Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

 

Leja e Qëndrimit për Kujdes Mjekësor: Një Mjet Thelbësor për të Drejtën e Shëndetit

Leja e qëndrimit për kujdes mjekësor është një instrument thelbësor për të garantuar të drejtën e shëndetit dhe unitetin familjar, veçanërisht për familjet që përballen me sëmundje të rënda. Rasti i analizuar përfshin një familje që jeton në Itali, anëtari më i ri i së cilës vuan nga një sëmundje e rrallë dhe e rëndë gjenetike, fibroza cistike, e cila kërkon trajtim të vazhdueshëm dhe praninë e përhershme të prindërve si kujdestarë kryesorë.

Korniza Ligjore e Referencës

Lëshimi i kësaj leje qëndrimi mbështetet në nenin 19, paragrafi 2, shkronja d-bis, të Dekretit Legjislativ 286/1998 (Testi Unik për Emigracionin), i cili ndalon dëbimin e të huajve që kanë nevojë për trajtim mjekësor të domosdoshëm për mbijetesën e tyre ose që kujdesen për anëtarë të familjes në situata të cenueshme. Ky parim është forcuar më tej nga Gjykata Kushtetuese me vendimin nr. 44/2022, i cili ka njohur të drejtën e babait të një fëmije të sëmurë rëndë për të marrë një leje qëndrimi për të garantuar kujdesin e tij.

Edhe jurisprudenca ndërkombëtare mbështet këtë të drejtë:

• Neni 8 i KEDNJ (Konventa Evropiane për të Drejtat e Njeriut): mbron jetën private dhe familjare, duke i detyruar shtetet të marrin masa pozitive për të ruajtur unitetin familjar.
• Konventa mbi të Drejtat e Fëmijës: njeh interesin më të lartë të fëmijës dhe të drejtën e tij për kujdes shëndetësor si të drejta të pacenueshme.
• Karta e të Drejtave Themelore të BE-së: forcon të drejtën për jetën familjare dhe shëndetin.

Rasti i Analizuar

Në rastin konkret, një e mitur që vuan nga fibroza cistike, e cila kërkon trajtim kompleks dhe të vazhdueshëm, tashmë ka marrë një leje qëndrimi për kujdes mjekësor së bashku me nënën e saj. Megjithatë, babai, pavarësisht rolit të tij vendimtar si kujdestar, është pa leje qëndrimi. Mospajisja e tij me një leje për kujdes mjekësor përbën një shkelje serioze të parimeve të lartpërmendura, duke rrezikuar si shëndetin e të miturës, ashtu edhe unitetin e familjes.

Rëndësia e Rolit Prindëror

Trajtimi i kësaj sëmundjeje përfshin:

• Terapitë e përditshme farmakologjike dhe të frymëmarrjes.
• Mbështetje ushqyese dhe monitorim të vazhdueshëm.
• Kujdes gjatë shtrimeve në spital dhe vizitave mjekësore.

Prania e prindërve, veçanërisht e babait, është thelbësore jo vetëm për mbështetjen praktike, por edhe për ekuilibrin psikologjik të fëmijës. Mungesa e lejes për kujdes mjekësor për babain krijon një pabarazi në mbrojtjen e të drejtave të familjes dhe rrezikon mirëqenien e fëmijës.

Kërkesat ndaj Administratës Publike

Familja i ka paraqitur kërkesë Zyrës së Emigracionit për:

1. Lëshimin e një leje qëndrimi për kujdes mjekësor për babain, që ai të mund të garantojë mbështetje të plotë për vajzën e tij të sëmurë.
2. Caktimin e një takimi për të nisur procedurën dhe dorëzimin e dokumentacionit të nevojshëm.
3. Zbatimin e një procedure të përshpejtuar për të garantuar një vendim të shpejtë, duke marrë parasysh rëndësinë e rastit.

Jurisprudenca në Mbështetje

Një vendim i fundit i Gjykatës së Bolonjës (R.G. nr. 11014/2021) ka riafirmuar detyrimin e Zyrave të Emigracionit për të pranuar dhe shqyrtuar kërkesat për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, duke dënuar refuzimet e pabazuara ose të motivuara vetëm nga formalitete burokratike. Në raste të tilla, e drejta për shëndetin duhet të mbizotërojë mbi çdo aspekt tjetër.

