Avokat për Imigracionin: giugno 2025

sabato 21 giugno 2025

Diskrecioni në dhënien e shtetësisë italiane: një kufi i qartë mes integrimit dhe dënimit penal

nga Avv. Fabio Loscerbo

Këshilli i Shtetit – Seksioni III – Vendimi nr. 5391/2025 – Nr. Regj. Gjyqësor: 2946/2023 – Datë vendimi: 12 qershor 2025

1. Hyrje

Vendimi nr. 5391/2025 i Këshillit të Shtetit trajton përsëri me rreptësi dhe koherencë sistematike çështjen e interpretimit dhe zbatimit të natyrës së procedurës për dhënien e shtetësisë italiane me natyralizim, të parashikuar në nenin 9 të ligjit nr. 91, datë 5 shkurt 1992. Vëmendja përqendrohet në raportin ndërmjet precedenteve penale të kërkuesit dhe integrimit të tij social, në një kontekst ku administrata gëzon një hapësirë të gjerë vlerësimi diskrecionar.

2. Rasti konkret: faktet dhe gjykimi i shkallës së parë

Shtetasi moldav kishte kundërshtuar në Gjykatën Administrative të Lazios vendimin e Ministrisë së Brendshme që kishte refuzuar kërkesën për shtetësi italiane, në bazë të nenit 9, shkronja f), të ligjit nr. 91/1992. Refuzimi bazohej në:

një dënim penal përfundimtar për pushtim të pronës private në bashkëpunim;
një dënim tjetër në shkallën e parë për mbajtje targash të rreme, i shuar më vonë në apel për shkak të parashkrimit.

Gjykata administrative refuzoi kërkesën. Kërkuesi paraqiti ankesë pranë Këshillit të Shtetit, duke pretenduar mungesë arsyetimi dhe mosvlerësim të personalitetit dhe integrimit të tij.

3. Parimi i rikonfirmuar: natyra e veprimit dhe hapësira e diskrecionit administrativ

Me vendimin nr. 5391/2025, të depozituar më 20 qershor 2025, Këshilli i Shtetit hodhi poshtë ankesën, duke konfirmuar ligjshmërinë e refuzimit.

Argumentimi mbështetet mbi një parim jurisprudencial të konsoliduar: shtetësia italiane përmes natyralizimit nuk është një e drejtë subjektive, por një koncesion diskrecionar, i kushtëzuar nga balancimi midis interesit publik dhe situatës personale të të huajit.

Ky akt konsiderohet si akt i lartë administrativ, dhe vlerësimi bëhet në bazë të elementeve si:

korrektësia e sjelljes;
integrimi ekonomik, social dhe familjar;
dinjiteti moral dhe civil i aplikantit.

4. Dënimet penale: pengesë absolute apo element vlerësimi?

Edhe në mungesë të një pengese ligjore absolute, Këshilli i Shtetit nënvizon se sjelljet e dënueshme penalisht përbëjnë pengesë relative, që shpreh një mospërmbushje të integrimit të plotë social.

Ndërtohet një dallim mes:

vlerësimit penal të rrezikshmërisë së individit (nga gjykata penale);
dhe vlerësimit administrativ të përshtatshmërisë për integrim kombëtar.

Pra, administrata ka të drejtë të vlerësojë jo vetëm gjykimet penale, por edhe sjelljen e përgjithshme të individit, përfshirë faktin se nuk ka paraqitur kërkesë për rehabilitim në kohën e duhur.

5. Momenti i vlefshëm dhe barra e veprimit

Këshilli i Shtetit rikujton se ligjshmëria e një vendimi vlerësohet në momentin kur ai është marrë.
Ndodhitë e mëvonshme, si kërkesa për rehabilitim, nuk kanë ndikim në vendimin tashmë të marrë, por mund të jenë bazë për një kërkesë të re për shtetësi.

Prandaj, është përgjegjësi e të huajit të rihapë procedurën administrative, në vend që të vazhdojë një proces gjyqësor të gjatë (shih: Këshilli i Shtetit, seksioni III, 16 nëntor 2020, nr. 7036; Gjykata e Lartë Administrative Rajonale – Sicili, 11 korrik 2022, nr. 814).

6. Përfundim

Vendimi nr. 5391/2025 i Këshillit të Shtetit është një konfirmim i mëtejshëm i një linje të qartë jurisprudence, që pohon se shtetësia italiane me natyralizim është një akt diskrecionar, dhe për të kërkohet provë e plotë dhe konkrete e integrimit në shoqërinë italiane.

Precedentët penalë, edhe kur nuk janë automatikisht pengues, mund të justifikojnë refuzimin nëse janë të arsyetuar në mënyrë proporcionale, koherente dhe logjike.

Jurisdiksioni dhe e drejta për bashkim familjar pas Brexit-it: rasti i Kartës së qëndrimit për shtetasit britanikë

nga Avv. Fabio Loscerbo

Nr. i regj. gjyqësor: 646/2025 – Gjykata Administrative Rajonale e Lombardisë – Seksioni IV – Vendimi nr. 2372/2025, datë 18 qershor 2025

1. Hyrje

Vendimi në fjalë trajton një çështje gjithnjë e më aktuale në fushën e të drejtës së imigracionit pas Brexit-it: kërkesa për lëshimin e një karte qëndrimi nga një shtetas britanik, bashkëshort i një shtetaseje italiane, në bazë të nenit 18, pika 4, të Marrëveshjes së tërheqjes ndërmjet Bashkimit Evropian dhe Mbretërisë së Bashkuar, e nënshkruar më 24 janar 2020.

Gjykata Administrative Rajonale e Lombardisë, me vendimin nr. 2372/2025, e shpalli të papranueshëm padinë për mungesë të juridiksionit të gjykatës administrative, duke ia kaluar kompetencën gjykatës civile, në përputhje me nenin 30, pika 6, të dekretit legjislativ nr. 286/1998 (T.U.I.).

2. Faktet

Paditësi, shtetas britanik me leje qëndrimi për arsye familjare si bashkëshort i një shtetaseje italiane, kishte paraqitur kërkesë në Komisariatin e Policisë për të marrë “kartën e qëndrimit” të parashikuar nga neni 18 i Marrëveshjes së tërheqjes, e destinuar për shtetasit britanikë të vendosur në Itali para datës 31 dhjetor 2020.

Komisariati refuzoi kërkesën me dekret të datës 9 dhjetor 2024, njoftuar më 14 dhjetor 2024. Paditësi më pas paraqiti ankesë në gjykatën administrative.

3. Vendimi i Gjykatës

Gjykata shpalli të papranueshme padinë për mungesë juridiksioni, duke vërejtur se akti i kontestuar i përket fushës së të drejtës për bashkim familjar, e cila i përket ekskluzivisht juridiksionit të gjykatës civile, sipas nenit 30, pika 6, të T.U.I. dhe nenit 20 të dekretit legjislativ nr. 150/2011.

U përmend gjithashtu jurisprudenca e konsoliduar (shih Gjykata Administrative e Lazios, seksioni III-ter, vendimi nr. 1629/2020), sipas së cilës çdo vendim që lidhet me lejet e qëndrimit për arsye familjare i takon vetëm gjykatës civile.

