Dy fytyrat e emigracionit: kush kryen vepra penale dhe kush integrohet. Rasti i Osama-s dhe nevoja për një paradigmë të re

 

Dy fytyrat e emigracionit: kush kryen vepra penale dhe kush integrohet. Rasti i Osama-s dhe nevoja për një paradigmë të re

nga Avv. Fabio Loscerbo
Avokat ekspert në të drejtën e emigracionit
Lobist i regjistruar në fushën e migracionit dhe azilit pranë Regjistrit për Transparencë të Bashkimit Evropian – ID: 280782895721-36

Këtë ditë, Ministri i Brendshëm Matteo Piantedosi njoftoi me vendosmëri dëbimin e dy shtetasve të huaj të dënuar për trafik droge, të cilët u dëbuan pas përfundimit të dënimit dhe u kthyen në vendin e tyre të origjinës. Një veprim konkret që synon të forcojë parimin se kush shkel ligjin dhe nuk ka të drejtë të qëndrojë, duhet të riatdhesohet.

“Vazhdon angazhimi për riatdhesimin e personave të rrezikshëm që ndodhen në mënyrë të parregullt në territorin tonë,” – shkruhej në deklaratën e publikuar nga Ministri në platformën X.

Në përgjigje të kësaj deklarate, desha të theksoj një pikë thelbësore: dëbimi i atyre që refuzojnë rregullat është gjithashtu një akt respekti ndaj atyre që përpiqen me ndershmëri të integrohen. Është një formë mbrojtjeje ndaj shumë të huajve që respektojnë ligjin, punojnë dhe kontribuojnë në mirëqenien kolektive.

Njëri prej tyre ishte ABBASSA Osama, 22 vjeç, i cili humbi jetën tragjikisht në një aksident rrugor në Padova, teksa po kthehej nga puna. Osama kishte gjetur një vend pune të qëndrueshëm, paguante kontributet rregullisht, jetonte në një banesë të raportuar zyrtarisht dhe kishte nënshkruar Marrëveshjen e Integrimit, një angazhim solemn ndaj shtetit italian për të mësuar gjuhën, për të respektuar ligjet dhe për të kontribuar në shoqërinë pritëse.

Do të jetë detyrë e magjistraturës të sqarojë përgjegjësitë për aksidentin që i mori jetën Osama-s. Shpresohet që të mos ketë qenë rast shfrytëzimi në punë, por është detyrë e drejtësisë të hetojë këtë aspekt, në një kontekst ku, për fat të keq, shumë të huaj punojnë në kushte të vështira, me orë të gjata, lëvizje të rrezikshme dhe mbrojtje minimale.

Lajmi për aksidentin u raportua nga shtypi lokal, që bëri të ditur vdekjen tragjike të Osama-s në kthim nga puna:
https://www.vicenzatoday.it/cronaca/correzzola-schianto-facchino-morto-19-marzo-2025.html

Duhet kujtuar se pranë Gjykatës së Venecias ishte në shqyrtim një kërkesë për njohjen e mbrojtjes speciale në favor të tij. Në atë kontekst, kisha shkruar se Osama kishte “filluar një rrugëtim konkret të përfshirjes ekonomike në Itali, të dëshmuar nga kontrata të rregullta pune dhe nga një stabilizim progresiv në tregun e punës”. Kisha theksuar se riatdhesimi i tij do të sillte “ndërprerje të detyruar të integrimit ekonomik, me humbjen e mundësive të punës së ndërtuara në Itali”, përveç “mungesës së një rrjeti social mbështetës në vendin e origjinës”. Dhe përfundova se kjo do të përbënte një shkelje të të drejtës për jetën private, siç garantohet nga neni 8 i KEDNJ-së.

Pikërisht për njerëz si Osama kam propozuar paradigmën e re: Integrim ose RiEmigrim (ReImmigrazione).
Një model që njeh dhe vlerëson ata që përpiqen të ndërtojnë jetën e tyre në Itali dhe që njëkohësisht parashikon kthimin në vendin e origjinës për ata që refuzojnë rregullat dhe zgjedhin rrugën e kriminalitetit.
Një paradigmë e re që duhet të zbatohet nëpërmjet aplikimit të përgjithësuar të procedurës së mbrojtjes plotësuese, e cila në rastin e Osama-s kishte dhënë rezultate të shkëlqyera: jeta e tij, puna dhe rruga që kishte ndjekur ishin dëshmi e gjallë e efikasitetit të këtij instrumenti kur zbatohet siç duhet.

Vdekja e Osama-s nuk duhet harruar.
Duhet të bëhet një thirrje ndërgjegjësuese, një gur themeli për të afirmuar nevojën për një model të ri, një paradigmë të re që të mos mbështetet vetëm në punë, por në integrimin si një proces kompleks që përfshin gjuhën, respektimin e rregullave dhe pjesëmarrjen në jetën civile.
Vetëm kështu fenomeni i “emigracionit” mund të bëhet i menaxhueshëm dhe i qëndrueshëm.