Konkluzion

Ky rast nënvizon rëndësinë e një qasjeje administrative që mbron të drejtat themelore të personit, veçanërisht të miturve, dhe nevojën për të garantuar një mbrojtje efektive dhe jo vetëm formale. Shëndeti dhe mirëqenia e të miturës varen nga mundësia që të dy prindërit të jenë të pranishëm dhe aktivisht të përfshirë në trajtimin e saj.

Shpresojmë që autoritetet përkatëse ta pranojnë me urgjencë këtë kërkesë, duke njohur të drejtën e babait për leje qëndrimi për kujdes mjekësor, për të ruajtur integritetin familjar dhe për të garantuar një cilësi jete të denjë për fëmijën e mitur.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin për Transparencën e Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Hashtag

#E_Drejta_Për_Shëndet #Emigracioni #UnitetiFamiljar #FibrozaCistike #LejeQëndrimi #MbrojtjaEMinorëve #TëDrejtatENjeriut #KEDNJ #GjykataKushtetuese #AvokatiIPërEmigrantët

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

 

Gjykata e Kaljarit njeh mbrojtjen speciale: Një rast i rëndësishëm për të drejtën e imigracionit

Autor: Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

---

Gjykata e Kaljarit, me dekretin e datës 30 janar 2025 (R.G. 2296/2024), ka pranuar padinë e një shtetasi tunizian kundër refuzimit të kërkesës së tij për mbrojtje ndërkombëtare. Megjithëse është përjashtuar njohja e statusit të refugjatit dhe mbrojtjes dytësore, gjykata ka vlerësuar se janë përmbushur kushtet për dhënien e një leje qëndrimi për mbrojtje speciale, sipas nenit 19, paragrafët 1.1 dhe 1.2 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, ashtu siç është ndryshuar nga Dekreti Ligjor nr. 20/2023.

Arsyet e vendimit

Paditësi kishte lënë Tunizinë në vitin 2020, duke mbërritur në Itali përmes detit. Refuzimi i mbrojtjes ndërkombëtare ishte motivuar nga mungesa e elementeve të persekutimit personal ose rrezikut të rëndë në vendin e origjinës, por Gjykata ka vlerësuar integrimin e tij social dhe profesional në Itali.

Në veçanti, gjykata ka theksuar se kërkuesi:

• Ka jetuar në Itali për disa vite,
• Ka pasur përvoja pune të dokumentuara,
• Ka treguar një përfshirje reale në jetën shoqërore,
• Mbështet financiarisht familjen e tij në vendin e origjinës.

Gjykata ka cituar nenin 8 të KEDNJ-së dhe nenin 7 të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit Evropian, duke konstatuar se një dëbim i detyruar do të përbënte një shkelje të së drejtës për respektimin e jetës private dhe familjare.

Implikime juridike

Ky vendim përputhet me një qasje të konsoliduar jurisprudenciale, e cila vë në dukje rëndësinë e rrënjosjes sociale si një kriter për dhënien e mbrojtjes speciale. Dekreti i imponon Questurës kompetente territorialisht të lëshojë lejen e qëndrimit për mbrojtje speciale, me detyrimin për të respektuar vendimin gjyqësor.

Ky vendim përfaqëson një tjetër njohje të rëndësisë së integrimit shoqëror si bazë themelore për mbrojtjen speciale, duke forcuar të drejtën për qëndrim për ata që kanë ndërtuar një lidhje të qëndrueshme me Italinë.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobist në fushën e Migracionit dhe Azilit
I regjistruar në Regjistrin e Transparencës së Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

 

E Drejta e Emigracionit dhe Koncepti i Ri-emigrimit: Integrim apo Kthim?

Hyrje

Në debatin juridik dhe shoqëror mbi emigracionin, koncepti i integrimit shpesh konsiderohet si pika përfundimtare e një procesi që fillon me hyrjen e emigrantit në vendin pritës dhe përfundon me pjesëmarrjen e tij të plotë në jetën sociale, ekonomike dhe kulturore. Megjithatë, një fenomen më pak i eksploruar, por në rritje, është ai i Ri-emigrimit, i kuptuar si kthimi i një emigranti në vendin e origjinës ose në një shtet të tretë pas një periudhe integrimi në vendin pritës.