Gjykata vuri në dukje se kjo kompetencë ishte e përmendur edhe në fund të aktit të kontestuar, dhe se paditësi mund ta riparaqesë çështjen para gjykatës kompetente, në përputhje me nenin 11, pika 2, të Kodit të Procedurës Administrative.

4. Vëzhgime kritike

Ky vendim është pjesë e një linje jurisprudence që po qartëson gjithnjë e më shumë kufijtë ndërmjet juridiksionit administrativ dhe civil në çështjet e imigracionit, duke konfirmuar një parim tashmë të konsoliduar: kur një vendim ndikon mbi marrëdhëniet familjare, kompetenca i takon gjykatës civile.

Megjithatë, dalin dy çështje që meritojnë analizë:

Veçantia e regjimit pas Brexit-it – Karta e qëndrimit sipas nenit 18 të Marrëveshjes së tërheqjes ka një natyrë të përzier: ndërkombëtare, evropiane dhe administrative. Trajtimi i saj thjesht si leje qëndrimi për arsye familjare mund të jetë reduktues.
Rreziku i fragmentimit të mbrojtjes gjyqësore – Kufizimi i tepërt i juridiksionit, veçanërisht për situata të ndërlikuara që burojnë nga marrëveshje ndërkombëtare, mund të sjellë pasoja praktike negative për të drejtën e mbrojtjes dhe mund të vonojë zgjidhjen e çështjeve duke rritur kostot për qytetarët.

5. Përfundim

Vendimi i Gjykatës Administrative të Lombardisë (nr. 2372/2025) pasqyron një qëndrim restriktiv të gjykatave administrative ndaj kompetencave të tyre në çështjet që lidhen me lejet e qëndrimit për arsye familjare, edhe kur këto burojnë nga marrëveshje ndërkombëtare si ajo e Brexit-it.

Gjithsesi, ky vendim duhet të shërbejë si nxitje për përditësimin e kuadrit normativ dhe jurisprudencial, për të pranuar kompleksitetin e të drejtave që burojnë nga burime ndërkombëtare dhe evropiane, dhe për të garantuar një qasje më të qartë dhe efektive ndaj drejtësisë për qytetarët e prekur.

sabato 14 giugno 2025

🎙️ Podcast – E Drejta e Imigracionit 🎧 Episodi: Leja e qëndrimit afatgjatë në BE dhe dënimi penal – çfarë thotë Gjykata Administrative

🎙️ Podcast – E Drejta e Imigracionit

🎧 Episodi: Leja e qëndrimit afatgjatë në BE dhe dënimi penal – çfarë thotë Gjykata Administrative

📢 Mirë se vini në një episod të ri të podcastit E Drejta e Imigracionit. Sot flasim për një vendim të rëndësishëm që ka të bëjë me lejen e qëndrimit afatgjatë në BE dhe mundësinë e revokimit të saj pas një dënimi penal.

⚖️ Me vendimin nr. 681 të vitit 2025, Gjykata Administrative e Rajonit të Emilia-Romagna, seksioni i parë, ka vendosur mbi një padi me R.G. numër 540 të vitit 2021, të paraqitur nga një shtetas nga Bangladeshi. Ai kishte leje qëndrimi BE të lëshuar në 2017. Pas një dënimi për grabitje dhe dëmtime fizike, Policia revokoi lejen dhe lëshoi një leje të zakonshme pune njëvjeçare.

✍️ Padia kundërshtonte këtë vendim duke pretenduar mungesë arsyetimi dhe mosvlerësim të integrimit të kërkuesit: punë e rregullt, familje e stabilizuar, fëmijë në shkollë.

🔍 Gjykata e refuzoi padinë duke theksuar se leja BE nuk është një e drejtë absolute, por një përfitim që jepet për nivel të lartë integrimi. Mund të hiqet në raste të rënda për rrezikshmëri sociale, siç ndodhi këtu.

📌 Mesazhi është i qartë: formaliteti nuk mjafton. Sjellja duhet të jetë në përputhje me vlerat thelbësore të rendit kushtetues.

🗣️ Në përfundim, vendimi tregon se integrimi nuk është thjesht procedural, por një detyrim konkret. Leja e qëndrimit nuk mund të ruhet nëse rrezikohet siguria publike.

🎙️ E Drejta e Imigracionit – Përgatitur nga Avokati Fabio Loscerbo

Natyra shpërblyese e lejeqëndrimit të BE-së për qëndrues afatgjatë: kufijtë dhe diskrecioni administrativ në dritën e vendimit të TAR Emilia-Romagna, Seksioni I, nr. 681/2025 (R.G. nr. 540/2021)

Titulli:
Natyra shpërblyese e lejeqëndrimit të BE-së për qëndrues afatgjatë: kufijtë dhe diskrecioni administrativ në dritën e vendimit të TAR Emilia-Romagna, Seksioni I, nr. 681/2025 (R.G. nr. 540/2021)

1. Hyrje

Vendimi nr. 681/2025, i depozituar më 12 qershor 2025 nga Gjykata Administrative Rajonale për Emilia-Romagna (me nr. regjistrimi 540/2021), trajton një çështje të ndjeshme në të drejtën e të huajve: revokimi i lejeqëndrimit të BE-së për qëndrim afatgjatë pas një dënimi penal dhe dhënia e një lejeqëndrimi të zakonshëm për motive pune. Vendimi konfirmon një qëndrim të konsoliduar gjyqësor sipas të cilit ky lloj titulli ka natyrë të gjerë “shpërblyese” dhe nuk përbën një të drejtë subjektive absolute për ta mbajtur atë.

2. Rasti konkret: faktet dhe ankesat e paditësit

Paditësi, shtetas i Bangladeshit, ishte mbajtës i një lejeqëndrimi BE për qëndrues afatgjatë të lëshuar nga Komanda e Policisë së Bolonjës më 2017. Ai kishte kërkuar përditësimin e lejes më 2019. Me dekret të datës 26 mars 2021, të njoftuar më 19 prill 2021, policia vendosi ta revokojë këtë leje për shkak të një dënimi penal (për grabitje dhe dëmtime fizike), por njëkohësisht i lëshoi një lejeqëndrim të vlefshme për një vit për punë të varur.

Ankesa e paraqitur argumentonte shkelje ligjore (neni 9, pika 4, e dekretit legjislativ mbi emigracionin) dhe mungesë të motivimit, duke pretenduar se revokimi ishte bërë në mënyrë automatike, pa një vlerësim të përshtatshëm të procesit të integrimit të paditësit, i cili dëshmohej nga puna e tij e rregullt, qëndrimi familjar në Itali dhe fëmijët e mitur që ndiqnin shkollën.

3. Ecuria procedurale

Kërkesa për pezullim u refuzua në korrik 2021 (me vendimin nr. 352/2021). Pas një periudhe pa veprim proceduror, çështja u regjistrua në listën shtesë të gjykatës për likuidimin e prapambetjes dhe u shqyrtua në seancën themelore më 11 qershor 2025. Gjykata konstatoi vazhdimësinë e interesit të paditësit dhe vendosi të rrëzojë kërkesën.

