Vendimi i Komisionit Territorial në Padova, datë 26 mars 2025 – Njohja e mbrojtjes së veçantë sipas nenit 19, paragrafi 1.1 i Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në mungesë të kushteve për mbrojtje ndërkombëtare Avv. Fabio Loscerbo Avokat në Bolonjë – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe kontestet administrative

---

Vendimi i Komisionit Territorial në Padova, datë 26 mars 2025 – Njohja e mbrojtjes së veçantë sipas nenit 19, paragrafi 1.1 i Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në mungesë të kushteve për mbrojtje ndërkombëtare

Avv. Fabio Loscerbo
Avokat në Bolonjë – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe kontestet administrative

Vendimi i Komisionit Territorial për Njohjen e Mbrojtjes Ndërkombëtare në Padova, i datës 26 mars 2025, përbën një shembull të qartë të praktikës administrative që, megjithëse refuzon kërkesën për mbrojtje ndërkombëtare, konstaton ekzistencën e kushteve për lëshimin e një leje qëndrimi për mbrojtje të veçantë, sipas nenit 19, paragrafi 1.1 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në referencë të nenit 32, paragrafi 3 të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008.

1. Çështja dhe konteksti procedural

Kërkuesi, shtetas i Marokut, ishte thirrur në procedurë të përshpejtuar pas sinjalizimit nga Komisariati i Policisë, në përputhje me nenin 28-bis të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008, për shkak se vinte nga një vend i konsideruar i sigurt nga dekreti i Ministrisë së Jashtme i datës 4 tetor 2019. Megjithatë, për shkak të kalimit të afateve, procedura u riklasifikua si e zakonshme.

Gjatë dëgjimit, kërkuesi deklaroi se kishte lënë vendin e tij për arsye ekonomike, për të përmirësuar kushtet e jetesës dhe për të ndihmuar një vëlla të sëmurë. Ai paraqiti gjithashtu dokumentacion mbështetës për kërkesën e tij, siç janë prova të punësimit, raporte mjekësore, certifikata të formimit dhe një kontratë qiraje.

2. Mungesa e kushteve për mbrojtje ndërkombëtare

Komisioni vlerësoi se nuk plotësoheshin kushtet për njohjen e statusit të refugjatit apo të mbrojtjes shtesë. Në veçanti, u konstatua se:

• Kërkuesi nuk kishte shprehur frikë për ndjekje apo rrezik të rëndë në kuptimin e nenit 14 të Dekretit Legjislativ nr. 251/2007 dhe nenit 2 të Direktivës 2011/95/BE;

• Nuk kishte përmbysur prezumimin e sigurisë juridike të vendit të origjinës, sipas nenit 28-bis, paragrafi 5 të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008;

• Arsyet e dhëna për largimin nga vendi i origjinës ishin kryesisht ekonomike dhe nuk përbëjnë bazë për njohjen e mbrojtjes ndërkombëtare.

3. Njohja nga vetë Komisioni e mbrojtjes së veçantë

Pavarësisht refuzimit të mbrojtjes ndërkombëtare, Komisioni konstatoi se ekzistonin kushtet për transmetimin e aktit pranë Prefekturës së Policisë për qëllim të lëshimit të një leje qëndrimi për arsye të mbrojtjes së veçantë. U vlerësuan veçanërisht këto elemente:

• Prania e një kontrate pune të vlefshme që nga viti 2024 deri më 2026;

• Pjesëmarrja dhe përfundimi me sukses i kurseve profesionale dhe të gjuhës;

• Disponimi i një banese me qira dhe aftësia për të jetuar në mënyrë të pavarur;

• Njohuri e kënaqshme e gjuhës italiane, e demonstruar gjatë dëgjimit.

Këta faktorë u konsideruan të mjaftueshëm për të aktivizuar mbrojtjen që burojnë nga respektimi i jetës private dhe familjare, në përputhje me nenin 19, paragrafi 1.1 të T.U.I. dhe me parimet kushtetuese dhe ndërkombëtare që ndalojnë dëbimin e të huajve të integruar në mënyrë të qëndrueshme në territor.

4. Vlerësime përfundimtare

Ky vendim përputhet me një qëndrim të konsoliduar interpretativ që mbështet dhënien e mbrojtjes së veçantë në rastet kur, edhe pse nuk ka rrezik personal serioz në rast kthimi, dëbimi do të përbënte një shkelje joproporcionale të të drejtave themelore të individit.

Vendimi është gjithashtu shembull pozitiv i zbatimit të parimit të bashkëpunimit administrativ të ndershëm, ku Komisioni, megjithë refuzimin, ka transmetuar automatikisht aktet për të garantuar të drejtën e mbrojtjes në përputhje me vlerat humanitare dhe juridike të rendit italian dhe evropian.

---