Integrimi: Një Objektiv Juridik dhe Shoqëror

Integrimi i të huajve është një objektiv i njohur nga e drejta e Bashkimit Evropian dhe legjislacionet kombëtare. Ai bazohet në shtylla të tilla si:

• Qasja në tregun e punës, shpesh e lehtësuar nga lejet e qëndrimit për arsye pune ose mbrojtjeje;
• Pjesëmarrja sociale, përmes të drejtës për arsimim, shëndetësi dhe siguri sociale;
• Mbrojtja juridike, nëpërmjet instrumenteve si mbrojtja ndërkombëtare, mbrojtja speciale ose mbrojtja komplementare.

Megjithatë, integrimi nuk është gjithmonë një proces linear dhe i pakthyeshëm. Disa emigrantë, pas arritjes së një niveli të mirë stabiliteti, vendosin të largohen nga vendi pritës për arsye të ndryshme, duke krijuar fenomenin e Ri-emigrimit.

Koncepti i Ri-emigrimit

Ri-emigrimi nënkupton kthimin vullnetar ose të detyruar të një emigranti në një kontekst tjetër migrimi pas një periudhe stabiliteti në një vend. Ky koncept dallohet nga kthimi i thjeshtë, i cili shpesh ndodh për shkaqe të detyruara (refuzime të mbrojtjes, dëbime, vështirësi ekonomike), dhe karakterizohet nga një element zgjedhjeje dhe planifikimi.

Arsyet kryesore të Ri-emigrimit përfshijnë:

• Pritshmëritë e parealizuara: emigranti, pavarësisht integrimit, mund të mos i gjejë mundësitë e shpresuara në vendin pritës dhe të vendosë t’i kërkojë diku tjetër.
• Njohja juridike e kufizuar: kufizimet në rinovimin e lejeve të qëndrimit ose vështirësitë burokratike i shtyjnë shumë emigrantë të zhvendosen në shtete me legjislacione më të favorshme.
• Lidhjet me vendin e origjinës: përmirësimi i kushteve ekonomike ose politike në vendin e tyre mund t’i nxisë emigrantët të kthehen dhe të kontribuojnë në zhvillimin e tij me përvojat e fituara.
• Lëvizshmëria brenda BE-së: shumë emigrantë të vendosur në një vend të Evropës vendosin të transferohen në një shtet tjetër anëtar, duke përfituar nga njohja e mbrojtjes ndërkombëtare ose e lejes së qëndrimit.

Ri-emigrimi dhe E Drejta e Emigracionit

E drejta e emigracionit duhet të evoluojë për t’iu përgjigjur këtyre dinamikave të reja. Disa masa që mund të lehtësojnë një Ri-emigrim të ndërgjegjshëm dhe të mbrojtur përfshijnë:

1. Programe të Ndihmës për Kthim: të sigurohet që emigrantët që zgjedhin të largohen nga vendi ta bëjnë këtë me mbështetjen e duhur, duke shmangur situatat e pasigurisë.
2. Lëvizshmëria brenda BE-së për emigrantët e rregullt: të lehtësohet njohja e lejeve të qëndrimit midis shteteve anëtare, për të shmangur që ata që tashmë janë të integruar të fillojnë nga zero.
3. E drejta për rikthim: të parashikohen mekanizma që u mundësojnë emigrantëve të kthehen në vendin pritës, nëse dëshirojnë, pa humbur të drejtat e fituara.

Përfundim

Ri-emigrimi sfidon idenë tradicionale të emigracionit si një rrugë me një drejtim të vetëm. Ligjvënësit dhe juristët duhet ta marrin parasysh këtë realitet në ndërtimin e një të drejte emigracioni më dinamike, e cila e pranon lëvizshmërinë si një element pozitiv dhe jo si një humbje. Integrimi nuk duhet të shihet vetëm si një proces përfundimtar, por edhe si një kapital përvojash dhe aftësish që mund të përdoret në kontekste të ndryshme, duke siguruar si lirinë individuale të emigrantit ashtu edhe përfitimet për shoqëritë e përfshira.

---

Avv. Fabio Loscerbo
Lobbist për Migracionin dhe Azilin, i regjistruar në Regjistrin e Transparencës të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36