4. Arsyetimi gjyqësor: balancimi mes rrezikshmërisë dhe integrimit

Gjykata konsideroi se administrata kishte kryer një vlerësim të plotë dhe jo të paarsyeshëm të situatës:

Leja e qëndrimit BE për afatgjatë nuk është një e drejtë e fituar, por një shpërblim për një integrim të avancuar të të huajit.
Administrata ka balancuar interesin e shtetasit për të qëndruar në Itali me nevojën për të mbrojtur rendin dhe sigurinë publike, duke pasur parasysh natyrën e rëndë të veprave penale.
Për këtë arsye, u revokua leja "e përforcuar" dhe u lëshua një leje e zakonshme vjetore për motive pune, e rinovueshme.

Gjykata sqaroi se kjo qasje është në përputhje me parimet e jurisprudencës kushtetuese dhe evropiane, që kërkojnë një vlerësim individual, por nuk përjashtojnë kufizime për shkak të interesit publik.

5. Parimi i konfirmuar: titulli “i përforcuar” nuk është i paprekshëm

Gjykata, duke iu referuar vendimeve të mëparshme të saj (nr. 609/2025 dhe 263/2025), riafirmoi se nuk është e pranueshme të jepet një leje e tillë për një të huaj të dënuar për krime që prekin drejtpërdrejt vlera themelore të mbrojtura nga Kushtetuta, si jeta dhe siguria fizike.

Për më tepër, gjykata theksoi:

Gjyqësimi i rrezikshmërisë sociale është në kompetencën diskrecionale të autoritetit publik;
Dënimi penal justifikon revokimin e lejes BE, pa e penguar dhënien e një titulli më të ulët;
Motivimi i administratës ishte i plotë dhe nuk kishte karakter automatik.

6. Përfundime

Vendimi nr. 681/2025 i TAR Emilia-Romagna rikonfirmon se dhënia ose rinovimi i lejes BE për qëndrues afatgjatë nuk është një e drejtë absolute, por është i kushtëzuar nga një vlerësim i thelluar i sjelljes së individit dhe mungesës së motiveve penguese të rendit publik.

Megjithëse vendimi çon në humbjen e një statusi më të favorshëm, ai nuk ia mohon paditësit mundësinë për të qëndruar rregullisht në Itali, për të punuar dhe për të ruajtur jetën familjare. Atij i jepet mundësia për të rindërtuar një rrugë drejt integrimit të plotë dhe rikthimit të statusit më të qëndrueshëm.

Ky vendim përforcon një model integrimi gradual dhe i kthyeshëm, ku ruajtja e lejeve më të avancuara varet nga përgjegjësia personale dhe respektimi i normave të bashkëjetesës civile.

Av. Fabio Loscerbo
Avokat – Dhoma e Avokatëve e Bolonjës

🎙️ Titulli: Shtetësia nga lindja në Itali – Kur vullneti prevalon mbi formalitetin

🎙️ Titulli: Shtetësia nga lindja në Itali – Kur vullneti prevalon mbi formalitetin

📢 "Mirë se vini në një episod të ri të podcastit të së Drejtës së Emigracionit. Sot flasim për shtetësinë. Një vajzë e lindur në Itali nga prindër të huaj, me qëndrim të pandërprerë në vendin tonë, paraqet deklaratën për të marrë shtetësinë në moshën 18-vjeçare. Por Komuna nuk e regjistron kërkesën. Pas më shumë se dhjetë vitesh, ndërhyn Gjykata."

⚖️ "Me vendimin nr. 2325 të vitit 2025, Gjykata e Breshës vendosi se kur deklarata paraqitet brenda afatit dhe plotësohen kushtet – lindja në Itali dhe qëndrimi i ligjshëm i vazhdueshëm – e drejta për shtetësi nuk mund të mohohet për shkak të një parregullsie formale të atribuueshme administratës."

✍️ "Gjykata e njohu se neglizhenca e Komunës nuk mund t’i faturohet aplikantes. Shtetësia është një e drejtë subjektive e plotë dhe nuk mund të pengohet nga heshtja apo dështimet burokratike."

🔍 "Vendimi thekson një parim thelbësor: përmbajtja ka përparësi ndaj formës. Nuk është e pranueshme të mohohet një e drejtë për dikë që ka lindur dhe është rritur në Itali për shkak të mungesës së një protokollimi administrativ."

🗣️ "Njohja e shtetësisë është një akt drejtësie dhe integrimi. Kjo vendimmarrje nga Gjykata e Breshës e konfirmon këtë me qartësi."

"Ky është podcasti Diritto dell’Immigrazione. Përgatitur nga Avokati Fabio Loscerbo."

Marrja e shtetësisë për lindjen në Itali: kur vullneti i shprehur ka më shumë rëndësi se forma – Vërejtje mbi vendimin e Gjykatës së Breshës, R.G. nr. 4260/2023, vendimi nr. 2325/2025

Titulli:
Marrja e shtetësisë për lindjen në Itali: kur vullneti i shprehur ka më shumë rëndësi se forma – Vërejtje mbi vendimin e Gjykatës së Breshës, R.G. nr. 4260/2023, vendimi nr. 2325/2025

1. Parathënie

Me vendimin nr. 2325/2025, të publikuar më 4 qershor 2025 në kuadër të procedurës gjyqësore të regjistruar me nr. R.G. 4260/2023, Gjykata e Breshës – seksioni i posaçëm për çështjet e emigracionit – njohu të drejtën për shtetësi italiane të një të reje të lindur në Itali nga prindër të huaj, pasi konstatoi plotësimin e kushteve të parashikuara nga neni 4, paragrafi 2 i ligjit nr. 91/1992. Ky vendim përbën një shembull të rëndësishëm të një qasjeje thelbësore në vlerësimin e qëndrimit të ligjshëm dhe të kapërcimit të pengesave formale që shpesh pengojnë ushtrimin efektiv të së drejtës nga ata që lindin dhe rriten në Itali.

2. Faktet: paraqitja e kërkesës dhe mosveprimi i administratës

Paditësja, e lindur në Itali në vitin 1993 dhe rezidente gjatë gjithë jetës në territorin italian, kishte paraqitur më 11 maj 2012 në bashkinë e Dalmine një deklaratë vullneti për marrjen e shtetësisë italiane pas mbushjes së moshës madhore. Megjithatë, kërkesa nuk u protokollua kurrë dhe as nuk u përfundua nga administrata, e cila vetëm në vitin 2023 – pas një kërkese ligjore – komunikoi se deklarata ishte “pa format e duhura”.

Gjykata e konsideroi të papranueshëm sjelljen e bashkisë, e cila kishte për detyrë të kërkonte sqarime ose dokumentacion shtesë, dhe jo të linte të pazgjidhur një kërkesë për më shumë se dhjetë vjet.

