë përmbushur kushtet për dhënien e një leje qëndrimi për mbrojtje speciale, sipas nenit 19, paragrafët 1.1 dhe 1.2 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, ashtu siç është ndryshuar nga Dekreti Ligjor nr. 20/2023.

Arsyet e vendimit

Paditësi kishte lënë Tunizinë në vitin 2020, duke mbërritur në Itali përmes detit. Refuzimi i mbrojtjes ndërkombëtare ishte motivuar nga mungesa e elementeve të persekutimit personal ose rrezikut të rëndë në vendin e origjinës, por Gjykata ka vlerësuar integrimin e tij social dhe profesional në Itali.

Në veçanti, gjykata ka theksuar se kërkuesi:

• Ka jetuar në Itali për disa vite,
• Ka pasur përvoja pune të dokumentuara,
• Ka treguar një përfshirje reale në jetën shoqërore,
• Mbështet financiarisht familjen e tij në vendin e origjinës.

Gjykata ka cituar nenin 8 të KEDNJ-së dhe nenin 7 të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, duke konstatuar se një dëbim i detyruar do të përbënte një shkelje të së drejtës për respektimin e jetës private dhe familjare.

Implikime juridike

Ky vendim përputhet me një qasje të konsoliduar jurisprudenciale, e cila vë në dukje rëndësinë e rrënjosjes sociale si një kriter për dhënien e mbrojtjes speciale. Dekreti i imponon Questurës kompetente territorialisht të lëshojë lejen e qëndrimit për mbrojtje speciale, me detyrimin për të respektuar vendimin gjyqësor.

Ky vendim përfaqëson një tjetër njohje të rëndësisë së integrimit shoqëror si bazë themelore për mbrojtjen speciale, duke forcuar të drejtën për qëndrim për ata që kanë ndërtuar një lidhje të qëndrueshme me Italinë.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

 

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

Hyrje

Në debatin juridik dhe shoqëror mbi emigracionin, koncepti i integrimit shpesh konsiderohet si pika përfundimtare e një procesi që fillon me hyrjen e emigrantit në vendin pritës dhe përfundon me pjesëmarrjen e tij të plotë në jetën sociale, ekonomike dhe kulturore. Megjithatë, një fenomen më pak i eksploruar, por në rritje, është ai i Ri-emigrimit, i kuptuar si kthimi i një emigranti në vendin e origjinës ose në një shtet të tretë pas një periudhe integrimi në vendin pritës.

Integrimi: Një Objektiv Juridik dhe Shoqëror

Integrimi i të huajve është një objektiv i njohur nga e drejta e Bashkimit Evropian dhe legjislacionet kombëtare. Ai bazohet në shtylla të tilla si:

• Qasja në tregun e punës, shpesh e lehtësuar nga lejet e qëndrimit për arsye pune ose mbrojtjeje;
• Pjesëmarrja sociale, përmes të drejtës për arsimim, shëndetësi dhe siguri sociale;
• Mbrojtja juridike, nëpërmjet instrumenteve si mbrojtja ndërkombëtare, mbrojtja speciale ose mbrojtja komplementare.

Megjithatë, integrimi nuk është gjithmonë një proces linear dhe i pakthyeshëm. Disa emigrantë, pas arritjes së një niveli të mirë stabiliteti, vendosin të largohen nga vendi pritës për arsye të ndryshme, duke krijuar fenomenin e Ri-emigrimit.

Koncepti i Ri-emigrimit

Ri-emigrimi nënkupton kthimin vullnetar ose të detyruar të një emigranti në një kontekst tjetër migrimi pas një periudhe stabiliteti në një vend. Ky koncept dallohet nga kthimi i thjeshtë, i cili shpesh ndodh për shkaqe të detyruara (refuzime të mbrojtjes, dëbime, vështirësi ekonomike), dhe karakterizohet nga një element zgjedhjeje dhe planifikimi.

Arsyet kryesore të Ri-emigrimit përfshijnë:

• Pritshmëritë e parealizuara: emigranti, pavarësisht integrimit, mund të mos i gjejë mundësitë e shpresuara në vendin pritës dhe të vendosë t’i kërkojë diku tjetër.
• Njohja juridike e kufizuar: kufizimet në rinovimin e lejeve të qëndrimit ose vështirësitë burokratike i shtyjnë shumë emigrantë të zhvendosen në shtete me legjislacione më të favorshme.
• Lidhjet me vendin e origjinës: përmirësimi i kushteve ekonomike ose politike në vendin e tyre mund t’i nxisë emigrantët të kthehen dhe të kontribuojnë në zhvillimin e tij me përvojat e fituara.
• Lëvizshmëria brenda BE-së: shumë emigrantë të vendosur në një vend të Evropës vendosin të transferohen në një shtet tjetër anëtar, duke përfituar nga njohja e mbrojtjes ndërkombëtare ose e lejes së qëndrimit.

Ri-emigrimi dhe E Drejta e Emigracionit

E drejta e emigracionit duhet të evoluojë për t’iu përgjigjur këtyre dinamikave të reja. Disa masa që mund të lehtësojnë një Ri-emigrim të ndërgjegjshëm dhe të mbrojtur përfshijnë:

1. Programe të Ndihmës për Kthim: të sigurohet që emigrantët që zgjedhin të largohen nga vendi ta bëjnë këtë me mbështetjen e duhur, duke shmangur situatat e pasigurisë.
2. Lëvizshmëria brenda BE-së për emigrantët e rregullt: të lehtësohet njohja e lejeve të qëndrimit midis shteteve anëtare, për të shmangur që ata që tashmë janë të integruar të fillojnë nga zero.
3. E drejta për rikthim: të parashikohen mekanizma që u mundësojnë emigrantëve të kthehen në vendin pritës, nëse dëshirojnë, pa humbur të drejtat e fituara.

Përfundim

Ri-emigrimi sfidon idenë tradicionale të emigracionit si një rrugë me një drejtim të vetëm. Ligjvënësit dhe juristët duhet ta marrin parasysh këtë realitet në ndërtimin e një të drejte emigracioni më dinamike, e cila e pranon lëvizshmërinë si një element pozitiv dhe jo si një humbje. Integrimi nuk duhet të shihet vetëm si një proces përfundimtar, por edhe si një kapital përvojash dhe aftësish që mund të përdoret në kontekste të ndryshme, duke siguruar si lirinë individuale të emigrantit ashtu edhe përfitimet për shoqëritë e përfshira.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36