3. Kushtet ligjore dhe parimi i përmbajtjes

Sipas nenit 4, paragrafi 2 i ligjit nr. 91/1992, një i huaj i lindur në Itali bëhet shtetas italian nëse:

ka qëndruar në mënyrë të ligjshme dhe të pandërprerë deri në moshën madhore;
dhe deklaron, brenda një viti nga mbushja e tetëmbëdhjetë vjeç, dëshirën për të marrë shtetësinë.

Gjykata theksoi se në këtë rast të gjitha kushtet thelbësore janë përmbushur: paditësja kishte jetuar gjithmonë në Itali, ishte regjistruar në mënyrë të rregullt në gjendjen civile që nga lindja dhe kishte dokumentacion të plotë që dëshmonte praninë e saj të vazhdueshme në territor (certifikata shkollore, mjekësore, leje qëndrimi të nënës, etj.).

Në mënyrë të veçantë, gjykata vlerësoi se mungesa e formalizimit të kërkesës nuk mund të pengojë të drejtën, pasi deklarata ishte dorëzuar në kohë në zyrën përkatëse. Përgjegjësia për mosveprim i përkiste administratës dhe jo paditëses.

4. Precedentët gjyqësorë dhe rregulloret sqaruese

Gjykata iu referua jurisprudencës së konsoliduar (si p.sh. vendimi i Gjykatës së Kasacionit nr. 7322/2019 dhe vendime të tjera të shkallës së parë), e cila e pranon shtetësinë edhe në rast të parregullsive formale, nëse këto nuk janë të atribuueshme vetë personit.

U citua gjithashtu qarkorja ministriale nr. 22/2007, e cila thekson se mungesat e shkaktuara nga administrata nuk mund të bien mbi minorenin, dhe neni 33 i dekret-ligjit nr. 69/2013, i cili lejon të provohet vazhdimësia e qëndrimit në Itali me çdo "dokumentacion të përshtatshëm", madje edhe në prani të parregullsive të shkaktuara nga prindërit ose administrata.

5. Vendimi dhe detyrimi për të paguar shpenzimet gjyqësore

Gjykata pranoi kërkesën, e deklaroi paditësen si shtetase italiane dhe urdhëroi Zyrën e Gjendjes Civile të procedojë me regjistrimet dhe njoftimet përkatëse. Gjithashtu, Ministria e Brendshme u dënua të paguajë shpenzimet gjyqësore në shumën 1000 euro, plus taksat dhe tarifat ligjore.

6. Përfundime

Ky vendim paraqet një shembull të qartë të zbatimit të parimit të efektivitetit të të drejtave. Gjykata konfirmon se e drejta për shtetësi nuk mund të pengohet për arsye thjesht formale, veçanërisht kur paaftësia ose mosveprimi i administratës ka penguar ushtrimin e plotë të kësaj të drejte. Qasja juridike e adoptuar nuk mbron vetëm ligjshmërinë materiale, por edhe dinjitetin dhe integrimin e atyre që kanë lindur dhe janë rritur në Itali.

Avv. Fabio Loscerbo

sabato 7 giugno 2025

🎙️ Podcast: E Drejta e Imigracionit 🎧 Episodi: Të punosh me vërtetimin e kërkesës së parë për leje qëndrimi për arsye familjare 🎙️ Nga Av. Fabio Loscerbo

🎙️ Podcast: E Drejta e Imigracionit

🎧 Episodi: Të punosh me vërtetimin e kërkesës së parë për leje qëndrimi për arsye familjare
🎙️ Nga Av. Fabio Loscerbo

Mirë se vini. Në këtë episod flasim për një sqarim të rëndësishëm nga Ministria e Punës dhe Inspektorati Kombëtar i Punës, sipas Qarkores nr. 4079, datë 7 maj 2018.

Mesazhi është i qartë:
👉 Një shtetas i huaj që ka paraqitur kërkesë për lejen e parë të qëndrimit për arsye familjare mund të punojë ligjërisht, vetëm me vërtetimin e dorëzimit të kërkesës.

Nuk është e nevojshme të pritet dokumenti përfundimtar.
Qarkorja njeh që ky vërtetim ka vlerë ligjore dhe vërteton qëndrimin e rregullt.

Baza ligjore është neni 5, pika 9-bis e Ligjit të Bashkuar për Imigracionin, e cila interpretohet në mënyrë të zgjeruar për të përfshirë edhe lejet për arsye familjare.

Kjo nënkupton:
🔹 Familjari mund të fillojë punën në mënyrë të ligjshme,
🔹 Punëdhënësi nuk rrezikon gjoba,
🔹 Qëndrimi i rregullt është i garantuar që nga hyrja e parë.

Ky është një hap i rëndësishëm drejt integrimit të vërtetë dhe thjeshtimit të procedurave administrative.

Për të lexuar qarkoren e plotë, vizitoni:
https://www.lavoro.gov.it/temi-e-priorita/immigrazione/focus-on/ingresso-e-soggiorno-per-lavoro-in-italia/Documents/Nota-congiunta-INL-pds-motivi-familiari-prot.pdf

Titulli: E drejta për të punuar e familjarit të huaj në pritje të lëshimit të parë të lejeqëndrimit: konfirmimi i dorëzimit të kërkesës është dokument i mjaftueshëm Avokati Fabio Loscerbo

Titulli:

E drejta për të punuar e familjarit të huaj në pritje të lëshimit të parë të lejeqëndrimit: konfirmimi i dorëzimit të kërkesës është dokument i mjaftueshëm

Avokati Fabio Loscerbo

1. Hyrje

Me qarkoren nr. 4079, datë 7 maj 2018, Ministria e Punës dhe Politikave Sociale dhe Inspektorati Kombëtar i Punës sqaruan se shtetasi i huaj, anëtar familjar i një qëndruesi të rregullt në Itali, ka të drejtë të ushtrojë një aktivitet pune që nga momenti i paraqitjes së kërkesës për lejeqëndrim për motive familjare, me kusht që të ketë në dorë konfirmimin e dorëzimit të kërkesës.

Ky sqarim ka rëndësi të madhe juridike dhe praktike, sepse mbyll boshllëqet interpretuese mbi vlefshmërinë e konfirmimit të kërkesës për qëllime të punësimit para lëshimit të lejes së plotë.

Teksti i plotë i qarkores është i disponueshëm në adresën:
https://www.lavoro.gov.it/temi-e-priorita/immigrazione/focus-on/ingresso-e-soggiorno-per-lavoro-in-italia/Documents/Nota-congiunta-INL-pds-motivi-familiari-prot.pdf

2. Kuadri ligjor: neni 30 i TUI dhe neni 5, pika 9-bis

Sipas nenit 30, pika 2, të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998 (Teksti Unik për Imigracionin), lejeqëndrimi për arsye familjare lejon mbajtësin e saj të punojë pa pasur nevojë për konvertim në leje për punë.
Qarkorja sjell një risi: ajo lejon që edhe ai që është vetëm aplikues, në pritje të lëshimit të lejes së parë, të fillojë punën në mënyrë të ligjshme.

Kjo mbështetet në një interpretim të zgjeruar të nenit 5, pika 9-bis të TUI-së, që fillimisht ishte menduar për lejet për punë, por që këtu aplikohet edhe për kërkesat e para për motive familjare.

3. Kushtet për të punuar me vetëm konfirmimin e dorëzimit

Sipas qarkores, për të qenë legjitime puna përpara lëshimit të lejes, duhet të përmbushen kushtet e mëposhtme:

kërkesa të jetë paraqitur brenda 8 ditëve nga hyrja në Itali;
aplikanti të jetë në posedim të formularit të kërkesës dhe konfirmimit të dorëzimit të lëshuar nga zyra përkatëse (posta apo sporteli unik);
në rast rinovimi, kërkesa të jetë paraqitur përpara skadimit të lejes ekzistuese.

Këto kushte vlejnë edhe për ata që kërkojnë lejeqëndrim për motive familjare, sepse kjo leje nuk kërkon konvertim për të lejuar punësimin.

4. Vlera juridike e konfirmimit të dorëzimit

Qarkorja i njeh konfirmimit të dorëzimit të kërkesës vlerë ligjore si provë e qëndrimit të rregullt.
Kjo do të thotë që aplikanti jo vetëm që ka të drejtë të qëndrojë në territorin italian, por mund të fillojë një marrëdhënie pune të ligjshme, sipas ligjit.

Për punëdhënësit dhe organet inspektuese, kjo nënkupton njohjen e vlefshmërisë së kontratës që nga momenti i paraqitjes së kërkesës, duke shmangur çdo sanksion sipas nenit 22, pika 12 të TUI-së.

5. Përfundime

Qarkorja nr. 4079/2018 paraqet një interpretim të avancuar dhe të harmonizuar me parimet e mbrojtjes së të drejtave dhe integrimit të shtetasve të huaj.
Ajo u mundëson familjarëve të huaj që kanë paraqitur kërkesë për motive familjare të aksesojnë tregun e punës që nga momenti i dorëzimit, duke kapërcyer pengesat burokratike që më parë pengonin integrimin dhe stabilitetin social.

Ky dokument përputhet me një praktikë administrative dhe jurisprudencë gjithnjë e më të orientuar drejt thjeshtimit dhe garantimit të dinjitetit të barabartë në punë për të gjithë personat qëndrojnë në mënyrë të rregullt në Itali.

Avokati Fabio Loscerbo

🎙️ Podcast: E Drejta e Imigracionit 🎧 Episodi: Asnjë vepër penale për prindin që shoqëron fëmijët e mitur në hyrje të parregullt 🎙️ Përgatitur nga Av. Fabio Loscerbo

🎙️ Podcast: E Drejta e Imigracionit

🎧 Episodi: Asnjë vepër penale për prindin që shoqëron fëmijët e mitur në hyrje të parregullt
🎙️ Përgatitur nga Av. Fabio Loscerbo

Mirë se vini. Në këtë episod flasim për vendimin e fundit të Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian, i cili ka vendosur një parim themelor:
👉 Një prind që shoqëron fëmijët e tij të mitur në një hyrje të paautorizuar në Evropë nuk kryen asnjë vepër penale.

Nuk bëhet fjalë për ndihmë në emigracion të paligjshëm, por për ushtrim të përgjegjësisë prindërore.
Ndiqja penale e këtij veprimi do të shkelte të drejtën për jetën familjare, interesin më të lartë të fëmijës dhe të drejtën për azil.

Gjykata gjithashtu sqaroi se ai që kërkon mbrojtje ndërkombëtare nuk mund të konsiderohet në qëndrim të paligjshëm deri në vendimin përfundimtar.

Ky vendim shënon një pikë të qartë ndarjeje:
🔹 Mbrojtja e familjes dhe e fëmijëve ka përparësi ndaj logjikës shtypëse.

🎙️ Dëgjuat “E Drejta e Imigracionit”, përgatitur nga Av. Fabio Loscerbo.

Imigrimi dhe përgjegjësia prindërore: Gjykata e Drejtësisë së BE-së përjashton veprën penale të ndihmës për hyrje të paligjshme kur prindi shoqëron fëmijët e mitur Autor: Avv. Fabio Loscerbo

Titulli:
Imigrimi dhe përgjegjësia prindërore: Gjykata e Drejtësisë së BE-së përjashton veprën penale të ndihmës për hyrje të paligjshme kur prindi shoqëron fëmijët e mitur

Autor:
Avv. Fabio Loscerbo

Hyrje

Vendimi i fundit i Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian (çështja C-460/23, datë 3 qershor 2025) përbën një pikë kthese në interpretimin e rregullave evropiane mbi imigracionin e parregullt dhe përgjegjësinë prindërore. Gjykata vendosi se prindi ose kujdestari që shoqëron fëmijë të mitur gjatë një hyrjeje të parregullt në një shtet anëtar nuk mund të ndiqet penalisht, pasi sjellja e tillë përbën ushtrim të përgjegjësisë familjare dhe mbrojtje të interesit më të lartë të të miturit.

Rasti konkret

Rasti nisi në Itali ndaj një shtetaseje nga Kongo, e arrestuar në aeroportin e Bolonjës ndërsa hynte në territorin italian me dokumente të rreme, e shoqëruar nga vajza e saj dhe mbesa – të dyja të mitura. Prokuroria e akuzoi për ndihmë në imigracion të paligjshëm. Gjykata italiane pezulloi procesin dhe i kërkoi Gjykatës së Drejtësisë të BE-së të sqaronte interpretimin e Direktivës 2002/90/CE dhe të Kartës së të Drejtave Themelore të Bashkimit.

Parimi i shprehur nga Gjykata

Gjykata vendosi qartë se shoqërimi i fëmijëve të mitur nga prindi ose kujdestari nuk mund të përbëjë ndihmë për hyrje të paligjshme sipas së drejtës së BE-së. Ndëshkimi penal i një sjelljeje të tillë do të përbënte shkelje:

të së drejtës për respektimin e jetës familjare (neni 7 i Kartës),
të interesit më të lartë të fëmijës (neni 24),
dhe të së drejtës për të kërkuar azil (neni 18).

Gjykata sqaroi gjithashtu se personi që ka paraqitur një kërkesë për mbrojtje ndërkombëtare nuk mund të konsiderohet në qëndrim të parregullt deri në një vendim negativ përfundimtar në shkallën e parë.

Pasojat për legjislacionet kombëtare

Parimi i përcaktuar nga kjo vendimmarrje është detyrues për të gjitha shtetet anëtare. Çdo dispozitë kombëtare që parashikon ndëshkime për sjellje të tilla – pa marrë parasysh lidhjet familjare apo moshën e të miturve – duhet të mos zbatohet. Vendimi kërkon një interpretim të drejtës penale në përputhje me parimet kushtetuese dhe të së drejtës evropiane.

Implikimet praktike

Ky vendim është një udhërrëfyes i rëndësishëm për gjyqtarët, avokatët dhe institucionet. Në veçanti:

përjashton rrezikun penal për prindërit që shoqërojnë të mitur drejt sigurisë,
detyron shtetet anëtare të aplikojnë një qasje më humane dhe të respektueshme ndaj të drejtave themelore,
dhe forcon parimin e epërsisë së së drejtës së BE-së ndaj normave kombëtare që bien ndesh me të.

Përfundim

Ky vendim përfaqëson një shembull të fuqishëm se si interpretimi juridik evropian mund të veprojë si mburojë kundër një qasjeje represive ndaj migracionit. Familjet që kërkojnë mbrojtje nuk duhet të kriminalizohen. Është një mesazh i qartë, i fortë dhe juridikisht i mbështetur.

Burimet:

Mister Lex – Emigracioni i parregullt, nuk është vepër penale shoqërimi i fëmijëve të mitur:
https://www.misterlex.it/corte-giustizia-ue/2025/c-460-23/?utm_source=chatgpt.com
Il Dubbio – Migrantët, Gjykata e BE-së: “Asnjë vepër penale për prindin që hyn në mënyrë të paligjshme në Evropë me fëmijët e tij të mitur”:
https://www.ildubbio.news/giustizia/migranti-la-corte-ue-nessun-reato-per-il-genitore-che-entra-illegalmente-in-europa-accompagnando-figli-minori-c7tcyrfz

Avv. Fabio Loscerbo

lunedì 2 giugno 2025

🎙️ Podcast “E Drejta e Imigracionit” – Episodi: Reforma e Shtetësisë 2025

🎙️ Podcast “E Drejta e Imigracionit” – Episodi: Reforma e Shtetësisë 2025

Mirë se vini. Në këtë episod shqyrtojmë ndryshimet kryesore të sjella nga Ligji nr. 74 i vitit 2025, i cili reformoi në mënyrë të thellë sistemin e shtetësisë italiane.

📌 Ndryshimi më i rëndësishëm është heqja e shtetësisë automatike për ata që lindin jashtë Italisë nga prindër italianë dhe kanë një shtetësi tjetër. Tani kërkohet një kërkesë formale, e paraqitur para datës 27 mars 2025, ose një vendim gjyqësor, ose kushte të veçanta si rezidenca dyvjeçare e prindit në Itali.

📌 Është vendosur gjithashtu një procedurë e thjeshtuar për fëmijët e mitur: ata mund të bëhen shtetas nëse prindërit italianë paraqesin një deklaratë dhe fëmija ka banuar në Itali të paktën dy vjet, ose nëse deklarata bëhet brenda një viti nga lindja.

📌 Për pasardhësit e shtetasve italianë, periudha minimale e rezidencës për të kërkuar shtetësinë është reduktuar në dy vjet.

📌 Më në fund, është rihapur mundësia për të ri-fituar shtetësinë për ata që e kanë humbur para datës 15 gusht 1992.

🎧 Faleminderit që na dëgjuat. Shihemi në episodin tjetër të E Drejta e Imigracionit.

Titulli: Reforma e shtetësisë 2025: udhëzimet e reja operative për bashkitë pas ligjit të konvertimit Nga Avv. Fabio Loscerbo

Titulli:

Reforma e shtetësisë 2025: udhëzimet e reja operative për bashkitë pas ligjit të konvertimit

Nga Avv. Fabio Loscerbo

Me qarkoren nr. 26185 të datës 28 maj 2025, Drejtoria Qendrore për të Drejtat Civile, Shtetësinë dhe Minoritetet pranë Ministrisë së Brendshme ka dërguar udhëzimet e para operative për zbatimin e risive të sjella nga ligji nr. 74 i datës 23 maj 2025, që ka konvertuar me ndryshime dekretligjin nr. 36/2025 mbi "Masat urgjente në materie shtetësie". Bëhet fjalë për një reformë të thellë, e cila, ndonëse nuk ndryshon në tërësi strukturën e ligjit nr. 91/1992, ndikon thelbësisht në mënyrën e përfitimit të shtetësisë përmes gjakut (iure sanguinis), duke vendosur kufizime të reja, rregulla korrigjuese dhe skema kalimtare.

1. Përfundimi i njohjes automatike iure sanguinis për të lindurit jashtë Italisë

Neni i ri 3-bis i ligjit nr. 91/1992 parashikon që kushdo që ka lindur jashtë Italisë dhe zotëron një tjetër shtetësi nuk konsiderohet asnjëherë se ka fituar shtetësinë italiane, edhe nëse përfshihet në kategoritë e parashikuara më parë për fitim automatik. Dispozita ka efekt prapaveprues dhe përfaqëson një ndarje të qartë nga e kaluara.

Megjithatë, fitimi i shtetësisë italiane në këto raste do të jetë i mundur vetëm nëse plotësohen kushtet specifike, si:

Paraqitja e kërkesës ose rezervimi i një takimi zyrtar para datës 27 mars 2025 (pikat a dhe a-bis);
Vendim gjyqësor që njeh shtetësinë (pika b);
Prind ose gjysh që ka pasur vetëm shtetësinë italiane në momentin përkatës (pika c);
Prind që ka qenë rezident në Itali për të paktën dy vite para lindjes ose birësimit të fëmijës (pika d).

2. Shtetësia për të miturit mbi bazë ligji

Reforma parashikon një mekanizëm të ri për fitimin e shtetësisë nga të miturit me prind italian me lindje. Neni 4, paragrafët 1-bis dhe 1-ter të ligjit nr. 91/1992 lejon fitimin e shtetësisë për fëmijët e lindur jashtë Italisë nëpërmjet deklaratës së vullnetit nga prindërit, nëse:

njëri prej prindërve është italian me lindje (jo me natyralizim apo martesë);
fëmija është rezident në Itali në mënyrë të ligjshme dhe të pandërprerë për të paktën dy vjet pas deklaratës, ose
deklarata bëhet brenda një viti nga lindja ose nga njohja ligjore e atësisë/maternitetit.

Për fëmijët e shtetasve të njohur sipas pikave a, a-bis dhe b të nenit 3-bis, është parashikuar një periudhë kalimtare deri më 31 maj 2026, brenda së cilës mund të dorëzohet deklarata edhe nga vetë personi nëse ndërkohë ka mbushur moshën madhore.

Pagesa për këtë procedurë është 250 euro për çdo deklaratë.

3. Ndryshime në naturalizim dhe reduktimi i periudhës së qëndrimit

Për të huajt që kanë prind ose gjysh italian me lindje, neni 9 i ligjit 91/1992 tashmë kërkon vetëm dy vite qëndrim të ligjshëm në Itali për të kërkuar shtetësinë, në vend të tre viteve që parashikoheshin më parë. Për të huajt e lindur në Itali, mbetet në fuqi afati i tre viteve.

4. Kufizim në transmetimin automatik përmes bashkëjetesës

Nga data 24 maj 2025, fëmijët që jetojnë me një prind që fiton ose rifiton shtetësinë mund ta marrin atë vetëm nëse kanë qenë rezidentë në Itali për dy vite të pandërprera përpara natyralizimit. Nëse janë më të vegjël se dy vjeç, kërkohet që të kenë qenë rezidentë që nga lindja.

Gjithashtu, është i nevojshëm verifikimi i bashkëjetesës në momentin kur prindi fiton shtetësinë.

5. Rihapja e afateve për ri-marrjen e shtetësisë për ish-shtetasit

Neni 17 i ligjit nr. 91/1992 është riformuluar dhe lejon ish-shtetasit italianë të lindur në Itali, ose që kanë qenë rezidentë për të paktën dy vite, e që kanë humbur shtetësinë para datës 15 gusht 1992, të paraqesin kërkesë për ri-marrje të saj.

Afati për paraqitjen e deklaratave është nga 1 korriku 2025 deri më 31 dhjetor 2027. Nuk përfshihen ata që kanë hequr dorë nga shtetësia italiane pas datës 16 gusht 1992.

Përfundime

Reforma e majit 2025 sjell një ndryshim të thellë në qasjen italiane ndaj shtetësisë, duke kufizuar konceptin tradicional të “ius sanguinis” dhe duke e lidhur më fort shtetësinë me lidhjen reale dhe efektive me Italinë. Kjo do të sjellë një rritje të përdorimit të rrugëve alternative si naturalizimi, si dhe një rritje të kontestimeve juridike.

Është thelbësore në këtë fazë një bashkëpunim i ngushtë midis bashkive, prefekturave dhe konsullatave, si dhe një informim korrekt dhe gjithëpërfshirës për komunitetet italiane jashtë vendit.

Avv. Fabio Loscerbo
Avokat – Ekspert në të drejtën e imigracionit dhe shtetësisë
www.avvocatofabioloscerbo.it

Bolonja, maj 2025 – Udhëzime të reja nga Komisariati për mënyrën e prenotimit për lëshimin e parë të lejes së qëndrimit pas një vendimi pozitiv

Me një njoftim të datës 14 maj 2025, Sektori i Imigracionit pranë Komisariatit të Policisë së Bolonjës ka informuar Dhomën e Avokatëve për procedurat e reja të prenotimit për rastet e lëshimit të parë të lejes së qëndrimit elektronik, për qytetarët e huaj që janë në zotërim të një vendimi pozitiv nga Komisioni Territorial ose nga Gjykata Ordinare.

Ky komunikim zëvendëson formalisht njoftimin e mëparshëm të datës 30 qershor 2022, i cili konsiderohet i tejkaluar për shkak të kalimit të kohës dhe për të rritur efikasitetin administrativ në interes të atyre që kanë të drejtë.

📌 Si bëhet prenotimi për lëshimin e parë

Shtetasit e huaj që kanë një vendim pozitiv, mund të paraqesin kërkesën për lëshimin e parë të lejes së qëndrimit përmes tre mënyrave kryesore:

1. Prenotimi përmes sistemit PrenotaFacile

Është mënyra standarde. Aplikuesi (ose avokati i tij) duhet të:

zgjedhë shërbimin: "Primo rilascio permesso di soggiorno elettronico a seguito di decisione positiva";
më pas, të përzgjedhë opsionin "Rinnovo" dhe jo “Rilascio”;
të bashkëngjisë një skanim të lejes së mëparshme të qëndrimit (p.sh. për kërkesën për azil), nëse ekziston.

2. Prenotimi përmes postës elektronike zyrtare (PEC)

Në rast vështirësish teknike ose mungese të një leje qëndrimi të mëparshme, mund të dërgohet një kërkesë për takim nëpërmjet PEC, me dokumentacionin e mëposhtëm:

kopje të vendimit pozitiv që jep të drejtën për leje qëndrimi;
një dokument identifikimi (nëse ka);
dhe shënimin nëse kërkesa bëhet nga vetë aplikuesi apo nga avokati.

3. Paraqitja personale pranë sportelit të prenotimeve

Si alternativë, aplikanti mund të paraqitet personalish çdo të hënë pasdite (nga ora 14:30 deri në 16:30) pranë Sportelit të Prenotimeve në Zyrën e Imigracionit, me vendimin pozitiv dhe një dokument identifikimi.

⚖️ Për ata që kanë paraqitur ankim në gjykatë

Komisariati kujton se kërkuesit e azilit që kanë ankimuar vendimin e Komisionit Territorial para gjykatës, kanë të drejtë të marrin ose rinovojnë lejen provizore për kërkesë azili. Në këto raste:

lëshimi i parë duhet kërkuar me anë të postës elektronike PEC;
ndërsa rinovimet e mëvonshme duhet të prenotohen vetëm përmes sistemit PrenotaFacile.

🔎 Vëzhgime përmbyllëse

Ky udhëzim përfaqëson një lehtësim të rëndësishëm administrativ, por kërkon kujdes në përzgjedhjen e saktë të shërbimit në sistemin PrenotaFacile. Përzgjedhja e gabuar midis “rilascio” dhe “rinnovo” mund të sjellë refuzimin e prenotimit.

Gjithashtu, fakti që lejohet dërgimi i kërkesës përmes PEC në rastet më të ndërlikuara, garanton mbrojtje për aplikantët më vulnerabël, si dhe u jep avokatëve mundësinë për të ushtruar plotësisht rolin e tyre në mbrojtjen e të drejtave të klientëve të tyre.

Av. Fabio Loscerbo
Avokat pranë Dhomës së Avokatëve të Bolonjës – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe të drejtën administrative

domenica 1 giugno 2025

Padova, 26 mars 2025 – Mbrojtja speciale vazhdon të njihet nga Komisioni: një rast shembullor

Me vendimin e saj unanim të datës 26 mars 2025, Komisioni Territorial për Njohjen e Mbrojtjes Ndërkombëtare në Padova refuzoi kërkesën për mbrojtje ndërkombëtare të paraqitur nga një shtetas maroken, por njëkohësisht urdhëroi transmetimin e aktit pranë Komisariatit të Policisë për lëshimin e një leje qëndrimi për arsye të mbrojtjes speciale, në bazë të nenit 32, paragrafi 3, të dekretit legjislativ nr. 25/2008.

Rëndësia e këtij rasti nuk qëndron vetëm në përmbajtjen e vendimit, por mbi të gjitha në vlerën juridike dhe politike të tij në dritën e ndryshimeve të fundit ligjore, të miratuara me Dekretin Ligjor nr. 20/2023 (i njohur si “Dekreti Cutro”), i kthyer më pas në Ligjin nr. 50/2023, i cili ka kufizuar ndjeshëm fushën e zbatimit të mbrojtjes speciale, si në nivel administrativ ashtu edhe gjyqësor.

Megjithatë, në këtë rast, Komisioni – edhe pse nuk konstatoi kushte për njohjen e statusit të refugjatit apo të mbrojtjes dytësore – njohu vetvetiu se dëbimi i aplikantit, i cili është integruar realisht në Itali, do të përbënte një cenim joproporcional të jetës së tij private, në kundërshtim me nenin 19, pika 1.1 të Ligjit për Imigracionin dhe nenin 8 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Ndër elementët që u vlerësuan pozitivisht ishin:
– kontratë pune afatgjatë (e vlefshme deri në vitin 2026);
– certifikata profesionale dhe formuese;
– banesë më qira dhe jetë e pavarur;
– njohuri të mira të gjuhës italiane.

Një precedent që konfirmon qëndrueshmërinë kushtetuese të mbrojtjes shtesë

Ky vendim dëshmon se, pavarësisht synimit të ligjvënësit për të ngushtuar diskrecionin në fushën e mbrojtjes speciale, Komisioni mban ende kompetencën dhe detyrimin për të vepruar kur lindin obligime kushtetuese apo ndërkombëtare për mbrojtjen e individit.

Një mesazh i qartë që rikonfirmon vlefshmërinë e parimit të proporcionalitetit dhe rolin thelbësor të integrimit social edhe përtej kufizimeve rigide të Dekretit Cutro.

Av. Fabio Loscerbo
Avokat pranë Dhomës së Avokatëve të Bolonjës – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe në të drejtën administrative

Mirë se vini në këtë episod të ri të E Drejta e Imigracionit. Sot do t’ju tregoj një rast interesant të vendosur nga Komisioni Territorial i Padovës më 26 mars 2025.

Mirë se vini në këtë episod të ri të E Drejta e Imigracionit. Sot do t’ju tregoj një rast interesant të vendosur nga Komisioni Territorial i Padovës më 26 mars 2025.

Një shtetas maroken, i thirrur fillimisht në procedurë të përshpejtuar, pa që kërkesa e tij u trajtua më pas në procedurë të zakonshme. Arsyet e largimit nga vendi ishin ekonomike dhe familjare: të ndihmonte vëllain e sëmurë dhe të përmirësonte kushtet e jetesës. Nuk kishte rrezik personal në rast kthimi.

Komisioni përjashtoi statusin e refugjatit dhe mbrojtjen dytësore, por njohu automatikisht ekzistencën e kushteve për mbrojtje të veçantë, në bazë të nenit 19, paragrafi 1.1 të Ligjit për Imigracionin: kontratë pune e rregullt; kurse formimi të ndjekura; integrim gjuhësor; jetë e pavarur në Itali.

Ky rast tregon se edhe në mungesë të një rreziku të drejtpërdrejtë në vendin e origjinës, integrimi në Itali mund të pengojë dëbimin, për shkak të jetës private dhe dinjitetit njerëzor.

Një vendim në përputhje me Kushtetutën dhe me nenin 8 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Deri në episodin tjetër!

Vendimi i Komisionit Territorial në Padova, datë 26 mars 2025 – Njohja e mbrojtjes së veçantë sipas nenit 19, paragrafi 1.1 i Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në mungesë të kushteve për mbrojtje ndërkombëtare Avv. Fabio Loscerbo Avokat në Bolonjë – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe kontestet administrative

Vendimi i Komisionit Territorial në Padova, datë 26 mars 2025 – Njohja e mbrojtjes së veçantë sipas nenit 19, paragrafi 1.1 i Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në mungesë të kushteve për mbrojtje ndërkombëtare

Avv. Fabio Loscerbo
Avokat në Bolonjë – ekspert në të drejtën e imigracionit dhe kontestet administrative

Vendimi i Komisionit Territorial për Njohjen e Mbrojtjes Ndërkombëtare në Padova, i datës 26 mars 2025, përbën një shembull të qartë të praktikës administrative që, megjithëse refuzon kërkesën për mbrojtje ndërkombëtare, konstaton ekzistencën e kushteve për lëshimin e një leje qëndrimi për mbrojtje të veçantë, sipas nenit 19, paragrafi 1.1 të Dekretit Legjislativ nr. 286/1998, në referencë të nenit 32, paragrafi 3 të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008.

1. Çështja dhe konteksti procedural

Kërkuesi, shtetas i Marokut, ishte thirrur në procedurë të përshpejtuar pas sinjalizimit nga Komisariati i Policisë, në përputhje me nenin 28-bis të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008, për shkak se vinte nga një vend i konsideruar i sigurt nga dekreti i Ministrisë së Jashtme i datës 4 tetor 2019. Megjithatë, për shkak të kalimit të afateve, procedura u riklasifikua si e zakonshme.

Gjatë dëgjimit, kërkuesi deklaroi se kishte lënë vendin e tij për arsye ekonomike, për të përmirësuar kushtet e jetesës dhe për të ndihmuar një vëlla të sëmurë. Ai paraqiti gjithashtu dokumentacion mbështetës për kërkesën e tij, siç janë prova të punësimit, raporte mjekësore, certifikata të formimit dhe një kontratë qiraje.

2. Mungesa e kushteve për mbrojtje ndërkombëtare

Komisioni vlerësoi se nuk plotësoheshin kushtet për njohjen e statusit të refugjatit apo të mbrojtjes shtesë. Në veçanti, u konstatua se:

Kërkuesi nuk kishte shprehur frikë për ndjekje apo rrezik të rëndë në kuptimin e nenit 14 të Dekretit Legjislativ nr. 251/2007 dhe nenit 2 të Direktivës 2011/95/BE;
Nuk kishte përmbysur prezumimin e sigurisë juridike të vendit të origjinës, sipas nenit 28-bis, paragrafi 5 të Dekretit Legjislativ nr. 25/2008;
Arsyet e dhëna për largimin nga vendi i origjinës ishin kryesisht ekonomike dhe nuk përbëjnë bazë për njohjen e mbrojtjes ndërkombëtare.

3. Njohja nga vetë Komisioni e mbrojtjes së veçantë

Pavarësisht refuzimit të mbrojtjes ndërkombëtare, Komisioni konstatoi se ekzistonin kushtet për transmetimin e aktit pranë Prefekturës së Policisë për qëllim të lëshimit të një leje qëndrimi për arsye të mbrojtjes së veçantë. U vlerësuan veçanërisht këto elemente:

Prania e një kontrate pune të vlefshme që nga viti 2024 deri më 2026;
Pjesëmarrja dhe përfundimi me sukses i kurseve profesionale dhe të gjuhës;
Disponimi i një banese me qira dhe aftësia për të jetuar në mënyrë të pavarur;
Njohuri e kënaqshme e gjuhës italiane, e demonstruar gjatë dëgjimit.

Këta faktorë u konsideruan të mjaftueshëm për të aktivizuar mbrojtjen që burojnë nga respektimi i jetës private dhe familjare, në përputhje me nenin 19, paragrafi 1.1 të T.U.I. dhe me parimet kushtetuese dhe ndërkombëtare që ndalojnë dëbimin e të huajve të integruar në mënyrë të qëndrueshme në territor.

4. Vlerësime përfundimtare

Ky vendim përputhet me një qëndrim të konsoliduar interpretativ që mbështet dhënien e mbrojtjes së veçantë në rastet kur, edhe pse nuk ka rrezik personal serioz në rast kthimi, dëbimi do të përbënte një shkelje joproporcionale të të drejtave themelore të individit.

Vendimi është gjithashtu shembull pozitiv i zbatimit të parimit të bashkëpunimit administrativ të ndershëm, ku Komisioni, megjithë refuzimin, ka transmetuar automatikisht aktet për të garantuar të drejtën e mbrojtjes në përputhje me vlerat humanitare dhe juridike të rendit italian dhe evropian.